อีก 1 สาว ของคณะ
คราวนี้ไปไกล แต่ก้อเป็นบ้านใกล้เรือนเคียง....ลาว
แค่รูปเปิดหัวก้อชอบแล้ว
ชวนให้ระลึกชาติว่า
ครั้งหนึ่ง...อีตั้มคนนี้ก้อเขียนไดอารี่เหมือนกัน
ไม่ตามแฟชั่น แต่อยากเขียน
เขียนมันทุกวัน ข้อความมากมาย
ทั้งคำรำพัน ความในใจ
อยู่ในบันทึกประจำวันเล่มนั้น
ย้อนวันเวลากลับมา เวลาคือสิ่งที่อ้าง
ยังคงอยากเขียน แต่ก้อไม่เพียรจะทำ...ไม่รู้ทำไม
อาวุธคู่กายเป็นไง
กดมันได้คล่องมือ คล่องนิ้วแล้วสินะ
ภาพออกมาสวยใสใช่เล่นที่ไหน
รูปถ่ายที่พิชชี่มองเด็กน้อยคนนั้น
จุ๊บถ่ายออกมาได้อบอุ่นดีนะ
คือจังหวะรูปที่ 15 มันได้ไง
สายตาพิชชี่ที่มองเด็กน้อย
มันอบอุ่น เอ็นดู พี่รู้สึกอย่างนั้น
บางทีการกระทำของคน
จะเสแสร้งแกล้งบ้า หรือว่าตอแหล
ดูได้จากแววตานี่แหละ
หรือจะเป็นภาพอาทิตย์ลาฟ้ารูปที่ 50 นี่ก้อใช่ที่ชอบ
5 คนทริปนี้ มีรูปถ่ายต่างกันไป
มุมมองการนำเสนอคือของใครของมัน
เที่ยวครั้งนี้ พี่เชื่อว่าทุกคน...ประทับใจ
ความทรงจำนั้นไซร้ คือประสบการณ์ของชีวิต
ขอบคุณสำหรับ ภาพถ่ายที่แบ่งปัน
chomthai...i love you
บุญรักษา
ตั้ม