Detail

ลอยละล่องมีรูปนกที่บางปูมาฝากค่า ยอมรับว่ายังใช้กล้องตัวนี้ไม่ชินมือเท่าไหร่
ภาพบางภาพเลยอาจจะไม่สวยโดนใจ อย่างใครๆ เค้าถ่ายกัน

กอร์ปกับวันนั้นทัศนวิสัยไม่ค่อยดี แสงแดดและสีของฟ้าไม่ถูกใจ
ก็เลยเน้นถ่ายซูมอย่างเดียว ใหนๆ กล้องก็มีพลังซูมตั้ง 18X ขอลองใช้หน่อยละกัน หุหุหุ

ภาพ original ก็ชัดอยู่นะ! แต่ไหงพอ resize แล้ว มันถึงได้ชัดน้อยลงก็ม่ายรู้
ความสามารถทางด้าน IT เป็นเลิศซะด้วยจิเรา แง๊วววว!!!

Comment : 1

วันนั้นไปทานข้าวกับครอบครัวค่ะ (มะช่ายหนุ่มๆ หรอก แหมๆๆๆ อย่าพึ่งคิ๊ดไปไกลลลล)
มีเรื่องน่ายินดี ลอยละล่องจะเข้ารับปริญญา(ใจ)ใบที่ 3 น่ะ ^ ^
ที่บ้านก็เลยชวนไปกินค๊า... โดยมีอิชั้นเป็นคนจ่ายยยย (กาซิกๆๆ ร้องไห้ที่โดนปล้นตังค์)

ปากก็บอกทุกคนว่าเต็มที่ๆ แต่ตัวลอยละล่องหายไปใหนก็ม่ายรู้
เดี๋ยวแว๊บหาย.. แว๊บหาย.. จะหายไปใหนล่ะค๊า ถ้าไม่ใช่หามุมถ่ายรูป

Comment : 2

พอกลับมานั่งโต๊ะอีกที อ้าว! มีหนุ่มหล่อมานั่งโต๊ะข้างๆ ไม่ได้มาคนเดียวด้วย สามค๊นนน...
ลอยละล่องเลยพูดเบาๆ ว่า “อย่างนี้สิ! ค่อยกินอาหารคล่องคอหน่อย”
ปรากฏว่าที่บ้านได้ยินหมดเลยค๊า (เบายังงัยฟร่ะ?) น้องชายเลยทักว่า “จะเหมาหมดเลยเหรอพี่”
ฉันตอบด้วยความเอียงอายว่า “ไม่หรอก! ทีละคน”

(พูดเล่น แต่คิดจริงค่ะ ;-P) ฮา.....

Comment : 3

ภาพส่วนใหญ่มีแต่นก จะเขียนบรรยายอย่างไรดีน๊า?

“นี่คือนกค่ะ” …… “นกสองตัวนี้เป็นแฟนกันค่ะ” …….

มันไม่ใช่ลอยละล่องอ่ะ! ลอยละล่องต้องมาแบบ(ความคิดด)ลอยละลิ่ว (ฮิ้ววววว...ว)

ใหนๆ ภาพนี้ก็มีนกอยู่เป็นคู่ และเมื่อหลายวันก่อน ได้ไปอ่านเจอข้อความน้องคนนึง
เค้ามาบ่น มาระบาย (ในกระทู้คนอื่น) ให้กับชายที่ชื่อ “นายสราวุฒิ อิ่มประไพ”
ใครยังไม่เคยอ่าน ก็ลิงก์ข้างล่างนี้เลยนะคะ (ช่วยน้องเค้าหน่อย...)
http://www.chomthai.com/forum/view.php?qID=620

ดูท่าน้องเค้าคงจะเสียใจในรัก(ที่ไม่สมหวัง)ครั้งนี้มาก
เลยจะขอ(อนุญาติ)เขียนถึงความรักในแง่มุมของลอยละล่องละกัน

Comment : 4

เพื่อนๆ เคยเห็น หรือเคยได้ยิน “นกโง่งม” มั๊ยคะ?
ความจริง มันก็เป็นเพียงนกธรรมดาตัวนึงนี่แหละ
ที่ฉันเรียกนกโง่งม เพราะมันทำอะไรบางอย่าง... ให้ฉันเรียกเช่นนั้น

ตอนสายของวันธรรมดาที่สุดวันหนึ่ง ฉันได้ยินเสียงกุกกักๆ นอกประตูระเบียงห้องนอน
มันไม่ดังพอที่จะปลุกฉันให้ลุกจากเตียง แต่มันดังซ้ำๆ จนฉันสงสัย อดเดินออกไปดูไม่ได้

Comment : 5

เคยเห็นนกบินชนกระจกมั๊ย?

เปิดประตูออกไป ฉันเห็นนกตัวนึงพยายามบินทะลุผ่านกระจก
มันบินขึ้น.. บินลง.. กระแทกกระจกครั้งแล้ว ครั้งเล่า จนฉันเป็นห่วง กลัวมันเจ็บ

จะทำยังงัยดี รอให้มันเบื่อไปเอง หรือให้มันรู้ตัว
แต่ดูท่าแล้ว มันคงจะเจ็บจนตาย ก่อนที่จะรู้ตัวว่าทำอะไรอยู่…

Comment : 6

นกตัวนี้เป็นนกที่มีความพยายามสูง...
เป็นนกสายตาสั้น หรือเป็นนกโง่งมกันแน่ ฉันสงสัย...!?!

ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่สามารถทะลุผ่านมาอีกด้าน(ของกระจก)ได้ ก็ยังพยายามอยู่อย่างนั้น...

ฉันยืนจ้องดูมันนิ่งนาน ก่อนที่จะหาทางช่วยมัน(จนได้)

Comment : 7

ฉันตบกระจกเบาๆ เพื่อให้มันตกใจบินหนีไป
มันบินออกไปจริงๆ
ฉันดีใจ เดินกลับเข้ามานอนต่อ
…..
…..

Comment : 8

แต่แล้ว... ซักพักเจ้านกตัวนั้นก็วกกลับมาใหม่ มันชนสูงขึ้นไปอีก ดังกึก!!!
ฉันเผลอร้องอุทานออกมา “โอ๊ยยย!!! เจ็บมั๊ยล่ะ....(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ เพราะไม่สุภาพ)”
ในใจรู้สึกเป็นห่วงตะหงิดๆ มันคงจะเจ็บ

ที่รู้ เพราะฉันเคยเดินชนกระจกบ่อยครั้ง

Comment : 9

“ฉันจะทำยังงัยกับแกดีนะ” ฉันยืนท้าวสะเอว รำพึงอยู่คนเดียว

ถ้าฉันเปิดประตู... มันก็(อาจ)จะบินเข้ามาในบ้าน
และ(อาจ)จะยิ่งตกใจ บินชนโน่น ชนนี่ มั่วไปหมด

ไวเท่าความคิด ฉันรีบเปิดประตู ออกไปยืนบังกระจกไว้
พร้อมกับโบกมือเหนือหัว ส่งเสียง ชิ้ว! ชิ้ว! ชิ้ว! ไล่มันไป
ได้ผล... นกตัวนั้นบินหนีไปแล้ว

Comment : 10

แล้วเพื่อนๆ เคยเดินชนกระจกกันบ้างมั๊ยคะ? รู้สึกเจ็บมากมั๊ย?

เจ็บตรงที่ชน หรือเจ็บตรงที่ใจมากกว่า? ^ ^

ถ้าการเดินชนประตู เปรียบเหมือนเดินชนความรักแล้วล่ะก็...
เพื่อนๆ เคยเดินชนกับความรักจังเบ้อเร่อหรือยัง…?

บางคน.. อาจจะเคยเดินชนมานับครั้งไม่ถ้วน
ในขณะที่บางคน.. อาจจะยังไม่เคยชนสักครั้ง

เหตุผลที่เคย กับยังไม่เคย ก็คงจะแตกต่างกันไป
แต่คงไม่ใช่เพราะ เดินด้วยความระมัดระวังหรอก ใช่มั๊ยคะ? ^ ^

Comment : 11

กับความรัก ถึงเราจะระวังมากแค่ใหน หรือมีประสบการณ์มานับครั้งไม่ถ้วน ก็คงยากที่จะรับมือ
เพราะความรักเป็นเหมือนอะตอม เคลื่อนที่ได้ทุกทิศทาง
เราไม่สามารถควบคุมให้มันเป็นไปดั่งใจเราต้องการได้

ระดับพหูสูตร(อย่างลอยละล่อง)ยังเคยเดี้ยงมาแล้วเลย...

บางที พวกเราก็อาจจะไม่ต่างจากนกตัวนั้น
รู้ว่าไม่สามารถทะลุผ่าน(ความรัก)เข้าไปได้
และก็ไม่เคยได้สัมผัสอีกด้าน(ของความรัก)

แต่เราก็ยังเดินชนความรักกันครั้งแล้ว ครั้งเล่า.. ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า...
ทั้งที่รู้ว่าเจ็บ และก็ไม่เคยได้ผลตอบแทนอะไร

Comment : 12

ในโลกนี้กว้างจะตาย บินไปใหน มาใหนก็ได้
แต่ทำไม พวกเราจึงเลือกที่จะบินมาชนความรัก
ติดอยู่ตรงนั้น... แล้วก็เจ็บตัวเปล่าๆ... (แต่ก็ยังยอม)

หรือว่า พวกเราก็เป็นเช่นนกโง่งม…?

ถ้ามีใครสักคนคอยโบกมือไล่ เวลาที่พวกเราชนความรักผิดๆ ก็คงดี
พวกเราอาจมีวันโชคดีเหมือนนกตัวนั้นในวันนี้ก็ได้

Comment : 13

วันต่อมา ฉันออกมาจากห้องนอน เตรียมตัวออกไปข้างนอก

ตาเหลือบไปเห็นก้อนดำๆ บนพื้นแถวระเบียง

เดินเข้าไปดูใกล้ๆ เห็นนกตัวเมื่อวานนอนตายแน่นิ่ง

……………………..?!?!?!?!?!?!

Comment : 14

ฉันรู้สึกเหมือนมีก้อนจุกที่ลำคอ จ้องมองมันนิ่งเนิ่นนาน
มันคงบินมาชนกระจกอย่างแรงจนตาย

โธ่เอ๊ย! เจ้านกโง่งม ทำไมไม่บินไปไกลๆ ทำไมไม่หนีไป
เจ้าต้องตายเพราะเจ้าพยายามเกินไป (หรือเจ้าแค่ไม่ยอมรับความจริง)

Comment : 15

ฉันค่อยๆ ประคองมันขึ้นมา ตัวมันแข็ง เย็นชืด ฉันรู้สึกเศร้า

มันไม่มีรอยแผล ไม่มีเลือด หรือมันแค่ต้องการตาย...?!?!

มันอาจจะเป็นนกตัวหนึ่งในหลายๆ ตัวที่ยอมบินชนกระจก(จนตาย)

Comment : 16

ฉันอาจจะเป็นหนึ่งในหลายๆ คนที่มีความรู้สึกเหมือนนกตัวนี้
แม้จะเดินชนความรักจนเจ็บเจียนตาย แต่ก็พร้อมที่จะยอม ... เพื่อรัก

แต่ประสบการณ์สอนให้ฉันรู้ว่า...
ก่อนที่จะตัดสินใจเจ็บ ฉันควรจะเรียนรู้ ที่จะยอมรับความจริงบางอย่างเสียก่อน
ถึงจะมุ่งมั่นตั้งใจ หรือดึงดันแค่ใหน แต่ถ้าจุดหมายไม่มี ทางข้างหน้าก็มืดมิด

ถ้าขืนยังดันทุรังหันหลังให้ความเป็นจริง...
ฉันคงจะต้องเดินชนความรักผิดๆ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เป็นแน่!!
แล้วก็เจ็บจนตาย โดยที่มีคนอีกด้านของกระจก มองฉันด้วยความเวทนาและไม่เข้าใจ

Comment : 17

ฉันเอานกตัวนั้นไปฝัง และไม่เรียกมันว่า “นกโง่งม” อีก
เพราะฉันเป็นฝ่ายอยู่อีกด้านหนึ่งของกระจก แล้วมองมันด้วยความเวทนา(และไม่เข้าใจ)

“…เจ้าไม่ใช่นกที่โง่งม เจ้าเป็นนกที่ยังไม่รู้จักความจริงต่างหาก…”

ไม่รู้สินะ... นกตัวนี้มันอาจจะเหมือนฉันตรงที่คิดว่า
อีกด้านของกระจกที่เห็นนั้น น่าจะมีความสุขให้จับต้องได้บ้าง
ถ้าความสุขต้องแลกด้วยความเจ็บปวด ก็น่าจะลองดูไม่ใช่เหรอ?

Comment : 18

ฉันเคยคิดเช่นนั้น ฉันถึงได้เจ็บปวดซ้ำๆ (เพราะความรัก)

……….

……….

วันนั้น ฉันตัดสินใจไม่ออกไปนอกบ้าน ตัดสินใจยกเลิกนัด ตัดใจจากหลายๆ อย่าง
บางทีความตายของนก อาจเป็นสัญญาณโบกไล่ให้ฉัน ไม่เดินชนความรักผิดๆ อีก
แล้วฉันก็รู้สึกโชคดี… ^ ^

Comment : 19

ฉันโชคดี... ที่ไม่ต้องเจ็บปวดเพราะการเดินชนความรัก(อีกแล้ว)

แต่ฉันก็โชคร้าย... เพราะความรักได้ตายจากหัวใจฉันไปเช่นกัน

ตอนนี้ ฉันได้แต่เป็นฝ่ายยืนอยู่อีกด้านหนึ่งของกระจก
เฝ้ามองนกตัวแล้วตัวเล่าที่บินมาชนกระจกจนเจ็บเจียนตาย
มองมันด้วยความเข้าใจ...
เจ็บปวดใจ...

แต่ไม่รู้จะทำฉันท์ใด…
เพราะฉันก็อยากจะมีหัวใจไว้ให้ใครต่อใคร แต่มันไม่มีเหลือแล้ว

Comment : 20

อืมม์...เศร้าจัง
ทำยังงัยถึงจะงัดตัวเองออกมาจากความเศร้านี้ได้
เขียนเอง เศร้าเอง ลอยละล่องเอ๋ยยยย...

เวท อะ มินิท นะคะ ขอเวลาจูนอารมณ์ตัวเองซักครู่!
.........
.........

เห็นท่าถ่ายรูปตัวเองยังขำไม่ออกเลยอ่ะ ฮา... ;-P (แลบลิ้นได้ แสดงว่า รมณ์เริ่มจอยแระ หุหุหุ)


ก็อย่างนั้นล่ะนะคะ…
(“อย่างใหนล่ะ...” เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ตะโกนถาม “ก็อย่างที่บอกงัยยยยย” ฉันตอบเน้นเสียง ฮา!)

Comment : 21

ความรัก ก็คือ ความรัก
อย่าหวังจะรู้จัก หรือเข้าใจ อย่างแท้จริงเลย
และความรักก็ไม่มีหลักสูตรตายตัวด้วย
ผู้รู้ หรือหนังสือ How to… ก็ช่วยไม่ได้

แค่มอง และรับรู้ในสิ่งที่เป็นอยู่ ณ ปัจจุบัน ก็พอแล้ว

ณ ปัจจุบัน เค้ารักคือรัก.. เค้าไม่รัก เราก็ไปรักคนอื่น
(อ้าว! ลอยละล่องทำพิษซะแร้ววววววววววววววววววววววววววว)


ปล. ลอยละล่องไม่ได้เต๊ะท่าเพื่อถ่ายรูปตัวเองนะ นี่เป็นท่ายืนถ่ายรูปของลอยละล่องเจรงๆ
พึ่งนึกออกว่าเหมือนใคร? เหมือนพี่ที่ทำงานคนนึงที่ไปทริป TKT บ่อยๆ อ่ะ
ยืนถ่ายรูปแบบนี้เลย! ยืนตรงๆ ไม่เป็น(หรืองัย ฮา...)



“คนที่เราชอบ เค้ากลับไม่ชอบเรา แต่คนที่เราไม่ได้ชอบ เค้าดั๊นมาชอบเรา”
(กาซิกๆๆ ร้องไห้ เศร้าจิตอย่างแรง อินค่ะอิน เหมือนชีวิตลอยละ... อุ๊ปส์!!!!)

Comment : 22

โฮ้ เปิดตัว ได้น่าดู แต่พอสักพัก เริ่ม เศร้า สงสารนกโง่งม บินชนกระจก เสียชีวิต แต่ยินดีด้วยนะครับกับ
ปริญญาใบที่ 3 ชอบ คห.13 เหงาดี
ปาดอีก รึป่าวม่ายรู้

Comment : 23

ชอบ
- คอมเม้นท์ที่ 1 นะครับ มันบินเรียงกันจากมุมซ้ายลงมาขวาล่าง ดูเป็นเส้นำสายตาอีกแบบหนึ่งครับ
ทำให้มีแรงดึงดูด
- คอมเม้นท์ที่ 3 มันเป็นแฟนกัน อันนี้สื่อดีครับ
- คอมเม้นท์ที่ 18 ดูเหมือนมันจะเรียงยืนกันเป็นระเบียบจนดูแปลกตาไป

ส่วนภาพท้ายๆ มีแอบเศร้า อ่านไปก็เศร้าตาม

ปล. ลืมบอกไป ผมรับจ้างถ่ายภาพรับปริญญานะครับ

Comment : 24

ตอบคุณ FirstZa (comment 22)

ไม่ปาดค่ะ.. ไม่ปาด!
คราวนี้มีรูป(ดีๆ)น้อย แฮ่.....

แสดงว่าคุณ FirstZa ชอบให้ลอยละล่องเจ้าชู้ กระตู้วู้ รำพึงรำพัน ถึงหนุ่มๆ มากกว่าเศร้าเหรอคะ?

อ่ะแหมๆๆๆ เห็นลอยละล่องระริกระรี้อย่างนี้ เค้าก็มีมุมแอบเศร้าเหมือนกันนะตัวเอ๊งงงงง

ว่างๆ เราสองคนมาเหงาด้วยกันดีมั๊ยอ่ะ วี๊ดวิ๊วววววว...ว

Finally, ขอบคุณที่แสดงความยินดีด้วยค๊าฟฟฟฟ

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


ตอบคุณ oakeybear (comment 23)

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์มากค๊าฟฟฟ นี่แหละที่ลอยละล่องต้องการ
จะได้เอาไว้ปรับปรุงฝีมือให้ดีกว่านี้ (แฮ่...)

ลอยละล่องว่ามุมมองของลอยละล่องยังไม่ดีเท่าไหร่
บางภาพก็เอียงซะงั้น บางภาพก็ไม่รู้ว่าควรแนวตั้งหรือนอนดี และยังไม่รู้อีกเยอะ
ที่รู้คือ ถ่ายเพราะทุกภาพล้วนมีความทรงจำดีๆ ^ ^


คุณโอ๊คกี้ รับถ่ายภาพปริญญาใช่ม๊า? ได้เรยยย ถ้าเผื่อรับใบที่ 4 นะ จะใช้บริการ
และเดี๋ยวจะประชาสัมพันธ์น้องๆ พี่ๆ ให้

Comment : 25

ก่อนอื่นบอกก่อนนะค่ะ ว่าถ่ายรูปไม่เป็นแต่ ติดตามดูมาหลายครั้งแล้วช่วยฝีมือของ ลอยละล่อง ค่ะ
ชอบ Comment : 12 แสงสวยค่ะ มันให้ความรู้สึก ว่าเราไม่ได้ยืนอยู่คนเดียว แต่ก็เหงา
รู้จักเหมือนไม่รู้จัก ต่างคนต่างไม่สนใจกันและที่จะทำได้คือ "มองเงาของตัวเอง"

แล้วก็ซึ้งกับนิยามความรักของลอยละล่องด้วย อ่านแล้วอยากร้องไห้

Comment : 26

ชอบ Commnt ที่ 1 กับ 18 นะ สวยดี

ให้ความรู้สึก คนละแบบเลย

อ๋อ แล้วก็ชอบ ส่วนภาพสุดท้าย ด้วย

Comment : 27

จินตนาการ คุณ ลอยละล่อง ดีมากๆเลยครับ

เข้าใจสื่อหมายหมายจริงๆ

Comment : 28

Comment : 29

Comment : 30

ตอบ nu-vee (comment 25)
ขอบคุณจากใจค่ะ ที่ติดตามชม(และอ่าน)ผลงานของลอยละล่อง ^ ^
ลอยละล่องก็ยังถ่ายรูปไม่เก่ง กล้องที่ใช้ก็เป็นกล้องซูมธรรมดา ไม่ใช่ระดับโปรเฟสชั่นนอล

ส่วนใหญ่จะถ่ายในสิ่งที่เราต้องการจะสื่อ..
และเล่า ในสิ่งที่เราต้องการจะบอก(เล่า)...

กับความรัก... ลอยละล่องไม่สามารถอยู่กับมัน(หรือมีมันอยู่)ได้จริงๆ
อยากมีนะ แต่!! ไม่เราก็เค้าที่ทำลายมันั

ความรักไม่เคยทำร้ายใคร มีแต่เราที่ทำร้ายความรักเอง ^ ^

..........

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


ตอบ Naitu (comment 26)
ขอกลับไปดูก่อนนะ comment 1 กับ 18 นี่เป็นภาพอะไร ฮา... ;-P
ขอบคุณค่ะที่ชอบ
ชอบแล้วก็ขอให้มองความรัก อย่างที่มันเป็นด้วยนะคะ ^ ^


ต้องขอบคุณ คุณน้องศูนย์ (ที่ตามหา คุณสราวุฒิ อิ่มประไพ)
ที่ทำให้ลอยละล่องนึกอยากจะเล่าเรื่องราวของความรักในอีกแง่มุมนึงให้เพื่อนๆ ฟัง

เรื่อง “ฉัน กับ นกโง่งม” ลอยละล่องเขียนไว้ในไดอารี่นานแล้ว
เขียนไว้ในตอนที่ไม่เข้าใจความรัก...

ส่วนภาพนกพึ่งไปถ่ายมาเมื่อวันศุกร์ ที่ 23 นี้เอง
แล้วคุณน้องศูนย์ ก็ทำให้ลอยละล่องจับ 2 อย่างนี้มาแมทช์กันได้ (อย่างไม่น่าเชื่อ) ฮา...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


ตอบ aguero (comment 2
มาส่งยิ้มอย่างเดียวหรือคะ? แต่ก็ขอบคุณน๊า ที่แวะมาเยี่ยมชม อุอุอิอิ ^ ^

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


ตอบ i-yara (comment 29)
เจอกันอีกแล้วนะคุณไอยรา ขอบคุณค่าที่ติดตามชมผลงานลอยละล่องมาตลอด
ลอยละล่องก็เขียนในสิ่งที่ลอยละล่องคิด ในสิ่งที่ลอยละล่องเห็น

บางทีสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันก็สอน ก็ให้แง่คิดอะไรกับเรามากมาย
เพียงแต่เราจะสนใจมอง สนใจดู หรือป่าว เท่านั้นเอง ^ ^

ปล. พ.ศ. นี้ ใครไม่รู้จักกระทู้คุณน้องศูนย์ นี่คงเชยสะบัดเนอะ ฮา... (แต่จริงๆ
เจ้าของกระทู้เป็นคนอื่นนี่นา เราก็จำมาเป็นของน้องศูนย์ซ้า... ฮ่าฮ่าฮ่า)

Comment : 31

--

Comment : 32

อุบลราชธานี น่าสนใจค่ะ

แต่นิราศเนี่ย.. ลอยละล่องขอผ่านค๊าฟฟฟฟฟฟฟ

นิราศบ่เป็นเด้อ เป็นแต่ลำแคน (อ้าว! ซะง้านนนนนนนน)

Comment : 33

เป้นกระทู้แรกที่เม้นท์ให้ลอยละล่องฟองสบู่
ภาพสวยหลายใบเลย

งานของลอยละล่องฟองสบู่
ตามมาหลายกระทู้
ผมชอบข้อเขียนนะ
เสน่ห์อย่างหนึ่งเลยเชียว

อยู่คนเดียวนี่แหละดีนัก
พักหัว พักกายเที่ยวร่อนไปไกล
ใจสั่งกายให้ก้าวขาพาไป
ในสถานที่ที่กิเลสทำงาน
เต็มที่กับวันที่ไม่มีใครมาบงการชีวิต
ให้หันซ้าย ขวา
ดุแลตัวเอง ด้วยตัวเราเองนี่แหละ
ก้ในเมื่อฝากใจไว้กับใคร
แล้วเขาไม่แยแส ช่างหัวมัน!!!

บุญรักษา

Comment : 34

ภาพสวยค่ะ ชอบจัง .....เหมือนตัวเองยังไงไม่รู้...
"นก(เอี้ยง)โง่งม" sad.... sad....

Comment : 35

เข้ามาอ่านงานอีกชิ้น...
เป็นเจ้าแม่ด้านข้อความอีกคนนึงแว้ว

Comment : 36

ตอบ คุณ Baitong_333, คุณบุญรักษา, คุณนกเอี้ยง และคุณ chaochao

ขอบคุณค่ะที่เข้ามาติชมผลงานของลอยละล่อง ^ ^
ลอยละล่องยังมือใหม่หัดขับอยู่เลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นด้านการถ่ายภาพ หรือว่าการเขียน
ถ้ายังงัยก็ช่วยติชมด้วยนะคะ เพื่อการพัฒนาฝีมือ

ถ้ามีโอกาส เราคงได้ไปเที่ยวทริปชมไทยด้วยกันสักครั้งค่ะ อุอุอิอิ


::คุณบุญรักษา::
ลอยละล่องเห็นด้วยค่ะ อยู่ตัวคนเดียวนี่แหละสบายใจที่ซู้ดดดดดดด ไม่เอาชีวิตไปผูกติดกะใคร
แต่บางทีก็เหงานะ ฮา...

::คุณนกเอี้ยง::
อย่าว่าตัวเองอย่างนั้นสิคะ ลอยละล่องมองว่า โง่ มีอยู่ 2 อย่าง คือโง่โดยไม่รู้ตัว และยอมโง่
(หรือโง่รู้ตัว) คนเราไม่ปล่อยให้ตัวเองโง่นานหรอกค่ะ เชื่อสิ! ความอดทนของเรามีขีดจำกัด

เหมือนลอยละล่องงัยคะ เห็นผู้ชายทีไร ทนไม่ด๊ายส์ส์.... (ฮา!)

::คุณเฉาเฉา::
ยังไม่ถึงขั้นเจ้าแม่หรอกค่ะ บางที.. ในวันที่เราไม่มีใคร แค่ปากกากับสมุด ก็ทำให้เราหายเหงา หายเศร้าใจ
ได้นะ ^ ^

เราคิดถึงใคร ก็เขียนๆๆๆๆ
เรางอนใคร โกรธเคืองใคร ก็เขียนๆๆๆ

บางวัน มาอ่านบทความตัวเองย้อนหลัง ยังขำ โอ๊ย! นี่ ฉันเป็นบ้าเป็นหลังได้ขนาดนั้นเลยเหรอ ฮา....

Comment : 37

ลอยละล่อง ท่าทางตลกนะต่อหน้าคนหมู่มาก...
จริงๆแล้วเป็นคนเยี่ยงไร...

หวังว่าอยู่คนเดียว จะไม่รู้สึกเหงา
ไม่รู้สึกทรมานที่จะผ่านเวลาค่ำคืนนะ อิอิ


คนเราหลายอย่างแสร้งทำได้ เช่นว่าแสร้งทำเป็นคนดี แต่เราแสร้งทำทุกที มันจะกลายเป็นดีถาวร....


เกี่ยวกันตรงไหน...
ฮี่ๆๆ

Comment : 38

::คุณ Khondee::
ถ้าอยากรู้ว่าลอยละล่องเป็นคนอย่างไร ก็ลองมาสัมผัสตัวลอยละล่องเป็นๆ สิค๊า ฮิ้ววววววว....ว

อ่านกระทู้ลอยละล่องมาตั้งเยอะ ตามไปบ้าน multiply ก็ตาม ยังไม่รู้อีกรึว่าลอยละล่องเป็นคนอย่างไร?

ก็น่ารักสิค๊า.... เจ้าชู้ด้วย... ฮิ้ววววววววววววววววววว

ล้อเล่นๆๆๆ ลอยละล่องก็เป็นอย่างที่ลอยละล่องเป็นนี่ล่ะค่ะ
เป็นยังงัยเหรอ? (คุณ khondee ถามมา)
เป็นคนแสดงความรู้สึกผ่านตัวอักษรงัยคะ ^ ^

บางทีคนเราก็ลำบากในการที่จะแสดงอารมณ์ ความรู้สึกนะ ในเมื่อโดนคาดหวังว่าต้องเป็นอย่างนี้ๆ

เหมือนโน้ต อุดม งัย เค้าโดนขโมยขึ้นบ้าน ไปหาตำรวจที่โรงพักเพื่อแจ้งความ ตำรวจยังขำเค้าก่อนอื่นเลย
แทนที่จะกุลีกุจอรับเรื่องราว

ลอยละล่องก็เหมือนกัน ภาพลักษณ์คือเอนเตอร์เทนเน่อร์ ถ้าวันใหนลอยละล่องเงียบ
ก็จะโดนคนทักว่ากินยาลืมเขย่าขวด

แต่บางคนก็มองว่าลอยละล่องสันโดษนะ ขึ้นอยู่กับว่าเค้ารู้จักลอยละล่องด้านใหน?

แต่ไม่ว่าจะเป็นฮา หรือ เศร้า มันก็คือลอยละล่องค่ะ ^ ^ (ยิ้มหวาน)

ว่างๆ ก็เข้าไปอ่านบล๊อกในเว็บ MTP จิ แล้วจะรู้จักเรามากขึ้น

Comment : 39

อ่ะ!! ยกตัวอย่างข้อความที่ลอยละล่องเขียนไว้ blog บ้านมัลติพลาย ในวันที่รู้สึกแย่ๆ วันนึง



*******************************************************
20 Nov 2008 (22:00)

วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันรู้สึกแย่มั่กมาก...
ฉันรู้สึกว่าฉันไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
ทำไม?
และเพราะอะไร?

ฉันคงต้องทำอะไรซักอย่างก่อนที่มันจะแย่ไปกว่านี้
เพราะนับวันฉันยิ่งไม่มีกำลังใจจะทำอะไร สับสน หวั่นไหว ตัดสินใจอะไรไม่ได้ซักอย่าง
นี่มันไม่ใช่ตัวฉันเลย!!

เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่? แม้แต่ตัวฉันเอง ยังโกหกฉัน ฉันไม่สามารถเชื่อตัวเองได้อีกแล้ว

แต่ก่อนเวลามีปัญหาหรือมีเรื่องไม่สบายใจ ฉันสามารถพูดคุยกับตัวเองได้

และตัวของฉันก็มีคำตอบดีๆ ให้กับฉัน

แต่ว่าตอนนี้...ฉันไม่สามารถดึงตัวเองออกมาจากปัญหาได้

ทั้งที่ปัญหามันก็เล็กกะจี๊ดเดียว เรื่องไม่เป็นเรื่องด้วยซ้ำ

แต่เหมือนฉันบิดเบือนความจริง ไม่ยอมรับความจริง และโกหกตัวเอง แย่จริง!!

ฉันจะทำอย่างไรกับตัวเองดีน๊า?


ความรัก ทำให้คนอ่อนแอ
นี่ฉันกำลังมีความรักเหรอ??


หรือว่า ความกลัว ทำให้ฉันอ่อนแอ??
อะไรกันแน่นะ ที่ทำให้ฉันอ่อนแอ...


ฉันต้องเอา “การเรียน” มาดึงฉันออกจากจุดนี้อีกแล้วเหรอ?
ในชีวิตฉัน ก็มีแต่การเรียนนี่แหละ ที่ทำให้ใจฉันรู้สึกสงบ
ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวฉันเองก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมีจุดหมายปลายทางมากขึ้น
มีแต่การเรียนเท่านั้นที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองยิ่งใหญ่ ตัวเองเป็นคนสำคัญ ตัวเองมีคุณค่า...



ทำไมนะ ฉันถึงได้ดีกับคนอื่น แคร์คนอื่น เอาใจใส่คนอื่น มากกว่าตัวฉันเอง
ทั้งๆ ที่คนอื่นลืมฉัน มองไม่เห็นความสำคัญ และคุณค่าในตัวฉันก็บ่อยครั้ง

หรือเป็นเพราะว่าฉันมองไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง?!?
คนอื่นๆ เลยพลอยมองไม่เห็นไปด้วย


หรือเป็นเพราะว่าฉันไม่มีความสำคัญ...
ไม่มีคุณค่าใดๆ เลย.....


ฉันรู้ ว่าฉันต้องทำอย่างไร แต่ฉันทำไม่ได้
และไม่กล้าทำ (ใจไม่อยากทำด้วย) ลอร์ด! ลอร์ด! ลอร์ด!!!!
แล้วฉันจะหลุดจากวังวนนี้ได้อย่างไร?!?


ชีวิตนี้...
ฉันต้องการอะไรกันแน่?
ฉันอยากเป็นอะไร อยากทำอะไรกันแน่?
ฉัน(ควรจะ)รักใครกันแน่? ........................
หรือคนอย่างฉัน ไม่เหมาะที่จะรักใครเลย!?!?

********************************************************



พอจะเข้าใจลอยละล่องมากขึ้นยัง คุณ Khondee

อุอุอิอิ ^ ^

Comment : 40

จริงค่ะ คุณ LoiLaLong บางครั้งเราก็ต้องยอมโง่
ทั้งทั้งที่รู้อยู่เต็มหัวจัย ว่าอารัยเป็นอารัย.....
.
.
อย่างว่าแหละว่า ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด
ไม่เค้า...ก็เรานั่นแหละที่ต้องปายยยยยย..........

Comment : 41

กำลังฝัน กำลังเพ้อ กำลังจินตนาการหวานบ้าง เศร้าบ้าง ขำบ้าง โดยมีกระทู้ในชมไทยเป็นเส้นนำ

กำลังเมามัน เพลินได้ที่ เป็นอันมลายกระเจิดกระเจิง ทันทีได้ยินเสียงเจ้านายเรียก...
เฮ้อ กลับสู่ชีวิตจริง

ก้มหน้าก้มตาทนไป...

คร้าบบบบ.... ไปเดี๋ยวนี้แล้วคร้าบบบ

Comment : 42

:: คุณ Good time::

ขอเบอร์เจ้านายซิ เดี๋ยวลอยละล่องโทร.ไปจัดการให้ ฮา... ;-P

Comment : 43

พี่เหน่..อย่ากลัวสิพี่...
เจ้าของกระทู้เขาออกตัวให้ซะขนาดนี้...

อิอิ

Comment : 44

:: คุณนกเอี้ยง ::
ฟังแล้วเศร้าจังเลยอ่า มีอะไรปรึกษาลอยละล่องได้น๊า
เพื่อนๆ ชอบมาปรึกษา คือเป็นประเภทช่วยคนอื่นได้ แต่ช่วยตัวเองไม่ได้ ฮา... ;-P

:: คุณ chaochao ::
พี่เหน่เค้าไม่ได้กลัวเจ้านาย
เค้ากลัวลอยละล่องจะจัดการเจ้านายเค้าซะอยู่หมัดตะหาก ฮา! ;-P

Comment : 45

จะสมัครเป็น แฟนคลับได้ไหมเนี่ย

เมื่อไหร่ จะมีเรื่องใหม่ออกมาอีกครับ

Comment : 46

--

Comment : 47

อ่านซ้ำไปซ้ำมา ถึงพอเข้าใจ อ๋อ! คงตั้งใจจะบอกว่า....

พี่เน่ห์ กะ คุณโอ๊คกี้ เป็นผู้เยี่ยมยุทธทางด้านหัวใจใช่มั๊ยค๊า
เพราะเห็นบอกว่ามีประสบการณ์ด้านหัวใจเยอะ (ถ้าบอกประสบการณ์เฉยๆ คิดมากเลยนะเนี่ย ฮา... :-P)


เอ... แล้วทำไมมาบอกลอยละล่องอ่ะ?
กลัวลอยละล่องจะเป็นอย่างสองคนนี้เหรอค๊า

หามิได้.. หามิได้.. ลอยละล่องมีประสบการณ์ด้านหัวใจน้อยค่ะ

แต่ถ้าประสบการณ์ทางด้านความรักแล้วล่ะก็...

ลอยละล่องก็ติดอันดับ Ph.D. of Love เชียวล่ะค๊า... อ่ะฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

Comment : 48

ขอบคุณค่ธ LoiLaLong
ตอนนี้ไม่เป็นรัยแล้ว.....
แค่จี๊ด จี๊ดบางเป็นบางทีจ้า... :

Comment : 49

มาตามชมผลงานครับ ชอบ Comment : 18

เป็นพิเศษ นิ่งๆ สงบ ๆ

Comment : 50

อ่านซ้ำไปซ้ำมา ถึงพอเข้าใจ อ๋อ! คงตั้งใจจะบอกว่า....

พี่เน่ห์ กะ คุณโอ๊คกี้ เป็นผู้เยี่ยมยุทธทางด้านหัวใจใช่มั๊ยค๊า
เพราะเห็นบอกว่ามีประสบการณ์ด้านหัวใจเยอะ (ถ้าบอกประสบการณ์เฉยๆ คิดมากเลยนะเนี่ย ฮา... :-P)

........

อุอิ...มิบังอาจสำแดงตนว่าเป็นผู้เยี่ยมยุทธ์อย่างที่พาดพิงคร้าบ...
คนที่ผ่านโลกมานาน(มันเลี่ยงใช้คำ) ทำให้รู้เท่าทันจริตตัวเอง...

ก็บอกต่อน้องๆ... ว่ารักที่คาดหวัง รักที่ต้องครอบครองนั้นเป็นทุกข์...

เฮ้อ หลุดวัยมาอีกจนได้

แต่จริงแท้นะ เวลาเครียดๆ ก็แว่บมาพักสมองในชมไทยนี่แหละ สบายๆ