มาถึงบทที่ 4 แล้วครับ สำหรับมหากาพย์บ้านเล็กฯ เหลืออีกที่เดียวที่สุดท้ายก็จะครบ 5 ที่แล้ว
ยังชั่งใจอยู่ครับว่าจะไปดีใหม? เอาเป็นว่าถ้าไปจะแจ้งให้ทราบแล้วกันนะ ถ้าเงียบไปก็แสดงว่าไม่ไปแล้ว
ที่ใหนล่ะ? เป้าหมายสุดท้าย.........ไม่บอกครับ เหอะๆๆๆ
สำหรับทริปนี้ก็เหมือนเดิม เหมือนกับทริปโครงการบ้านเล็กฯ ที่ผ่านๆมา คือ ไม่รู้อะไรเลย
วางแผนคร่าวๆแล้วก็เดินทาง พอไปถึงก็ผิดแผน คนนำทางพาหลง สุดท้ายติดใจอยากไปอีก ในใจก็คิดครับ
หนองห้า..... ยังมีอีกหลายเส้นทางที่น่าสนใจ มีรอบสองแน่
ทริปนี้ดีใจครับที่ได้มีโอกาสร่วมทางกับพี่เล็กอีกครั้งหลังจากไม่ได้ลุยด้วยกันมาราวๆปีนึงเห็นจะได้
เจอกันคราวนี้เทห์กว่าเก่า เดินเก่งเหมือนเดิม
สำหรับพี่แดงไม่ต้องบรรยายครับ จะเป็นญาติกันอยู่แล้วผูกปิ่นโตยาวเลย
ส่วนพี่แป๊ดก็เก่งขึ้นเรื่อยๆ
ทริปนี้หนักกว่าครั้งก่อนๆแต่ก็ผ่านมาได้แถมได้ไม้นางพญาเสือโคร่งมาเป็นอาวุธคู่ใจไว้ลุยดอยอื่นต่อ
ส่วนพี่ชาลีก็เป็นครั้งแรกครับที่เดินป่าสไตร์ Boony
ยกนิ้วให้เลยครับเดินเก่งจริงๆแรงยังเหลืออีกเยอะทริปหน้าไปวิ่งหลบกระสุนกันนะครับ
พี่เสือขาว เจอกันครั้งแรกเดินป่าด้วยกันครั้งแรก และอยากให้มีครั้งที่สองครับ ผมจำชื่อเล่นพี่ได้
เพราะชื่อจริงของพี่จำง่ายกว่า ผมมีเงินเหลือหารคืนให้พี่ด้วยนะครับ ส่งเลขบัญชีมาด้วยนะครับ
แล้วเจอกันเดือนหน้าครับ
โอ เดินได้เรื่อยๆไม่ฝืนไม่เร่ง เดินเก่ง คุยสนุก เจอกันอีกนะเดือนหน้า
Mr. Philip (เยอรมัน) ถึงเราจะคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่ภาษากายทำให้เราเข้าใจกัน
โดยเฉพาะการเอามือลูบท้องแล้วพูดภาษาไทยชัดๆว่า "หิว"
เลยต้องเสียนมเปรี้ยวกล่องเล็กๆให้ฟรั่งตัวโตๆ
Mr. บุญโชค (แม็คซิโก) รายนี้โดนพี่แดงหลอกมาจากเชียงคาน จากนั้นบุญโชคก็ไปหลอก Philip มาอีกคนนึง
ต้องยกนิ้วให้พี่แดงครับ ยิงปืนนัดเดียวได้ฟรั่ง 2 ลูก นายบุญโชคนี่ชื่อจำยาก
ออกเสียงคล้ายๆบุญโชคนี่แหละเลยจำมาแต่บุญโชค จะว่าไปก็ความหมายดีนะ
ทริปนี้สนุกมากครับ ได้เดินในป่าค่อนข้างดิบ เดินในดงหญ้าคา นอนในป่ากล้วย ตากฝนนิดหน่อย
ฝ่าไอหมอกจนหาทางลงไม่ได้(หลง) ได้เห็นป่าที่อุดมสมบูรณ์ และดอยหัวโล้น โล้นจริงๆ โล้นจนน่าเศร้า
ได้เห็นวิถีของชาวไตลื้อถึงจะแค่นิดหน่อยแต่ก็น่าสนใจมาก ได้เห็นน้ำใจของชาวเชียงคำและตำรวจเชียงคำ
ถึงแม้บางขณะพวกเราจะเหมือนโดนตำรวจจับมาจากวงไพ่ก็เหอะ สรุปทริปนี้สนุกและคุ้มมากครับ สนุกยังไง
ไปดู................