เขาอ่างฤาไน หน่วยพิทักษ์ป่าทับกระบก
หลังจากที่เคยเดินทางมาเมื่อเดือนพฤษาคม 51 ณ ที่เขาอ่างฤาไน ที่หน่วยพิทักษ์ป่าน้ำตกบ่อทอง
แล้วสัญญากับตัวเอง
ว่าครั้งหน้าจะมาที่ เขาอ่างฤาไนอีกแต่จะเปลี่ยนเป็นไปที่ หน่วยพิทักษ์ป่าทับกระบก
ด้วยการเดินเท้าเข้าไป 12 กิโลเมตร
ตอนนี้ได้ทำตามที่สัญญากับตัวเองไว้แหระ ทริปนี้มีผู้ร่วมทาง 11 คนด้วยกัน
1/8/51
19.30 น. นัดกันที่โลตัสสะพานใหม่ กว่าจะรอกันกันครบจำนวน และเข้าไปซื้อของใช้
กับเสบียงอาหารก็กินเวลาไป
เยอะอยู่ เวลาออกจากโลตัส ก็เกือบ 22.00 น. ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง
24.00 น. ถึงที่เขาอ่างฤาไน หน่วยพิทักษ์ป่าหลุมจังหวัดแล้ว คืนนี้ผมจะพักกันที่นี่ก่อน
แล้วตอนเช้าค่อยเดินเข้า
ไปหน่วยพิทักษ์ป่าทับกระบก มาถึงไฟด้านหน้าระเบียงบ้านพักไปเปิดตอนรับพวกเราไว้เรียบร้อยแล้ว
เนื่องจากผมโทรมาบอก
ที่หน่วยไว้ก่อนด้วยว่าจะขอใช้บ้านพัก แล้วก็ทำหนังสือเข้าถูกต้องตามระเรียบเป๊ะ
เก็บสัมภาระกันเรียบร้อยแล้วก็มานั่ง คุยกัน
วางแผนกัน นั่งเฮฮากันไปกว่าผมจะจะได้นอน ก็เกือบ ตี 04.00 น. ราตรีสวัสดิ์ คร้าบ
2/8/51
08.30 น. ผมลืมตาพร้อมกับขี้ตา เฮ๊ย! ไม่ไช่ ตื่นมาพร้อมกับกลิ่นกับข้าวหอมๆ
จากฝีมือเพื่อนๆพวกผู้หญิง(แก๊งแม่บ้าน)
ที่ตื่นกันมาช่วยกันทำแต่เช้า ผมตื่นเป็นคนเกือบๆสุดท้ายลุกขึ้นมาก ชักภาพนู้น นี้ไปเรื่อย
แล้วมานั่งสูดอากาศที่บริสุทธุ์ให้เต็มปอด
พร้อมกับกาแฟหอมๆร้อนๆ หนึ่งถ้วย
09.30 น. ทานอาหารเช้ากัน และอาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวเดินทางกัน
11.00 น. เฉลี่ยของกันแบก ผมพวกเอาเต็นท์ 3 หลังฝากไว้ที่หน่วยนี้ก่อนเพราะสอบถามเจ้าหน้าที่แล้วว่า
หน่วยพิทักษ์ป่าทับกระบกก็มีบ้านพักรับรองอยู่เหมือนกัน แต่มีแต่บ้านนะไม่มีเครื่องนอนอะไรเลย
อย่างน้อยก็ช่วยลดน้ำหนักกระเป๋า
ไปได้เยอะล่ะ แล้วก้าวเดินออกจากหน่วยพิทักษ์ป่าหลุมจังหวัดกัน ครั้งนี้มีเจ้าหน้าที่นำทางหนึ่งคนครับ
ชื่อพี่ตู่ จะเป็นคนดูแล
และให้ข้อมูลพวกผม เดินมาได้ไม่ถึง 15 นาที เจองู ครับ
เลื้อยอยู่กลางถนนเลยเพื่อนๆผมเดินผ่านกันไม่ได้สังเกตุกันเลย
มีกลุ่มที่เดินท้ายๆ สังเกตุเห็นพอดี ผมก็เดินเลยไปเกือบจะเตะหัวมันอยู่แล้วก็ยังไม่เห็น
ยังโชคดีที่เก็บภาพไว้ทัน เดินไปซัก
30 นาที ฝนตกครับยังดีหน่อยที่ฝนพรำๆ แต่มันตกๆหยุดๆตลอดทางที่เดินไป 12 กิโลเมตรเลย สภาพป่าที่นี้เป็น
ป่าลุ่มต่ำ
ชุมชื่นดีจริงๆ ผ่านไป ประมาณ 1.5 กิโลเมตรปัญหาของผมเกิดครับ ระหว่างที่กระโดดข้ามลำธารเล็กๆ
กระเป๋าผมสายสะพายขาด
ไปหนึ่งข้าง ต้องเอาพันสายนู้นสายนี้แก้ขัดไปก่อน ผมเดินไปพักไป จุดพักจะอยู่ที่สะพานข้ามลำห้วย
ลำธารต่างๆ
เพราะจะหยุดข้างๆทางไม่ได้ เนื่องจากน้องทากจะรีบเข้ามาจูบขาอย่างไว เข้าประมาณ ที่กิโลเมตร 2 กว่า
จะเริ่มเจอต้นไม้ล้มทับทางแหระ
เจอต้นเขากวางขวางทางบ้าง แต่ปัญหาหลักก็คือกระเป๋าที่ไม่ค่อยสมประกอบของผมนี้ล่ะซิ
สะพายก็ไม่ค่อยถนัดเพราะสายขาด
13.00 น. มาหยุดพักอยู่บริเวณโป่งกระทิง แสดงว่าเข้ามาได้ 4 กิโลเมตรแล้ว
น้ำท่วมทางเข้าโป่งอีกแล้วอดเดินเข้าไปดูอีก
ช่วงนี้เริ่มจะทิ้งระยะการเดินระหว่างกลุ่มกันมากขึ้น แน่นนอนผมอยู่พวกกลุ่มท้ายๆอยู่แล้ว
เดินไปได้ยินทั้งเสียงชะนี จั๊กจั่น
นกต่างๆ รอยเท้าช้าง รอยเท้ากระทิง ขี้สัตว์ต่างๆ ลูกกระบกที่ล่วงตามทางเป็นระยะ
มองบนต้นไม้ก็เห็นรังกระรอกบ้าง
หรือรักนกบ้าง แถมยังเจอ งูเขียวหางไหม้ ตัวเล็กๆอีกหนึ่งตัว
ยังมีเพื่อนผีเสื้อที่ค่อยบินเป็นเพื่อนไปด้วยระหว่างทางเดินตลอดทาง
14.30 น. มาถึงสะพานข้ามคลองที่ใหญ่ที่สุดแหระ จากจุดนี้ก็ประมาณอีก 4
กิโลเมตรก็จะถึงหน่วยพิทักษ์ป่าทับกระบกแล้ว
เหลี่ยวแรงของผมและเพื่อนเริ่มหมดไปทุกที่
บางครั้งเจอสิ่งสวยๆงามๆยังไม่ถ่ายจะหยุดแล้วหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายเลย แต่ก็ยังสู้อยู่
ทางเดินส่วนใหญ่จะเป็นทางลาดไม่ค่อยชัน แต่ก็จะลื่นในบางช่วงเพราะฝนตกตลอดเวลาที่เดิน
เดินไปก็ได้ยินเหมือนเสียงสัตว์ป่า
ตัวเล็กๆอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลตลอด จะได้ยินเสียงกิ่งไม้ดังแก๊กบ้างครั้ง ก็แอบกลัวๆอยู่เหมือนกัน
กลัวเจอพวกกระทิงโพล่มาจากป่า
ถ้าถึงตอนนั้นจริงก็วิ่งป่าราบเหมือนกัน ที่นี่ก็มีตั๊กแตนหลายหลากชนิดให้น่าศึกษาเช่นกัน ช่วง 4
กิโลเมตรหลังนี้ดินจะแข็งๆอัดแน่น
ไม่เหมือนช่วง 8 กิโลเมตรแรกที่ส่วนใหญ่เป็นดินเล่ะๆ
16.30 น. ผมเดินมาถึงหน่วยพิทักษ์ป่าทับกระบก พร้อมกับตะโกนออกมาว่า สุดยอด
กับการเดินทางที่ได้ใจจริงๆ
เสมือนได้เป็น
ส่วนหนึ่งของธรรมชาติที่สวยงาม มาถึงพร้อมกับความเหนื่อย ความหิว และความภูมิใจ
ผมเพิ่งรู้ว่าเพื่อนๆกลุ่มแรกที่เดินมาไม่ต้องเดิน 2 กิโลเมตร
สุดท้าย เพราะมีเจ้าหน้าที่ขับมอไซด์วิบากมาช่วยรับไปพอดี
ถึงปุ๊ปสิ่งแรกที่ทำคือสำรวจน้องทากก่อนว่าแอบมาดูดเลือดกรุ๊ป บี ของผม อ่ะป่าว
แล้วก็นอนแผ่กลางระเบียนบ้านซักพัก รอเพื่อนอีก 3 คน สุดท้าย เพื่อที่จะไปไหว้ศาลที่หน่วยกันเป็นพิธี
แสดงความเคารพเจ้าป่าเจ้าเขา
ก่อนที่ผมจะไปอาบน้ำ ที่ลำธารมีฝ้ายเล็กๆกันน้ำไวกักเก็บน้ำไว้ใช้กันด้วย
น้ำในลำธารเย็นสดชื่นจริงๆขนาดเดินมาร้อนๆเหนื่อยๆ
ยังไม่กล้าลงไปในตอนแรกเพราะน้ำเย็นมากๆ อาบน้ำเสร็จก็จะทำกับข้าวกินกัน
แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่ต้องทำหรอกเดินมาเหนื่อยๆ
เดี๋ยวพวกเขาจะหุ้งข้าว ทำกับข้าวให้ พวกผมนี่ซึ้ง
และขอบคุณในความมีน้ำใจของพวกพี่เขาจริงๆแต่ก็มีพวกๆผู้หญิงไปช่วยๆ
เขาบ้าง ผมก็สอบถามอะไรไปเรื่อย เจ้าหน้าที่บอกว่าที่หน่วยนี้ไม่มีคนเข้ามาเที่ยวเป็นปีแล้ว
มีพวกผมที่เดินเข้ามาเป็นกลุ่มแรก ในรอบ
หลายๆปี เมื่อปีที่แล้วมีกลุ่มรถออฟโรดเข้าไป แต่การเดินทางมันสนุกกันไปคนละอย่าง
พวกเขาดีใจมากที่พวกผมมา
ถึงขนาดตอนแรกจะไปรับพวกผมที่หน่วยหลุมจังหวัด แต่วิทยุติดต่อทางหน่วยพิทักษ์ป่าหลุมจังหวัดไม่ได้เลย
เจ้าหน้าที่ได้เล่าเรื่อง
ประวัติของศาลให้ฟังว่า ศาลนี้เพิ่งสร้างมาได้ประมาณ 2-3 เดือน เพราะเมื่อก่อนนั้นเจ้าที่แรงมากๆ
เจ้าหน้าที่นั้นโดนดีกันเกือบทุกคน
บางคนถึงขนาดโดนดึงขาลากลงมาจากเตียง ตอนประมาณ 20.00 น.ทั้งๆที่ยังไม่หลับ โดนกันจนหลอนไปหมด
เขาเลยไปเชิญร่างทรงมา
ทำพิธี ร่างทรงคนนั้นบอกว่า เจ้าแม่ท่านชื่อเจ้าแม่ทิพย์วรรณ อยู่ที่นี้มา 300กว่าปีแล้ว
ไม่เคยมีใครมาเคารพเขา มีแต่มาเหยียบย่ำ
พวกเจ้าหน้าที่เลยสร้างศาลเป็นการแสดงความเคารพเจ้าแม่ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วก็อยู่เย็นเป็นสุขดี
ผมนี้แอบหลอนๆพักหนึงเลย
เรื่องนี้แล้วแต่คนจะเชื่อนะครับ
18.30 น. มานั่งล้อมวงกินข้าวกัน และเล่าเรื่องการเดินทางเข้ามากันอย่างสนุกสนาน
20.30 น. ระหว่างที่นั่งสนธนากันอยู่ มีเสียงเจ้าน่าที่เอ๋ อ่ะ กันผมก็นึกว่าช้างมันลง
ที่ไหนได้เจ้าหน้าที่จับ จักจั่นได้เลย
เอามาให้พวกผมดู และถ่ายรูปกัน ผมนั่งกันอยู่ตรงระเบียงบ้านได้พบเจอแมลงเล็กๆ หลายหลากชนิดด้วยกัน
02.00 น. ไปนอนก่อนนะครับ
3/8/51
09.00 น. ตื่นมาพร้อมเสียงแว่วๆ ข้างๆหูเหมือนกับคนคุยโทรศัพท์กัน ผมก็งงว่ามีสัญญาณด้วยเหรอ
แล้วก็มาเห็นเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง
อยู่บนยอดต้นไม้ แล้วคุยโทรศัพท์อยู่ เขาบอกว่าถ้าอยากโทรศัพท์ต้องปีนไปบนต้นไม้
บนต้นไม้จะมีสัญญาณอยู่นิดหน่อย มีเพื่อนๆผม
ลองปีนไปแต่ไม่ไหวมันบอกสูงว่ะ น่ากลัว 555
10.00 น. พวกผมเดินไปดูต้นปริศนาที่กันที่ป่าบริเวณหลังหน่วย เจ้าหน้าที่เล่าว่าเมื่อก่อนมีหลายต้นเลย
แต่เดี๋ยวนี้ถูกลักลอบ
ตัดไปขายกันเยอะ เลยเหลือให้ป่าไม่กี่ต้นเอง เจ้าหน้าที่บอกพวกผมว่าจะไปน้ำตกกันมั๊ย
ที่นี้มีน้ำตกทับกระบกด้วยนะ ซึ่งพวกผมไม่เคยรู้เลย
แต่ต้องเดินกันไปอีก 5 กิโลเมตร พวกผมก็เลยตัดสินใจไม่ไปกันเพราะว่าเวลามีไม่พอ แต่อยากไปอ่ะ
12.30 น. ออกเดินทางกลับกัน พวกเพื่อนๆผู้หญิงจะขอนั่งรถมอไซด์ ของเจ้าหน้าที่ออกไป กัน 4 คน
ดีเลยพวกผมเลยฝากของ
สัมภาระหนักๆแบ่งไปบาง เพื่อที่จะได้เดินกลับอย่างสบายๆ ไม่เหนื่อยมากและมีเวลาถ่ายรูปเยอะขึ้นด้วย
เดินออกมาได้ 30 นาที
ปัญหามาเยือนอีกแล้ว ฝนตกอ่ะ ตกหนักด้วยอย่างกะห่าลง พวกผมก็ไม่รู้จะหลบไปไหน ก็ได้แต่เดินไปเรื่อย
ตกอยู่นานเกือบชั่วโมง
เล่นเอาชุ่มช่ำทั้งป่าทั้งคน
14.30 น. มาถึงโป่งกระทิงกัน ตัดสินใจเดินลุยกันเขาไปในโป่งกันเลย ไหนๆก็เปียกๆเละๆกันทั้งตัวแหระ
ไม่ผิดหวังครับ
พบเห็นรอยเท้ากระทิงมากมาย พี่ตู่บอก เหมือนมันเพิ่งลงมากินโป่งเมื่อคืน
สังเกตุได้จากรอยเท้าที่ดูยังใหม่ๆอยู่
16.20 น. เดินมาเกือบหน่วยพิทักษ์ป่าหลุมจังหวัด แต่มาหยุดดูเจ้าลิงแสมฝูงหนึ่งที่ ห้อย โห้ย
กันตามกิ่งไม้
16.30 น. มาถึง หน่วยพิทักษ์ป่าหลุมจังหวัด แล้วครับ ก็อาบน้ำอาบท่ากันเตรียมรอรถที่นัดไว้มารับตอน
18.00 น.
จบการเดินทางของทริปนี้แล้วครับ แต่ไม่ใช่การเดินทางครั้งสุดท้ายของผมแน่น
ถึงจะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง
แต่พวกผมก็มีความสุขที่ได้เดินทางไปทุกๆที่ ขอบคุณเจ้าหน้าที่ใจดีทุกท่าน
ขอบคุณธรรมชาติที่มีสิ่งให้น่าศึกษาตลอด
ป.ล. การเดินทางครั้งนี้ใช้ค่าใช้จ่ายคนละ 800 พอดีเลย ไม่รวมค่าน้ำเมาที่คนกินหารกันเองตะหาก
ไปกัน 11 คน พวกผมเช่ารถมานะครั้งนี้ ผมคิดว่าหากเอารถมากันเองคงจะถูกกว่านี้ เจอกันทริปหน้าคร้าบบบผม
ลิงค์นี่ ตอนไปครั้งแรกที่ หน่วยพิทักษ์ป่าน้ำตกบ่อทอง
http://www.chomthai.com/forum/view.php?qID=787
Baitong_333
[2008-08-09 14:35:35]
mail not show
