Detail

..

จากค่ำวันพฤหัสฯที่ 4 ธันวาคม

..

ฉันขี่เวสป้า ปุเรงๆ พร้อมเป้สะพายหลังใบโต

หลายคนร้องถามฉันว่า

"เอ้า ไปไหนอีกหล่ะเดีย"

"ออกค่ายคร้าพพพพี่ ... " ฉันตอบ

พี่คนสวย พึงยิ้มพร้อมโบกมือให้รีบไป ..

..

ฉันขี่เวสป้าผ่าดงรถติดตามเส้นถนนพหลโยธิน ลัดเลาะออกมาทางวิภาวดี เพื่อที่จะกลับเข้ามาสู่เส้นพหลฯ
อีกครั้ง

นัยว่าเป็นเคล็ด วนซะ 3 รอบ เพื่อเป็นสิริมงคล ..

ฮา อ๊า .. แต่ป่าวหรอก ฉันยขี่เพลิน เลยลืมเลี้ยวขวา เลยต้องกลับมาอีกรอบ

ระหว่างทางคนมองฉันน่าดู .. พวกเขาเหล่านั้นคงแปลกใจ ไอ้หนุ่มวัยกลางคนขี่เวสป้าเก่าๆ
แบกเป้อันเท่าบ้าน
ขี่วนไปวนมาทำไมกันละเนี่ย ..


ฉันยิ้มพลาง ... มองผู้คนที่นั่งรอรถเมล์ที่แสนจะอัดแน่นตัว อยู่ใต้ศาลาริมทางเล็กๆ หน้า รร.หอวัง

...

รถสองข้างทางยังหนีบแน่น ขนาดถ้ารถเป็นคน คงเป็นสามีภรรยากันได้ (โดยไม่ถูกต้องตามกฎหมาย)

ฉันขี่เวสป้า ลัดเลาะไปมาอย่างทุลักทุเล จวนเจียนจะชนโครมเข้าให้กับ กระจกมองข้างของรถหรู
แต่ไร้ซึ่งน้ำใจ จะหลีกช่องทางเล็กๆ มอเตอร์ไซด์ได้ผ่านไปบ้าง

ฉันเหลือบไปมองเข้าไปในรถเก๋ง ตราดาว คันใหญ่ ..

..

มันนั่งคุยมือถือ โดยไม่สนใจจะขยับสักนิดเลย ..

..


หลังฉันส่งสายตาอ้อนวอนก็แล้ว ก็ไม่เป็นผล ฉันเลยต้องกระทำการอันอุกอาจ ท้าทายกฎหมาย
โดยการขี่รถขึ้นไปบนฟุตบาท ซึ่งเป้นการกระทำอันเลวร้ายที่สุดของฉันในวันนี้

ได้แต่ภาวนาว่า .. อย่าให้มีคนก่นด่าฉันมากไปกว่านี้เลย ...

"สาธุ ..."

..


หลังจากผ่านแยกรัชโยธิน ผ่านเมเจอร์ เจอรถตู้ปาดหน้า รถเก๋งบีบแตรไล่

ก็เลยมายังเกือบถึงแยกเสนา .. ก็เจอความมักง่ายของคนแถวนี้
ที่ทำให้ฉันเกือบกลิ้งเป็นหมูแดงไปกับท้องถนนร้อนๆ

ก็คนข้ามถนนน่ะซิ .. อยู่ดีๆ วิ่งมาเฉย เรากำลังขับอย่างไว เพื่อให้ทันเวลาทุ่มครึ่ง
ซึ่งเป็นเวลานัดของพวกเราที่ปั้ม Caltex

"เอี๊ยด ......."

รถเป๋ไปมา .. ดีที่หยุดทันพอดี คนวิ่งมาเป็นพรวนเลย ทั้งๆที่ไม่มีทางม้าลาย

"เห้อ .. มักง่ายแบบนี้ก็แย่นะ .."

ฉันบ่นพึมพำในใจ พร้อมภาวนาอย่าเพื่อนๆฉันเป็นคนไม่มีวินัยแบบนี้เลย

..


ถึงปั้มคาลเทกซ์แล้ว มองหาซ้ายขวาหน้าหลังไม่เจอใคร

อ้อ เดินไป เจอหมี เกือบจำไม่ได้ เนื่องจากไม่ได้เจอกันนาน ก็เลยเรียกไปรวมกันตรงข้างห้องน้ำ
เจอนกเอี้ยงกับเพื่อน ซึ่งมารออยู่ก่อนแล้ว ตรงเวลาจริง ๆ

ก็เลยฝากเป้ แล้วก็เอารถไปจอดไว้ที่ มก. เหมือนเดิม ก่อนกลับเจอพี่สุแฟนพี่บุญ รออยู่
เลยช่วยถือกระเป๋าข้ามมาฝั่งปั้มพอดี

..

..

ข้ามมาฝั่งนี้เพื่อนๆ รอกันหลายคนแล้ว ++ ทักทายกันไป ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกัน
ตามประสาเพื่อนฝูงที่จากกันมาหลาย(เดือน) หรือ (ปี)

ส่วนเพื่อนใหม่ๆ ก็ได้รับการต้อนรับอันอบอุ่น(ไหม) จากเพื่อนๆชมไทยและกลุ่มอาสา แรกๆอาจขัดเขินบ้าง
ต่อไป ก็ดีเองใช่ไหมหล่ะ

..

รถบัสมาแล้ว มาจอดได้พักใหญ่เพื่อรอสต้าฟชุดจากรักษ์ไทยมาอีกรอบ ก็กว่าจะได้ออกกันก็ร่วม 4 ทุ่ม

"ไม่เป็นไร ช้าหน่อย ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้เสมอ .."

..

..

กว่าจะออก 4 ทุ่มก่า บรึ่ยส์ๆๆๆ

..

Comment : 1

..

ตัดกลับไปเวลาสาย

เราก็ถึงผาแต้ม .. หลังจากเราได้ดูพระอาทิตย์ขึ้นเรียบร้อยแล้ว (บนรถทัวร์)

ได้รสชาติดีไปอีกแบบนึง ถึงแม้จะไม่ได้เห็นชัดเจนถนัดถนี่เหมือนมองด้วยตาเปล่า ที่ไม่ได้ผ่านกระจกในรถ ณ
ตอนนั้น

...

"พระอาทิตย์ มองทีไรก็สวยงาม เพิ่มชูพลังให้เราได้ต่อสู้กันในวันนี้ ต่อไป .. "

เสียงในภวังค์ตะโกนบอกฉัน ในห้วงแห่งความฝันครึ่งหลับครึ่งตื่น
ที่กำลังดื่มด่ำกับความสั่นสะเทือนและแสงแดดอุ่นเร้า ..

ลืมตาดีกว่า ...

....


พระอาทิตย์สีส้มสด.. กลมโตโผล่เรียกจากพื้นดิน ทำให้ฉันอดเบิ่งตากว้างไม่ได้

"กี่ครั้งแล้วหนอ ที่ฉันได้เห็นพระจันทร์สุกขนาดนี้ ... "

ฉันอยากกินแกจัง พระอาทิตย์ ...

..

Comment : 2

# ข้าวต้ม ...

..

ถึงผาแต้มได้กินข้าวต้มตอนเช้า หลายคนหิว จนทนไม่ไหว ต้องแอบกินใบไม้ใบหญ้าข้างทางรองท้องไปก่อน
เพราะต้องรอตั้งโต๊ะจัดของ

ส่วนฉันเดินหลีกออกไป .. มองดูวิวแม่น้ำโขง .. พร้อมอ้าปากรับลม

"ฮ่าๆๆ .. อ้า อา อ้า ++++ "

เชื่อไหม ฉันกำลังกินอาหารเช้า !!!!

..


ตัดกลับไปยังซุ้มข้าวต้มไก่ และ ข้าวต้มไก่ .. (มีสองหม้อ เราเลยเรียกสองที)

ฉันปรี่ไปช่วยทิฟฟี่ ซึ้งหิ้วถังคูลเลอร์มาเพื่อใส่น้ำ แกะๆ ฝาเทใส่ มีเจ้าโบนัสมาช่วย ..

แกะน้ำขวด มันก็ใช้เวลาเยอะเหมือนกันนะ แต่เวลาคนกิน .. ทำไม๊ มันหมดไวจังแหะ ...

..

ฉันมองไปยังน้ำที่หกเรี่ยพื้น ..

..

เหล่าบรรดาอาสาสมัครชะโงกทัวร์ ไปเดินเล่นผาแต้มกันเรียบร้อย

แต่ก็ยังไม่พร้อมกันอยู่ดี เนื่องจากเวลาที่เรานัดกันมาที่รถ คือ 10.30 หลายคนดื่มด่ำกับธรรมชาติ
และตะลึงงันกับสิ่งที่ธรรมชาติและมนุษย์โบราณสร้างขึ้น

จนถึงกับลืมเวลา!!

..

ตั้งชื่อใหม่ไปและ "เจ้าพวกแกงค์ 10.30" ฮิๆ

..

ไม่เป็นไร ช้านิด ช้าหน่อย ขำๆ ..

และแล้วรถบัสสองคัน พร้อมรถของพี่ต้น จากไทปัน รถนักข่าวจาก TPBS รถเจ้าน้องต้นก็ตามๆกันไป
เจอเพื่อจะไปเปลี่ยนรถที่บ้านหุงหลวง

..


ไม่ไกลเลย ..

แค่หลับไปงีบนึงเท่านั้นเอง ..

..

..

ZzzZzzZzzZzZzz

Comment : 3

เหล่าอาสา .. ลงรถบัสทั้งสองคันเรียบร้อยแล้ว

หน่วยคัดแยกกระเป๋า กานต์ ต้น และเพื่อนๆ ก็ช่วยกันออกแรงแบ่งของบริจาค ของทำกิจกรรมขึ้นรถหกล้อ

ตามด้วยสัมภาระ เป้ของเพื่อนๆอีก กระบุงโกย ..

พร้อมทั้งปล่อยรถทีมแรก พร้อมหมอ ไปกันก่อน ส่วนรถหกล้อ ทีฉันนั่งเป็นเจ้าพ่ออยู่หน้ารถ ตามไปทีหลัง

..

รถวิ่งโยกเยกๆ แต่ฉันก็หลับได้ ..

รถวิ่งโอนเอน ๆ แต่ฉันก็หลับได้ ..

ฉันนั่งหลับ เห้ยย ...

.. ประตูรถเปิดเอง ...

ตรูนอนไม่หลับแล้ว ....

..


..


ถึงบ้านดงนา ..

เพื่อนๆหลายคนเริ่มกิจกรรมกัน มีเด็กๆมากันมากมาย ..

ใจฉันอยากไปเล่นกับเด็กๆจัง แต่ด้วยเราแบ่งหน้าที่กันแล้ว ก็เลยต้องทำของตัวเองให้เรียบร้อยก่อน

..

ไม่เป็นไร ไว้เล่นวันหลังก็ได้

..

เนอะ ..

Comment : 4

ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

Comment : 5

รูปสวยอ่ะพี่.....ขอฝากตัวเป็น ศิษย์ด้วยนะ

Comment : 6

..

เวลาเริ่มบ่ายคล้อย ..

วันนี้ฟ้าแจ่มใสเหลือเกิน แต่ก็ไม่ร้อนมากมาย เพราะหนาวจากลมพัดอื้ออึงมาเป็นระยะ ..

ฝั่งสันทนาการ ฐานเด็กๆ ก็กำลังเล่นกันสนุกสนาน ฝั่งสวัสดิการก็เตรียมอาหารกลางวันให้เด็กๆ และเพื่อนๆ
แถมมีน้ำดื่มเย็นๆใจให้หลายๆคนที่เหนื่อยจากการงาน แก้กระหายและมีแรงอาสาต่อไป

ส่วนฉันมัวแต่ง่วนอยู่กับ "การทาสี" การทาสีอาคารห้องสมุดครั้งนี้
ได้หัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่
คือ โจ้ สถาปนิกหนุ่มพูดน้อย แต่ใจใหญ่ มานะ หน่วยประสานและเก็บงาน และพี่แดนนี่
งานภายนอกอาคารถ้าไม่ได้พี่แกช่วย คงจะเหนื่อยหน่อยสำหรับพวกเรา

.. แต่ที่แน่นอน คือแรงกาย แรงใจจากเพื่อนอาสาทุกคนที่มาร่วมทาสี แต่งเติมห้องสมุด
เพราะสิ่งที่เปี่ยมล้น จนฉันมองเห็น ณ ผิวหน้าแห่งอาคารนี้ มันคือ
แววตาแห่งความมุ่งมั่นในการมอบสิ่งดีๆ
ให้กับน้องๆ ณ รร. บ้านดงนาแห่งนี้ ..

..

ฉันปลื้มใจเหลือเกิน ..

..

วันแรก เราตั้งใจจะทารองพื้นให้เสร็จ แต่ก็มีงานเพิ่มมาคือต้องทา ห้องถัดไปและด้านข้าง ด้านหลังอาคาร

ทำให้พวกเราต้องรีบเร่งทาสีรองพื้นกันพอสมควร รวมทั้งส่วนคานและมุมอับต่างๆ
เพื่อที่จะได้อาคารเรียนที่สวยที่สุด สำหรับน้องๆ

หลายคนไม่ได้พัก หลายคนกินข้าวไม่ลง รวมกระทั่งฉัน เพราะใจกำลังจดจ่อ
ว่าจำทำยังไงให้อาคารเรียนเสร็จโดยเร็วและเรียบร้อยมากที่สุด ..

ห้องสมุด ก็เหมือนบ้านของฉัน ..

.. ฉันก็อยากมีบ้านที่สวยและดีๆ เช่นกัน

ใช่ไหมหนูน้อยจ๋า ..


..


เวลาผ่านไปตั้งแต่บ่ายจรดเย็น งานก่อสร้างคืบหน้าไปมาก .. จากอาคารว่างเปล่า กลับแต่งเติมด้วยสีสัน
ทั้งสีน้ำ สีน้ำมัน ภายในห้องสมุด เริ่มเป็นรูปร่าง ทั้งสีกระดานดำ คิ้ว วงกบประตูและบัว
ต่างถูกแตะแต้มสีน้ำตาลเข้ม .. ตัดกันสวยงาม

จะหมดไปอีกวันแล้วนะ ..

ส่วนจัดเรียงหมวดหมู่หนังสือ นำโดย เอกราช ก็เร่งทำสันปกบอกหมวด และหมวดหมู่แปะชั้นสำหรับว่างหนังสือ
รวมทั้งคัดแยกสื่อการสอน ของเล่นต่างๆ ให้ดูเป็นระเบียบกว่าเดิม

ฉันแอบมองดูเพื่อนๆอาสาเหล่านั้น ด้วยใจที่เป็นสุข .. รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ หยอกล้อ
ทำให้นึกถึงภาพเก่าๆ
สมัยฉันเป็นประธานค่ายอาสาฯ

..

หลายคนคงเห็นฉัน ทาสีไปอมยิ้มไป ... แหะๆ

..

"ป๋าเดียๆ ไปย้อมผมร้านไหนมาอะ"

น้องคนนึงตั้งปุจฉา
ขณะฉันนั่งพักเมื่อยจากการยืดมือไปทาสี

"เห้ย ย้อมชลาชลเชียวนะ หายาก แถม hilight เป็นเส้นอีก"

ฉันตอบแกมหัวเราะ

..

ก็หัวฉันน่ะ เต็มไปด้วยสีน้ำ อีมัลชั่น สีพลาสติก ฯลฯ ตัวก็เลอะมอมไปด้วยสะเก็ดสี ฉันว่า
ดีนะที่ฉันใส่เสื้อกาวด์ ไม่งั้นก็คงเปรอะเลอะกว่านี้ ..

ทาสีนี่เป็นงานไม่ยาก และก็ไม่ง่าย หลายคนคงคิดว่าเป็นงานไม่มีอะไร แต่ที่แท้จริงแล้ว มันต้อใช้ศิลปะ
และอารมณ์ศิลปินพอควร ..

การเก็บสี เก็บรายละเอียดซอกมุม การไล่สีจากบนลงล่าง มีเทคนิคในตัว แต่เชื่อถ้าพวกเราทำกันบ่อยๆแล้ว
คงจะไหลลื่น เหมือนกับเช่นงานทาสีห้องสมุดนี้

..

ตะวันเริ่มจะร่วงลงเป็นมุม 180 องศา

วันนี้ฉันคงต้องพักแปรงอีกครั้ง พี่บุญ พี่ชายที่น่ารัก ก็ย้ายกระป๋องสี เครื่องมือต่างๆ ทินเนอร์
ไปไว้รวมกันด้านหลังหน้าห้องน้ำ เพื่อที่จะได้เป็นระเบียบและหยิบจับง่าย

ฉันเก็บแปรงคู่ใจ จุ่มไว้ในขันเพื่อล้างคราบสีเก่าและทำให้แปรงนั้นไม่แข็งกระด้าง จะได้ใชทาสีต่อไป ..

เสียดายที่วันแรกนั้น แปรงน้อยไปนิด เลยทำให้งานคืบหน้าได้ไปนิดหน่อย ไม่เป็นไร
เรามาลุยกันคืนพรุ่งนี้ดีกว่า

..

ว่าแล้ว .. ก็วิ่งไปอาบน้ำ

ฉันคอนเฟิร์มว่า น้ำเย็นโคดๆๆ โดยไม่ต้องปรึกษาหมอกฤษณ์

บรื่อออส์

..

Comment : 7

เล่าเรื่องได้ละเอียดยิบ เลยน่ะป๋า อย่าลืมเรื่องของลูกสาวทั้งสองล่ะ (น้องมุก & น้องหวาน) อิ อิ อิ
อิ

Comment : 8

อิอิ จัดไป นกเอี้ยง และเจ้าอันน์

แหะๆ แบบว่าเขียนสด นึกเอาสดๆอะจร้า

Comment : 9

ดูเป็นหนุ่มโรแมนติก (และช่างจินตนาการ) มากพี่ !! เก็บรายละเอียดดีค่ะ ขอบคุณมาก ๆ

Comment : 10

รูปธง สวยมากเยยป๋า...เล่าเรื่องก้อสนุก (อ่านไปขำไป)///อิอิ

Comment : 11

ก่อนอาบน้ำ ..

ลืมไปว่าเจ้าหมิวให้ฉันแสดงละคร รอบกองไฟด้วย

"เอาแล้ว งานเข้า" คิดในใจ

จึงวางงานต่างๆ ที่ทำไปดูน้องๆซ้อมกันที่ ห้องนอนหญิง ++ กำลังซ้อมเต้น "ซูลู"
กันอย่างขะมักเขม้น .. ก็ดูเหมือนปีที่แล้ว แต่ปีนี้ เป็นอะไรที่ มือใหม่เยอะแยะ แถมเล่นกันมุขสดอีก
เอิ้ก

ฉันได้รับตำแหน่งแสดงเป็น "เทพเจ้าแห่งไฟ หรือ God Of fire"
ก็หลงดีใจ นึกว่าไม่ต้องมีบทพูดอะไรมาก ลำพังแค่เครื่องแต่งองค์ทรงเครื่องก็ยังไม่มีเลย

ต่างกับพวกซูลู เจ้าหมิวเตรียมมาพร้อมสรรพ T_T

เส้า ...

ซ้อมเต้น ซ้อมคิวกันพอสมควร ไอ้เล่นมุขตอนซ้อมน่ะ มันฮาดี แต่ตอนจริงนะไม่รู้จะเป็นไง ปลอ่ยฮากันหน้าดู
ฉันมองดู น้องหวานกระโดดเป็นซูลูสาว แต่ใจดันไปนึกถึง "ผีจีน" ที่กระโดดเหย็งๆๆๆ
แบบในหนัง ..

"ผีจีนโดดหน่อยๆๆ "

เสียงฉันร้องบอกน้องหวาน

"ก๋อย ก๋อย ก๋อย แฮ่ๆ"

เห้ย น้องมันทำได้ด้วย โห สุดๆอะ โคดเหมือน ฮากันกระจาย


ฮาๆๆ ....


ก่อนจะจบฉากนี้ ยังแอบแซวน้องมุกอีก เพราะน้องเล่นกระโดดไปแขม่วพุงไป สงสัยกลัวเราแซวเรื่องพุง

ขอบอกพี่ไม่กล้าแซวหรอก ... กลัวโดนหลังแหวนเพราะแขนน้องน่ะ

ก๊ากๆๆๆๆๆๆ ..

...

ซ้อมกันจนเหนื่อยอ่อน ก็แยกย้ายกันไป ทางใครทางมัน ส่วนฉันขอตัวไปอาบน้ำดีกว่า ไม่ไหวแล้ว ...




..

@ห้องน้ำคนเยอะชะมัด

..

หลงเหลือแต่ทีมก่อสร้างที่ยังไม่ได้อาบน้ำ เลยไปลุยอาบกัน โดยพวกเจ้าเอ็ม จิ๋ว
มานอาบพร้อมกันที่ห้องอาบน้ำใหญ่


ส่วนฉัน ตัวเหนียวเหลือเกิน รอม่ายไหว เลยอาบน้ำห้องข้างๆ ก็ไอ้ห้องส้วมเนี่ยแหละ แหะๆ

เข้าไปในห้องน้ำ เปิดกีอก น้ำแรงดี แต่เย็นชะมัดเลย เหลือบไปเห็น เจ้าพวกหนุ่มๆ ในห้องติดกันมันเอา
เสือ้ผ้าแขวนไว้ริมกำแพงกั้นห้องน้ำ เลยนึกสนุกแกล้งเล่นดีกว่า

"เห้ยๆๆ พี่ เอาเสื้อผ้าผมไปทำม้ายย ... "

เสียงโวยวายจากห้องน้ำข้าง

ฉันเลยรีบวิ่งหอบเสื้อผ้า กุงเกงใน ผ้าขาวม้าพวกมันไปวางไว้ โต๊ะตรงข้างห้องสมุด วิ่งไป ขำไป
เจ้าพวกนี้ก็ยังโวยวายไม่หยุด

ก๊ากๆๆๆๆ ...

แล้วฉันก็เข้าไปอาบน้ำในห้องส้วมที่เดิมอย่างสบายใจ
โดยไม่ลืมที่จะมัดกอดเสื้อผ้าของฉันไว้บนขื่อคานอีกด้านนึง

ทำไมน่ะหรอ?

55+ เดี๋ยวพวกมานเอาคืนอะดิ 55+

..


อาบน้ำเสร็จอย่างสบายอารมณ์แล้ว เนื้อตัวจากที่มอมแมมเป็ลูกหมา ก็เริ่มจะสะอาดมาเป็นลูกแมว
ลูกกระต่ายมั่งแล้ว

กางเกงขาก๊วยตัวเก่า ก็ถูกสลัดกลับด้านมาใส่อีกรอบ เพื่อแก้ปัญหาโลกร้อน อะไม่ใช่ .. เปลี่ยนตัวใหม่น่ะ
เค้าล้อเล่ง ..

เสดแล้ว ก็ต้องรีบๆไป แต่งตัวการแสดงหล่ะสิ ไอ้คนอื่นคงพร้อม ส่วนตัวฉันหล่ะจาแต่งตัวไรดีฟระ

......

เทพเจ้าแห่งไฟ เทพเจ้าแห่งไฟ เทพเจ้าแห่งไฟ เทพเจ้าแห่งไฟ

.......

อ้ออ คิดได้และ หาเอาแถวๆนี้แหละ ว่าแล้วฉันก็หยิบฉวยอุปกรณ์รอบตัวมาดังนี้

- ผ้าปูโต๊ะสีม่วง : เอามาจากโต๊ะหน้าห้องพักหญิง ลงทุนดีมะ
- ห่วงจมูก และห่วงหู : ปอมๆเอามาให้ สงสัยเอามาจากห่วงมายากล
- หมวกแม่มด : หยิบๆ เอาแถวนี้ แล้วเอาสีสเปรย์เหลืองๆมาพ่นๆ
- ที่คาดผมไฟกระพริบ : ก็หาเอาแถวที่แจกของเด็ก เอามาใส่ๆ ติดกาวหน่อย เพื่อให้รู้ว่าเปน fire อิอิ
- อะ วงแหวนฮูลาฮูป : เอาของเด็กๆมาเหมือนกัน
- แป้ง : เพื่อปิดบังใบหน้าอันหล่อเหลา ต้องโปะกันหน่อย ฮิๆ

ของครบ คนพร้อม แต่งมันเลย อิอิ ใส่โน่นนี่ไปไม่เท่าไหร่ ไอ้ห่วงจมูกอะ เจ็บชะมัด แถมน้ำมูกจาไหลอีก
ทรมานๆๆ แต่เพื่อความฮา ของเพื่อนๆ ก็เอาวะ

.. สู้ๆๆๆๆ ..


"พบกับการแสดงของกลุ่มอาสาได้แล้วค่า ... "

เสียงนรกกรือเสียงสวรรค์ ที่ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์ ในใจคิดว่าแสดงๆ ให้เสร็จไปจาได้จบๆ อิอิ
แถมช่วงนั้นนึกมุขก็ไม่ออก ไม่รู้จะเล่นมุขไหนก่อนดี ว่าแล้วเหล่าซูลูหนุ่มสาว พ่อมด หมอผี
ก็วิงไปสวยงามมม

"ซูลู ซัมบาลู ซูลูบาซิกา .... "

blah blah blah ...

โอย เล่นไปขำไป .. นอกบท นอกเกมส์กันน่าดู คนเล่นก็ฮาไป คนดูก็ฮาไป บวกคงบ่นในใจว่ามะไหร่จะจบซะที
ช้านง่วงแล้ว 55+

เทพเจ้าแห่งไฟ .. ก็ขอลาโรงซะที

..

แป้งเต็มปากจากเจ้าโน้ต เอามาโป๊ะของจิง เหอะๆ ตาแทบบอด ..

T_T

ทำกันได้ ...

Comment : 12

ขอบคุณจ้ะ เป้ และออมจ้า +++ อิอิ

Comment : 13

เล่าเรื่องได้อารมณ์มากค่ะ ลงต่อเร็วๆนะคะ จารออ่านค่ะ

Comment : 14

พิมพ์ตะกี้หายหมดเลย

T_T

..

เล่าเรื่องคืนสองไปซะและ ไม่เป็นไรนะ

คืนแรกไม่มีไรมาก แค่มาร้องเพลงกล่อมดาวแค่นั้น โดยมีมือกีตาร์พิชชี่และกอล์ฟ มาร่วมบรรเลงเพลง
โดยมีนักร้องนำหลายๆคน เช่น กานต์ ต้น หมิว เอ็ม เมย์ พี่แดนนี่ ฯลฯ

ร้องเพลงแนวเบเกอรี่ อย่างสนุกสนาน เสียงเพลง เสียงร้องอาจจะดังรบกวนชาวบ้านและโสตประสาทไปบ้าง

ฉันขอน้อมรับผิดไว้แต่เพียงผู้เดียว ...

อภัยให้ฉันเถิดคนดี ..

"ป๋าๆ เสียงอะเบาๆหน่อย"

เสียงบอกเบาจากพี่ตั้ม พี่ชายใจดีของฉัน

ว่าแล้วฉันก็มองไปบนฟ้า แล้วทำมือหมุนๆ พี่ตั้มคงงงดิ ว่าฉันทำอะไร

ฉันกำลังหรี่ Volume ดวงดาวตะหาก

...

พี่รู้ไหม .. ถ้าไม่ได้ดวงดาวเหล่านี้ มาทำให้พวกเรามาเจอกัน
มันคงไม่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันแบบนี้หรอกนะ

แต่เอ๊ เสียงมันดังนี้ ฉันควรจะโทษดาวหรือตัวเองดีหนอ


"แหะๆ ยังไงฉันก็ขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียวนะ .."


(กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์)

..

..

ใ น คื น นี้ มี ด า ว เ ป็ น ล้ า น ด ว ง

แ ต่ ใ จ ฉั น มี เ ท อ แ ค่ เ พี ย ง ด ว ง เ ดี ย ว

..

..

Comment : 15

ขอบคุณคร้าพ ทราย

จะช้าหน่อยเน้อออ ++ แหะๆ นึกไปเขียนไปง่ะ

..

ปล. ลงคอมเม้นต์ได้เลย อนุญาตให้ปาด ให้เขียดได้ตามสบายจ้ะ

Comment : 16

ของเค้าดี จริง ๆ ป๋าขยันเขียนบทจริง ๆ เลยจ้า

Comment : 17

..

น้ำค้างน้อยๆ หยดบนใบไม้ข้างเต้นท์ของฉัน ..

เสียงลมพัดเบาๆ ..

ควันไฟที่ก่อไว้หน้าโรงอาหารตั้งแต่เมื่อคืน ลอยเอื่อย ..

..

ฉันลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจด้วยความปวดเมื่อย เมือ่คืนไม่หนาวมากเท่าไหร่ แต่มันคงรู้สึกหนาวใจบ้าง บางขณะ

บางครั้งคนเรา ถึงแม้จะอยู่รวมในหมู่เพื่อนฝูง มวลมิตรมากมาย ยังไงก็คงหลีกไม่พ้น
ช่วงเหงาที่แว่บเข้ามาในมโนความรู้สึก ซึ่งกำลังเกิดขึ้นกับฉันในยามเช้าแบบนี้

..

เอ๊ ฉันเหงาถูกกาลเทศะไม๊หนอ

..

สลัดตัวขี้เกียจ ตัวง่วงและตัวเหงาออกไป แล้วก็ก้าวออกจากเต้นท์น้อยๆ คู่ใจ ไปล้งหน้าแปรงฟัน ..
และฉันไม่ลืมที่จะออกไปยิ้มให้กับท้องฟ้า ที่เมื่อคืนมอบดวงดาว มายิ้มแย้มเป็นเพื่อนดื่มกับฉันมากมาย

.. ขอบคุณนะ ..


วันนี้อาหารเช้าเป็นข้าวต้มแสนอร่อย .. ฉันกินอะไรก็อร่อย ไม่ใช่เพราะฉันเห็นแก่กินนะ
แต่ฉันชอบให้คนทำให้กิน มันดูรู้สึกได้ว่า คนทำได้ใส่(หัว)ใจมาในอาหารที่ธรรมดา แต่ดูค่าแล้วแสนอร่อย ณ
ที่หมู่บ้านดงนาแห่งนี้

เหลือบหันไปมอง ..

เจ้าพีกำลังหม่ำข้าวต้มชามที่สองพอดี ..

..


อร่อยหล่ะสิ ..

รู้ไหม .. เราน่ะกิน(หัว)ใจของเค้าไปแล้ว ..

..

Comment : 18

ขอบคุณจ้า ณุ้ย อิอิ พรรณาไปตามประสา หล่ะจ้า

คิดถึงลำปางนะ ^_^

(แค่คิดก็หนาวแล้ว เอิ้ก)

Comment : 19

..
ภาพนี้ ทำเพื่อหมิวโดยเฉพาะ

แสงอาจจะจ้าไปบ้าง แต่ขอให้รู้ไว้ว่าถ่ายด้วยสายตา โฟกัสด้วยหัวใจจริงๆ

..

มุมแห่งความสวยของหมิว คงจะไม่ต้องบอกกล่าว แต่ในมุมของน้ำใจ และอารมณ์ละเมียดสนุกสนาน
ฉันว่ามันเต็มเปี่ยมในตัวน้องของฉันคนนี้

..


จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด ...

..


สาธุ

Comment : 20

ตั้งอกตั้งใจสอนน้องๆน่าดู สำหรับ "น้องเปิ้ล" น้องที่ขยันคิดเกมส์มาให้เล่น

แม้กระทั่งขากลับ พี่แทบจะเอียนกล้วยฉาบเป็ยอย่างมาก แกล้งหลับก็แล้ว
หลับจริงก็แล้วน้องก็ยังปลุกพี่มานับ แม่ 3 อยู่อีก

ซึ้ง ...

คราวหน้า มาเล่นเกมส์กันอีกนะ หรือไม่ก็เจอกันตามงานอาสาต่างๆจ้ะ

รักษษสุขภาพด้วย ^_^

Comment : 21

..

ทำไม ?

ทำไม ฉันต้องถ่ายมะละกอหนอ?

..

รู้ไหมฉันติดใจส้มตำที่บ้านดงนามาก โดยเฉพาะส้มตำเด็ก ที่ฉันชอบ โดยใส่พริกแค่เม็ดเดียว แหะๆ

อร่อย กรอบ กรุบ หนุบหนับๆๆๆๆ


โอ้ยยย น้ำลายสอ ..

ขอบคุณสำหรับส้มตำหลายๆครกที่ตำให้กับเพื่อนๆน้องอาสานะ ไม่รวมปลาทอด ข้าวเหนียว ต้มมะระ ที่แสนอร่อย
กับข้าวที่นี่อร่อยทุกอย่างเลย

"ใช่ไหม น้องมุก ... ? "

555++

Comment : 22

ชายหนุ่มคนนี้ .. มีอะไรที่ไม่น่าเชื่อ !!!!

..

หนุ่ม "เล็ก" จากมอบูรพา ซึ่งทั้งตีกลองบองโก้เก่ง แถมยังหน้าตาหล่อเหลา
ขมเข้มตามแบบคนริมทะเลอีกด้วย

คงเป็นขวัญใจสาวๆโดยเฉพาะแถบบำรุงราษฎร์ ใช้มั้ย อิอิ

..

"พี่ พี่ อันนี้ไม่ใช่ดาวค้างคาวนะ นั่นมันกลุ่มดาวนายพรานง่ะ "

เสียงบอกเบาๆจากด้านหลัง ขณะชั้นกำลังชี้ดาวให้ลูกสาวทั้งสองดู อย่างเมามัน

"อะ จิงหรอ โห พี่ก็เข้าใจผิดตั้งนานอะ"

"ที่นี่ดาวเยอะพี่ แยกตำแหน่งลำบาก บางทีกลุ่มดาวลูกไก่ยังมองดูไม่ชัดเลย"

"blah blah blah"

เชื่อแล้วว่าหนุ่มเล็ก ผู้ซ่อนความเก่งกาจเรื่องดาราศาสตร์ ไว้ในความปราดเปรื่องของบองโก โป๊ง โป๊ง
ชิ่ง

..

กระจ่างชัด .. ยิ่งกว่าดาวบนท้องฟ้า

..


คราวหน้าจะไปขอความรู้อีกนะ ชอบจริงๆ ดูดาวเนี่ย ..

Comment : 23

หนูน้อยคนนี้ แอบหลบอยู่หลังเรือที่ใช้เป็นแปลงไม่ประดับ
ฉันแอบถ่ายสายตาเด็กน้อยที่กำลังมองมุ่งไปข้างหน้า

เด็กน้อยกำลังคิดอะไรอยู่น้า?

..

จินตนาการของหนูน้อยคงไปไกล กระทั่งฉันคาดไม่ถึงหรือนี่

"แปรงฟัน แปรงฟัน แปรงฟัน"

เสียงพึมพำเบาๆ .. ล่องลอยมากระทบโสตประสาทของฉัน

"ยาสีฟันมันของฟุ่มเฟือยไหมนะ"

จิตใต้สำนึกฉันร้องบอก ..

"แพง ไม่จำเป็น อมเกลือก็ได้"

..

เสียงวิญญานปู่ย่าตาทวดแถวนี้ .. แว่วมาแต่ไกล

..

Comment : 24

..


ณ โรงเรียนบ้านดงนา

ระฆัง ... ใช้งานบ่อยในการเปลี่ยนฐานสันทนาการและความรู้ของเด็กๆ

ถ้าระฆังนี้ ... อยู่ในผับ ใน บาร์ การสั่นระฆังนี้คงหมายถึง ผู้สั่นระฆังต้องเลี้ยงหมดทั้งร้าน
เป็นประเพณีเมืองนอกที่ฉันชอบจดจำมาใช้แบบขำๆไม่ถูกที่


.. บางครั้งฉันสั่นระฆังเล่น เพราะชอบเสียงดังก้องกันวานของมัน แต่ในหลายๆครั้งฉันก็รำคาญในเสียงเหง่ง
หง่างๆ ..

ระฆัง .. คงต้องอยู่คู่กับโรงเรียนที่ไร้ซึ่งไฟฟ้าใช้ต่อไป แต่ในเมืองที่เจริญ ได้เปลี่ยนเป็น ออด
นิ้งหน่อย หรือเสียงดนตรี

..

แต่ฉันยังชอบเสียง "ระฆังที่ตีในโรงเรียน" เหมือนเดิม


เหง่งง หง่างงงง ....

เหง่งงง หง่างงงงงง ....

เหง่งงงงง หง่างงงงงง ....

...

"กลับบ้านหล่ะนะ แอน"

เสียงฉันบอกเพื่อนสมัย ป.1 ของฉัน ขณะที่ฉันนำหน้าถือธงสีแดงข้ามถนน ..

เดจาวู ... มันมีของจริง ..

เชือไม๊!

..

Comment : 25

ป๋า กำลังตื่นเต้นเลย เล่าต่อด่วน

Comment : 26

อ่านเรื่องป๋า แล้วมันส์ๆ ขำๆดี

นึกภาพตามได้เป็นช็อตๆเลย

Comment : 27

หนุกดี ชอบๆ
เอาอีก เอาอีก (กำลังชักตะแหง่ว รอดูรูป)

Comment : 28

ป๋า จ๋..ารีบมาต่อให้ว่องเด้อ รมณ์ค้างนะป๋า

Comment : 29

ปีนี้อดเอาหน้าไปแหลมในกล้องป๋าเลยอ่ะค้าบ

Comment : 30

สองพลังแห่งไออุ่น ..

ถ้าไม่ได้สองคนนี้งานไออุ่นอาจจะเดินทางไม่ราบรื่นเท่าที่ควร แอบชักภาพตอนกำลังเผลอพอดี อิอิ

Comment : 31

..

วุฒิ หนุ่มพูดน้อย แต่ต่อยหนัก ถูดมาแต่ละทีอาจทำให้วงนั้นหงายเงิบ หรือแตกกระจายได้

ฉันขอยกรางวัลแห่งการมาสายให้อย่างเต็มใจ อิอิ เพราะทุกทริป หนุ่มวุฒิจะเป็นเจ้าชายสายเสมอ
หรือสงสัยแกจะเลียนแบบ โอ วรุฒ อะมัง

.. อะ ล้อเล่น ..

รับรางวัลยิ้มสวยแห่งปีไปนะ วุฒิเอ้ยย +++

Comment : 32

ตาต้น คลองวาฬ

..

หนุ่มผู้ซึ่งขาดความรักไม่ได้ จะเป็นจะตายถ้าไม่มีเรื่อง love มาข้องเกี่ยว หลากอารมณ์ขัน
ที่กลั่นออกมาจากหัวของหนุ่มผู้นี้ อาจทำให้เพื่อนฮาบ้าง แป้กบ้าง ยังไงก็ได้รับความสุขจากเค้าอยู่ดี
55

เป็นน้องชายที่เสียสละ ในการอัพเดต นับจำนวนคนแจ้งข่าวสารในโครงการไออุ่นครั้งนี้
ถึงแม้จะพิมพ์แก้ไขแต่ละกระทู้ไม่ตรงกัน จนเพื่อนๆงงเวลาในการนัดหมาย ก็ตาม ..

แต่ก็แฝงไว้ในสุภาษิตไทยที่ว่า

"รักวัวให้ผูก อย่าโก่งหน้าไม้"

อะ ไม่เกี่ยวใช่ไม๊ ...


แหะๆ ..

Comment : 33

กรอบอาคารเรียน ประตูเก่าๆ

มองดูแล้วมันยังโยกเยก เขเก .. บ่งบอกถึงความไม่สมบูรณ์ของห้องเรียน
เราคงมีโอกาสมาช่วยปรับปรุงที่อีกครั้งนะ

ฉันมองลอดผ่าน Viewfider ของกล้องฉัน ก็อดกดช๊อตนี้มาไม่ได้ ครั้นพวกเราไป โรงเรียนคงจะเงียบเหงา
ปราศจากความวุ่นวาย เสียงอื้ออึง เสียงหัวเราะดังๆ ไป

ฉันเข้าใจดี .. ว่าการที่ขาดสิ่งที่เคยมี .. มันรู้สึกอย่างไร

...

มันโหวงเหวง .. เบาหวิว ..

บรรยายเป็นภาษาทางการแพทย์ไม่ถูก ..

ฉันหันกลับไปมองภาพประตูเก่าๆ และป้ายไออุ่นอีกครั้ง ..

..

Comment : 34

..

มออออ มอออออ ...

ม่ายช่ายเสียงร้องของกระต่ายหรืออะไร ..

หนุ่ม "มอร์จัง" ของเพื่อนๆ ซึ่งเป็นพ่องานใหญ่ของไออุ่นครั้งนี้
อาจจะทำให้รอยตีนกาที่พอมีเยอะอยู่แล้ว มากขึ้นกว่าเดิมสักเส้นสองเส้น คงไม่เป็นไร

เมื่อเทียบกับผลสำเร็จที่มีแก่โครงการ ฉันแอบมอบกำลังใจเล็กๆ อาจจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
แต่ถ้ารู้จักใช้ใจมอง คงจะเห็นกำลังใจที่เพื่อนส่งมาให้เต็มที่

..

งานครั้งนี้อุปสรรคสำคัญไม่ได้มีมากมาย ที่สำคัญ คือ เวลา .. ที่ต่างคนต่างมีเวลาของตนเอง
แต่ต่างหยิบมาใช้ และมาปรับไม่ตรงกัน

ทุกอย่างอาจคลาดเคลื่อนเปลี่ยนแปลง เราก็ต้องรู้จักคำว่า "ทดเวลา"
เพื่อที่จะรักษาอะไรหลายๆอย่าง ที่จะผ่านไปและเกิดขึ้น

.. ก็ฝากข้อคิดไว้นิดหน่อยหล่ะกัน ..

แปรงฟันต่อไปเถอะ ...


ซับๆๆๆๆๆ .. โย่ว (คาแรคเตอร์ของมอรจัง)

Comment : 35

จินตนาการไร้ขีดจำกัดจริ๊งๆๆ ป๋า แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะลงภาพ "น้องหวาน" ลูกสาวคนสวย 555555

Comment : 36

..

กองไฟกองเดียวของทริปนี้ .. ซึ่งเป็นกองไฟเล็กๆ แต่ต่างเติมเชื้อฟืนให้กันและกันตลอดมา

ฉันมอบฟืนให้กองไฟ กองไฟมอบไออุ่นให้กับฉัน ..

..

คงเหมือนเพื่อนอาสาทุกๆท่าน ที่ต่างหยิบยื่นความอบอุ่นในสไตล์ของตัวเองให้กันและกัน

ความรู้ดีๆ อย่างนี้ คงแผ่กระจายรังสีความร้อน ให้แก่ผู้คนที่เหน็บหนาว ทั้งเด็กๆ
ชาวบ้านและเพื่อนๆอาสาที่ขาดอุ่น

..

ควันล่องลอย

..

เราไปผิงไฟด้วยกัน ถึงแม้ควันนั้นจะแสบตา ชวนให้เราระคายคอ จนไอออกมา หารู้ไหม ในวันนั้น
ประกอบด้วยสารเคมีหลายอย่าง ปลุกเราให้เราเบิ่งตา แสบตา ระคายเคือง ..
จนสมองที่เหนือ่ยล้าจากงานเมื่อวาน ปรับมาทำงานปกติอีกครั้ง

ไม้เนื้อแข็งที่วางสุมไฟเข้าไป คงจะไม่มีค่า ถ้าทุกคนไม่มารับไออุ่นจากกองไฟนี้ ฉันเชื่อว่า
กองไฟคงทำหน้าที่ของมันสมบูรณ์แล้วกระมัง ..

..

กองไฟ : ให้ความอบอุ่น

ควันไฟ : ปลุกมโนสำนึกจากจิตที่ปล่อยวาง

..


เ ห ม่ อ ม อ ง ไ ฟ อ ยู่ เ นิ่ น น า น

อ ณู เ ป ล ว ค วั น ก ว้ า ง ล อ ย ก ร ะ ท บ ต า

ฉั น จึ ง ไ ด้ เ รี ย น รู้ ว่ า เ ร า เ สี ย น้ำ ต า

เ - พ - ร - า - ะ - เ - พี - ย - ง - ค - วั - น - ไ - ฟ



..

Comment : 37

หมารุ่นสองตัว หยอกล้อกัน


ฉันเก็บภาพนี้เพราะชอบในความว่องไวของเขาทั้งสอง สวยดี

..


การหยอกล้อ .. ถึงแม้จะดูน่ารัก ดูสนุกสนาน แต่ในบางคราวมันก็เป็นเรื่องสำหรับบางคราว

ดูซิ .. หมาเล่นกัน เขายังแยกเขี้ยวเลย .. แต่คงไม่งับกันจริงๆใช่ไหม

..

Comment : 38

หลังจากเหนื่อยจากงาน หลายคนมานั่งหลบพัก ณ ต้นขนุนต้นนี้ ซึ่งมีแคร่น้อยๆ วางอยู่

ฉันเหลือบไปเห็นแก้วน้ำพลาสติกแขวนอยู่ บนกิ่งหักเล็กๆ

"ใครหนอ เป็นคนดื่มน้ำคนสุดท้ายกับแก้วใบนี้น้า?"

มันเป็นคำถามซุกซน ที่ฉุกลอยเข้ามาในกลีบสมองของฉัน ..

"ตอนเขาดื่มน้ำจากแก้วใบนี้ เขาคิดอะไรอยู่น้า?"

คำถามที่สองก็พรั่งพรูมาอีก ..

ถ้าฉันแตะแก้วนี้แล้วสามารถรู้คำตอบที่ฉันตั้งคำถามไป มันคงได้คำตอบที่ไม่ธรรมดาแน่เลย

ใครจะรู้ ถ้าแก้วน้ำพลาสติกนั้นมีความคิด ..

มันคงไม่อยากจะแขวนตัวเดียวดายอยู่บนต้นขนุนหรอก

ใช่ไหม ...

..


"ฉันอยากกลับไปอยู่กะเพื่อนๆ ของฉัน"

..

เสียงแหลมเล็ก มาจากไหนไม่รู้!!

Comment : 39

ฉันแพนกล้องหันกลับไปยังกลุ่มเพื่อนๆที่กำลังทานข้าวเช้ากันอยู่

สองสาว กับรูปถ่ายหน้าตรง อิอิ สองสาวกลุ่มออมข้างหลังก็กำลังเมาส์กันอย่างออกรส
ท่าทางเอาจิงเอาจังเหลือเกิน

อิอิ

Comment : 40

ม่ะเป็นไรค่ะ ช้ายังไงก็จารออ่าน

เพราะยิ่งอ่านก็ยิ่งประทับใจ

สู้สู้ นะคะ

Comment : 41

สำหรับเช้าวันนี้ หนุ่มสาวคู่หวานที่ทำให้ฉันต้องอิจฉา ตั้งแต่แรกวัน พี่ตั้มในเสือ้ Boss เชอรี่ในเสือ้
Big boss มันช่างเหมาะเจาะเหมาะเหม็งกันเสียนี่กระไร

งานสวัสดิการสำหรับทั้งสองทำได้ด้วยดี คงจะเป็นเพราะเข้าขากันมาตลอด ถึงแม้จะเหนื่อย เมื่อย
จิกกัดคนไปบ้างคงไม่ว่ากัน แต่กระนั้น เชอรี่ก็ยังคงความฮา ในมุขแต่ละมุขของเธอเช่นกัน

ที่จำได้แม่นสุด ..

"น้องมุก เอาอะไรคะ"

เสียงเชอรี่ร้องถาม

" น้องมุกเอามันค่ะ "

!!??!!

..

"หา เอาอะไรนะ"

เสียงฉัน ถามกลับไปอีกที

"น้องมุกเอามัน ขอสองค่ะ"

เอิ้ก ... เชอรี่กับฉันขำน้ำหูน้ำตาไหล ขณะที่น้องหมอมุกยังไม่รู้สึกว่า พี่มันจะขำอะไรกันนักกันหนา
แค่มาขอ "มันต้มขิง" แค่นั้นเอง

แล้วฉันก็ ตัก "มัน(ต้มขิง)ขอสอง" ให้น้องหมอมุกไปรับประทานแต่โดยดี
แอบได้กำไรเป็นเรื่องขำๆที่เล่ามาด้านบนนี้

และคงจะจดจำไปแซวยันลูกยันหลาน หรือไม่ก็จนกว่าจะ intern แล้วกันนะจ้ะ หมอมุก ..

เอิ้ก ..

Comment : 42

โห ป๋าเดีย
จะฌาปนกิจ ผมวันไหน บอกพี่น้อย ด้วยนะพี่ เผื่อพี่เขาจะฌาฯ พร้อมกัน 555

ขอแก้ข่าว
ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด พูดน้อย ไม่เถียง ฟังอย่างเดียว จริงๆนะ(เชื่อผมเหอะ)
ส่วนการสาย ไม่เลย ไม่เคยมาสาย (นับดิ๊ 1 2 3 4 5...)
แล้วรางวัลยิ้มสวยแห่งปี เขามีของรางวัลป่าวครับ อยากได้ อิอิ

Comment : 43

ฝากมุมเขินอาย ของสาวน้อยคนนี้ ไว้ให้เพื่อนๆ

กว่าจะถ่ายหน้าตรงติดบัตรได้ เหนื่อยนะเนี่ย อิอิ

"..ฉันว่า .. น้องเค้ายิ้มสวยนะ .. "

Comment : 44

ยิ่งก่าจิกอีก ทะเลาะกันเล้ย แค่เรื่องไล่ให้ไปอาบน้ำอะ

Comment : 45

อั๋นอั๋น : อิอิ ยังไม่ถึงรูปอั๋นอั๋นเลย รอแซวก่อนนะ

เจ้าเอ็ม : ดูกระทู้พี่ก็จินตนาการไปด้วยและกัน มันคงจะบรรเจิดน่าดู

เปิ้ล : เร็วที่สุดแล้วจ้ะ ฮิๆ

ทราย : ขอบคุณสำหรับกำลังใจคร้าพ เหมือนมีกองเชียร์อยู่ข้างสนามเลย

วุฒิ : เผาวันนี้แหละ จาเผาวันไหน ที่พูดทุกอย่างเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย
รางวัลยิ้มสวยคงต้องไปรับจากเจ้าหมิวอะนะ


เชอรี่ : อิอิ ทาเลาะกันบ่อยๆอะ แนบแน่นๆ ฮิๆ

..

Comment : 46

ทั้งภาพและคำบรรยาย โดนใจจริงๆค่ะ อ่านแล้วก็มีความสุขไปด้วยเลย จะรอดูอีกนะคะป๋า

Comment : 47

ตาผมตามมาเชียร์กระทู้ป๋าเดียร์มั่งแล้ว อิอิ สู้ๆคร๊าบบ ดูภาพดีดี อ่านสนุก..กระทู้นี้เลย

Comment : 48

เชียร์กันเองอะนะ พิชชี่ อิอิ

ตามติดด้วยภาพน้องหวอดาวไลน์เฟ่ มาเอ็นเตอร์เทนกับน้องๆได้น่ารักมาก

คราวหน้ามาร่วมงานกันอีกนะ ..

Comment : 49

ภาพนี้เป็นโจทย์ที่ต้องแก้ไขเรื่องแสงมาก

เพราะความที่อยากให้นู๋นันของฉันขาวสวยงามในแบบฉบับหญิงไทย เลยต้องให้น้องนั่งตรงมุมนี้ พอดี
เพื่อที่จะให้แสงแดดทางด้านขวาเป็น rim light ช่วยเบ่งหน้าให้ดูขาวขึ้น


อีกทั้งไม่ต้องใช้ reflex เพราะว่า มีแสงอีกก้อนนึง มากระทบฝาหม้อข้าวต้มปลากรายพอดี

เลยเหมาะเจาะ เหมาะเหม็งเข้ามากระทบหน้าน้องนัน พอดี ..


..

อุปกรณ์นำหรับชอตนี้

- กล้อง D40X
- Lens Kit 18-55 mm
- ฝาหม้ออลูมิเนียม ของข้าวต้ม
- ใจที่จะถ่ายรูป เต็ม 100%

อิอิ

Comment : 50

นั่นแน่ หมอบอกให้งดกาแฟไม่ใช่หรอ แอบกินได้ไงอะ

แอบถ่ายตอนครูยุกำลังจะหม่ำกาแฟ ดูดิ กาแฟซะสองช้อน ไม่ไหวนะจ้า ดูแลตัวเองด้วยย