เมื่อวันเช้าวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมกับกำลังเก็บเสื้อผ้า เพื่อเตรียมเดินทางไปบ้านไร่ตับเต่า
โดยมีเป้าหมายว่าหลังจากเรียนเสร็จแล้วประมาณ 4 โมงเย็น จะรีบนั่งรถตู้ไปสมทบกับ พี่นัท พี่จุ๊บ พี่ใหม่
วัตร และน้องญี่ (น้องพี่จุ๊บ) ที่ได้เดินทางล่วงหน้าไปก่อนแล้วตั้งแต่เช้า
แต่เมื่อเวลาประมาณเที่ยงกว่าๆ ข่าวร้ายก็มาเคาะถึงประตูห้องเรียนอย่างน่าตกใจ ว่ารถของพี่นัท
เกิดอุบัติโดนรถกระบะท้องถิ่นวิ่งปาดหน้า จนพี่นัทเสียหลักบังคับรถไม่อยู่และคว่ำไปในที่สุด
ตอนแรกผมคิดว่าเป็นอุบัติเหตุที่หนักอยู่ เพราะถามข้อมูลจากพี่ใหม่ ว่าเป็นยังไง คว่ำยังไง
และใครเจ็บบ้าง เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เป็นอะไรกันมากไหม ซึ่งคำตอบแรกของความกังวล
เริ่มทุเลาลงด้วยคำตอบที่ว่าอาการไม่เป็นน่าเป็นห่วง โดยมีวัตร พี่จุ๊บ และน้องญี่
เดินทางไปที่โรงพยาบาลมวกเหล็กแล้ว ซึ่งผมคิดว่าหลังเลิกเรียนแล้วจะรีบนั่งรถตู้ตามไปทันที
จวบจนเวลาบ่าย 3 กว่าๆ พี่แอ๊ป โทรมาบอกว่าไม่ต้องมาแล้ว เค้ากำลังเดินทางไปโรงพยาบาลกรุงเทพกัน
ผมเองจากที่รู้สึกผ่อนคลายความวิตก ก็เริ่มกลับมากังวลและสงสัยอีกครั้งว่าถ้าไม่เจ็บมาก
จะย้ายมากรุงเทพทำไม จนกระทั้งทุกอย่างเริ่มคลี่คลาย.....ผมเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลกรุงเทพ
ภาพแรกที่เห็นคือพี่จุ๊บที่เคยสดใส ร่าเริง นอนเจ็บอยู่บนเตียงในสภาพที่ผมเองก็ไม่คุ้น ละชินนัก
โดยมีพี่ใหม่รออยู่หน้าห้องพร้อมญาติของพี่จุ๊บ และของพี่นัท
ผมไม่รู้ว่าโลกมันอาจหยุดหมุนด้วยอะไรก็แล้วแต่......แต่ในวินาทีนั้นโลกของผมหยุดหมุนลงช่วงขณะ....
ผมเดินไปดูอาการของทุกคนอย่างใจจดจ่อ....หวังขอเพียงว่าอย่าให้เกิดอะไรขึ้นเลย.....อย่าให้เป็นอะไรมากเล
ย......แต่ในช่วงเฝ้ารอ....อาการของทุกคนก็เริ่มทยอยทราบกันทีละคน ทีละคน
ทั้งวัตรเองที่กระดูกซี่โครงหัก และรอผลตรวจช่องท้อง(ซึ่งก็น่าเป็นห่วง) ส่วนน้องญี่อาการดีขึ้นแต่
ปัสสาวะเป็นเลือดรอผลตรวจอีกที พี่นัทสภาพทางกายนับว่าคงที่ แต่สภาพจิตใจ ผมยอมรับว่าพี่สาวคนนี้
อ่อนล้าและย่ำแย่กว่าทุกคนที่ผมพบ...และพี่ใหม่ที่ดูจะอาการดีสุด แต่ก็เจ็บหน้าอกอยู่นิดหน่อย
ทั้งหมดนอนอยู่ที่โรงพยาบาล.......
แต่อาการของคนที่ผมเฝ้ารออย่าใจจดจ่อมากที่สุด
น่าจะเป็นอาการของพี่จุ๊บที่ผมเห็นสภาพครั้งแรก.....ในใจได้แต่ภาวนาว่าคงไม่เป็นอะไรมาก....คงแค่พกช้ำดำ
เขียว แขนขาไม่มีแรง เจ็บ จุก และอ่อนล้าอย่างรุนแรง.....................
ผมได้แต่นั่งภาวนา ภาวนา และภาวนา ขอให้สิ่งศักดิ์ทั้งหลายช่วยให้พี่จุ๊บปลอดภัยด้วยเถอะ
ผมเดินไปมาอย่างกังวล
และวิตก.....สภาพจิตใจเริ่มสับสนและงุนงง........รอ......รอ......รอ....และรออยู่หน้าห้อง ICU 2
.....อย่างไรคำตอบ
จวบจนเวลาที่โลกเริ่มเคลื่อนที่อย่างช้าๆ อีกครั้งด้วยคำตอบของหมอหลังจากตรวจผลทุกอย่างสรุปว่า
กระดูกคอเคลื่อนทับเส้นประสาทด้านหลัง....โลกของผมเริ่มช้าๆๆ ช้าๆๆ
และหยุดในทันที....ด้วยผลที่ระบุบว่าต้องจัดกระดูกคอเข้าที่
และจะเริ่มทำการผ่าตัดอย่างเร่งด่วน......ผมไม่รู้นะว่าอาการอย่างนี้เป็นอย่างไร......
แต่เท่าที่ผมรู้สึกได้ว่า
พี่จุ๊บแกคงเจ็บปวดกับกับความทรมานแน่นอน.....และที่สำคัญผมรู้สึกเป็นห่วงพ่อแม่
ของพี่เค้ามาก......แม่ของพี่จุ๊บดูเหนื่อย และปวดใจอย่างมาก
ด้วยลูกสาวที่รักกำลังป่วยอย่างอย่ากะทันหัน.....
ผมไม่คิดนะว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะมีจริงหรือป่าว หรือปฏิหารจะเกิดขึ้นมากน้อยเพียงใด......ผมไม่รู้
และไม่มีทางจะรู้และเข้าถึงมันได้.....เพราะมันคือปฏิหาร
และสิ่งที่อยู่เหนือธรรมชาติ.......ผมสัมผัสมันไม่ได้ จับต้องมันไม่ได้
และไม่เคยคิดที่จะเชื่อ.......แต่วันนี้ ตอนนี้ผมกำลังจะขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ผมไม่รู้ว่าคืออะไร
จงช่วยคุ้มครองพี่จุ๊บพี่สาวที่แสนดีของผม
ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม....ให้หายจากความเลวร้ายที่กำลังเผชิญอยู่กับมัน
ผมเพียงได้ขอภาวนาและหวังอย่างลึกๆ ว่าสิ่งที่ผมขออยากให้เป็นจริง แม้จะเพียงแค่เศษเสี้ยวของแรงอธิฐาน
แค่เพียงสักครั้ง........................ในชีวิต..........................
“ขอเป็นกำลังใจและให้พี่สาวคนนี้หายดี และกลับมาเป็นที่รักของคนชมไทยอีกนะครับ”
และขอเป็นกำลังใจให้วัตร และน้องญี่หายป่วย และอาการดีขึ้น ตลอดจนพี่นัทและพี่ใหม่
ขอให้เป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปได้ ขอเป็นกำลังใจอีกหนึ่งแรงครับ”
morejung19
[2009-02-09 01:27:25]
mail not show
ake_chomthai
[2009-05-05 23:24:25]
aOnt
[2009-05-06 09:21:57]
mail not show
inlovepai
[2009-05-06 12:01:28]
mail not show
oandx
[2009-05-11 12:15:10]
nuchtato
[2009-05-11 13:29:20]
mail not show
KARN
[2009-05-11 16:41:52]
tt
[2009-05-13 16:10:30]
