เช้าวันเสาร์ที่ 2 ก.ค. 59 อ.แม่สะเรียง จ.แม่ฮ่องสอน
.....หลังจากจัดการกับข้าวมันไก่อาหารเช้าในมื้อนี้เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เดินหาเสบียงไว้ทานยามหิวระหว่างทางและการสำรวจ
ทริปนี้เรามาสำรวจเพื่อเก็บข้อมูลเพิ่มเติมการทำกิจกรรมค่ายอาสาไออุ่นจากพี่ให้น้องซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่ 11 โดยมีเป้าหมายการทำโครงการอยู่ที่ โรงเรียนบ้านแม่ตอละ ตำบลแม่สามแลบ อ.สบเมย จ.แม่ฮ่องสอน
ผมได้เดินตามน้องๆ ที่มาสำรวจแอบมองน้องๆ ซึ่งถือเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีความตั้งใจทำงานจิตอาสาเพื่อสังคม ซึ่งเป็นผลผลิตมาจากคนค่ายไออุ่นในครั้งแรกๆ
รถ 4x4 ของหมู่บ้านมารับเราที่ อ.แม่สะเรียง ระหว่างการเดินทางฝนได้ตกพร่ำๆ ลงมาตลอดเส้นทาง ช่วงแรกของเส้นทางถนนยังลาดยางดีอยู่ แต่สักพักถนนจะเป็นลูกลังอัด ช่วงชันๆ ถนนจะมีลาดยางบ้าง ใกล้ๆ ถึงโรงเรียนทางก็เริ่มเละ มีต้นไม้ล้มขวางทางเป็นระยะ รถกระบะของลูกชายผู้ใหญ่บ้านพาเราลัดเลาะเขา ผ่านริมแม่น้ำสาละวิน ชายแดนไทยพม่า นั่นหมายถึงเราใกล้ที่จะถึงโรงเรียนบ้านแม่ตอละแล้ว
เราใช้เวลาเดินทางประมาณ 3 ช.ม. ก็ขึ้นมาถึงโรงเรียนบ้านแม่ตอละ เด็กๆ และครูมาต้อนรับคณะของพวกเราด้วยความอบอุ่น เด็กๆ ที่นี่น่ารักมาก มีมารยาทที่เรียบร้อย รู้จักสวัสดีทักทายด้วยความนอบน้อม พวกเราต่างชื่นชมในความเอาใจใส่ บ่มสอนของครูที่นี่
หลังจากเราทานอาหารกลางวันพื้นบ้านง่ายๆ ครูก็ได้พาเราเดินสำรวจโรงเรียนทั่วๆ โรงเรียนบ้านแม่ตอละเป็นโรงเรียนเล็กๆ ที่อยู่ท่ามกลางหุบเขา แต่บรรยากาศนั้นแสนอบอุ่น โรงเรียนมีห้องเรียนครบทุกห้องตั้งแต่ชั้น อนุบาล ป.1-ป.6 มีห้องสมุดให้นักเรียนได้ค้นคว้าหาความรู้ แต่เท่าที่ดูหนังสือยังน้อยมาก มีห้องชมรายการโทรทัศน์ซึ่งใช้เป็นที่เดียวกับห้องพักอาจารย์ มีสนามฟุตบอลซึ่งเป็นลานอเนกประสงค์ของโรงเรียนที่เป็นลูกรังแดง ที่เด็กๆ จะเล่นกีฬาแทบทุกประเภทที่นี่ มีส่วนของห้องครัว ห้องทานอาหารเด็กที่กำลังปรับปรุง
ห้องน้ำตอนนี้มีปัญหาส้วมตันใช้งานไม่ได้ โรงเรียนมีโครงการปลูกผักสวนครัว เลี้ยงปลาดุก และกำลังจะเลี้ยงกบ เราเด็นสำรวจไปทั่วๆ พร้อมถ่ายภาพและพุดคุยกับครู
ฝนยังเทลงมาไม่ขาดสาย แต่ด้วยเวลาที่มีจำกัดของพวกในการอยู่บนนี้ เราต้องทำงานแข่งกับเวลา ทั้งสำรวจสรุปงาน สอบถามข้อมูลต่างๆ ที่เราต้องนำมาเตรียมความพร้อมของค่ายอีกมากมาย ตกเย็นๆ เรามุ่งหน้าไปสำรวจหมู่บ้านกันต่อโดยมีคุณครูพาเราไปเดินรอบๆ หมู่บ้าน เดินไปสวัสดีทักทายชาวบ้านไป ที่นี่หมู่บ้านไม่ใหญ่นัก เราใช้เวลาเดินสำรวจพร้อมเก็บข้อมูลและภาพถ่ายประมาณ 1 ช.ม. น่าจะได้ ก็กลับมาที่โรงเรียนอีกครั้ง
เวลาเย็นๆ ผมเห็นเด็กๆ มาเตะบอลกันอยู่ มีผู้ใหญ่ในหมู่บ้าน และนักการของโรงเรียนเล่นกันอยู่ 10 กว่าคน ผมอดใจไม่ได้ที่ลงไปเล่น ด้วย มีหลายคนที่ทักษะการเล่นดีมาก แต่ที่ทุกคนรวมมือกันได้ดีคือ ทั้งสองทีมจะเล่นประคอง เพื่อไม่ให้ลูกบอลตกดอย บางที่เราก็ทึ่งเพราะพื้นสนามที่ ขรุขระ เป็นลูกรัง สนามก็สูงต่ำไม่เท่ากัน ประตูฟุตบอลก็ไปคนละทิศทาง เล่นไปต้องระวังไม่ให้บอลตกดอยไป แต่เด็กๆ ก็เล่นกันได้ด้วยความสนุก เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจ
อาหารเย็นกับการสนทนากันหลายๆ เรื่อง เกี่ยวกับโรงเรียน คุณครู เด็กๆ หมู่บ้าน และกิจกรรมต่างๆ ที่เราจะมาทำ เราใช้เวลาอย่างคุ้มค่าที่สุด ฝนยังตกอยู่เรื่อยๆ ครูบนดอยนี่ต้องทำทุกอย่าง ไม่ใช้แค่การสอนหนังสือ ให้ความรู้แกเด็กๆ แต่ยังต้องทำอาหารให้เด็ก ดูแลเรื่องสุขภาพ การใช้ชิวตต่างๆ ของเด็กๆ เหมือนพ่อ แม่ พี่ ที่จะเพราะบ่มนิสัยให้เด็กเป็นคนที่ดีมีความรู้ จุดมุ่งหมายของคืออยากให้เด็กเรียนสูงที่สุด และนำความรู้มาพัฒนานาหมู่บ้านชุมชนของตัวเอง คุยกันเพลินเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ก็ถึงเวลาที่พวกเราต้องพักผ่อนเข้านอน ราตรีสวัสดิ์ค่ำคืนแห่งสายฝน
เช้าวันใหม่ อาทิตย์ที่ 3 ก.ค. 59 ถึงวันที่เราต้องออกจากโรงเรียนลงดอยเพื่อกลับเข้ามาใช้ชีวิตที่กรุงเทพฯ สู่โลกความเป็นจริงต่อไป เราตื่่นเช้ามาท่ามกลางสายฝน ปนสายหมอกที่ปกคลุมไปทั่ว ครูเรียกเรามาทานอาหารเช้า ข้ามต้มร้อนๆ และกาแฟ อุ่น ๆ ทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้นเยอะเลย
จิบกาแฟไป ก็รู้สึกชื่นชมคุณครูที่อยู่ที่นี่ที่ต้องเสียสละอย่างมาก ต้องมาอยู่ไกลบ้านเกิด ในชุมชนห่างไกล สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ก็มีตามสภาพ แต่ยังสอนทั้งความรู้ อบรมบ่มนิสัย และการใช้ชีวิตให้เด็กได้เติบโตไปให้เป็นคนดีมีวิชา
วันนี้ต้องลาเด็กๆ และคุณครูลงจากดอยแล้ว เวลาเร็วเหลือเกิน และน้อยมาก เมื่อเทียบกับการเดินทางที่แสนยาวไกล จากกรุงเทพถึง โรงเรียนกว่า 15 ชั่วโมง ระยะทางกว่าพันกิโล และไม่รู้กี่ร้อยกี่พันโค้ง แต่ก็คุ้มค่ากับความรู้สึกที่ได้และเป้าหมายที่ได้วางไว้ ในการสำรวจเก็บข้อมูล และประสานงานต่างๆ เกี่ยวกับการดำเนินกิจกรรมค่ายในปีนี้ ไอ่อุ่นเกิดจากการรวมตัวของเพื่อนๆ นักเดินทางในนามกลุ่มชมลม ชมไทย เป็นเมล็ดพันธุ์เล็กๆ ที่เติบโตและอยู่มาอย่างยั่งยืน
ผมรู้สึกอิ่มเอิมใจ ที่ได้มาเดินตามน้องๆ ในการทำงาน ถึงจะไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ หลับบ้าง ป่วยบ้าง มึนๆ งงๆ วิงเวียน เหนื่อย เมื้อยล้า ตามวัย สว.(สูงวัย) แต่ก็ได้เห็นความตั้งใจของทุกคน ที่จะทำงานค่ายไออุ่นนี้อย่างเต็มที่ที่สุด
ไออุ่นครั้งที่ 11 ปีนี้เราได้เริ่มต้นกันแล้วกับการทำงานส่งเสริมคุณภาพการศึกษาแก่ชุมชนที่ห่างไกลในทุกรูปแบบทั้งด้านการก่อสร้างปรับปรุง อาคารเรียน ห้องน้ำ ห้องครัว สนามกีฬาอเนกประสงค์ สื่อการศึกษา กิจกรรมสันทนาการ วิ่งออกกำลังกาย และกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้ ผมหวังว่าเราจะได้แรงใจ แรงสนับสนุน จากเพื่อนๆ พี่ๆ น้องทุกท่าน เหมือนเช่นเคยครับ
"ไออุ่นสิบเอ็ดสำเร็จได้ด้วยแรงใจ"
เอก ชมไทย
