Bookmark and Share

ขุดกรุ ระลึกชาติ...กับเทือกเขาผีปันน้ำ (จากกระทู้ในบอร์ดเก่า)

Detail

ก็..อยากเอามาเก็บที่นี่เพราะว่า คนเขียนเรื่องเล่าในราวป่าดีๆ
เริ่มหายากกก็ขอ..เอาเก็บๆเอาไว้ที่นี่ละกันเน้อ

จากกระทู้ของพี่ตั้ม
amazingetum

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:00:23] mail not show 203.146.150.134

1


Comment : 1



ต้องย้อนหลังกลับไป...เมื่อกาลครั้งหนึ่ง
ตอนทีี่ชีวิตยัง "ไม่มีภาระให้ต้องรับผิดชอบ"
อะไรมากมายเท่าทุกวันนี้
เช้าตอกบัตรทำงาน ส่วนเวลาเลิกงานไม่ต้องพูดถึง
ตกเย็นทีไรมักจะหิวน้ำ (เมา) เป็นทุกที
เวลาแอลกอฮอล์มันไหลซึมเข้าเส้นเลือด
มันจะสดชื่น กระปี้กระเป่า
พอได้ที่แล้ว ก้อพาสภาพตัวเอง (ที่ไม่ค่อยจะสมประกอบแล้ว)
ไปนอนแฮ้งค์ต่อที่ office เป็นเรื่องปกติอยู่นานโข
เสาร์-อาทิตย์ มาถึงเมื่อไร ต้องหาเรื่องไปต่างจังหวัดซะทุกอาทิตย์
คือขอให้ออกไปให้พ้นกรุงเทพ...เป็นพอ

จนเมื่อปีใหม่ 2538 ผมและเพื่อนต้องการหาที่ตะกายภูซะที่ให้ได้
หลังจากปีก่อนไปดูคนเขากดชัตเตอร์บน ภูชี้ฟ้า มาแล้ว
ปีนี้เลยตกลงกันว่า 'ต้องหาที่โหดๆ ไปกัน'
พอดีไปเจอหนังสือ ‘คนเดินป่า’ ของ ‘สุรจิต จามรมาน’
ช่างภาพของ อสท. (ในเวลานั้น)
หลายที่อยากไปมาก (ช่วงนั้นกำลังสด)
แต่ก้อมาสะดุดกับชื่อ ‘ผีปันน้ำ’ แค่ชื่อก้อน่าเกรงขามแล้ว
จึงเริ่มหาข้อมูลการเดินทาง
พอดีมีคนรู้จักกันใน อสท. เลยได้อนิสงค์ คุยกับคุณสุรจิต โดยตรง
ข้อมูลก้อหลั่งไหลมาเพียบ....จนแปล้
เมื่อข้อมูลพร้อม ชาวคณะอีก 15 ชีวิต ก้อพร้อม (มั๊ง)
การเดินทางก้อได้เริ่มต้นขึ้น...

รุปอาจจะชัดบ้าง เบลอบ้าง
- ถ่ายด้วยกล้องฟิลม์ (เมื่อ 12 ปีก่อน)...แล้วเอารุปมาสแกน
- ช่างภาพที่ถ่ายก้อมืออาชีพมากกกกกกกก
(ในปีพ.ศ. นั้น กล้องดิจิตอลยังเป็นธาตุอากาศอยู่เลย)
ไปดูรูปกันเลยดีกว่า

บุญรักษา
ตั้ม

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:01:44] mail not show 203.146.150.134

Comment : 2

512 กิโลเมตร คือความยาวของเทือกเขาผีปันน้ำ
จากทิ่วเขาแดนลาว แบ่งเขตระหว่างไทยกับพม่าบริเวณ ช่องกิ่วผาวอก
ตรงเส้นแบ่งเขตอ.ฝาง กับอ.เชียงดาว
แล้วทอดตัวลงไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้
ผ่านถนนสายเชียงใหม่-ฝาง บริเวณปางหัวโท
จนไปจรดแนวแบ่งเขตแดนเชียงรายเชียงใหม่ ใกล้ดอยเวียงฝา

จากจุดนี้ เทือกเขาผีปันน้ำจะหักดิ่งลงใต้ไปตลอด
ผ่านดอยผีปันน้ำหรือดอยนางแก้ว
แล้วผ่านถนนสายเชียงใหม่-เชียงราย ไปจนถึงดอยลังกา
ทอดตัวยาวผ่านกิ่วมีนหกไปจนดอยผาผึ้ง
จากนั้นก้อจะหักขึ้นเหนือและตะวันออกไปจรดที่ดอยขุนยวม 2
ซึ่งช่วงสุดท้าย เทือกเขาผีปันน้ำจะไปจรดกับทิวเขาหลวงพระบาง
ทางทิศตะวันออกของดอยขุนยวม 1 เป็นที่สุด



รถ 1 คัน กับอีก 15 ชีวิต
คิดดูเถิดว่า นั่งหน้า 7 คน ท้ายกะบะอีก 8 คน
กับอีกสัมภาระของแต่ละคน
คนที่นั่งท้ายกะบะ ต้องนั่งเป็นวงกลม
ขาแต่ละคนเหยียดมาตรงกลาง
แล้วใครหล่ะ ที่จะต้องวางขาอยู่ล่างสุด ถ้าไม่ใช่ผม!!!
ความรู้สึกเวลานั้น เหมือนขามันขาดทั้ง 2 ข้าง....
มันชามาก...มากเสียจนไม่รู้สึกว่ามีขาอยู่เลย
ตอนแรกคิดว่าเรา 'หน้าด้านชา' มากแล้วนะ
แต่มาเจอที่ขานี่ ทรมานมาก...

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:02:31] mail not show 203.146.150.134

Comment : 3



จุดที่เราตั้งหลัก เตรียมตัวจะเดิน
ณ บ้านปางอั้น อ.ดอยสะเก็ด จ.เชียงใหม่
ซึ่งจากคำแนะนำของคุณสุรจิต
บอกว่าให้หาชาวบ้านจากที่นี่ให้เป็นคนนำทาง
ซึ่งก้อได้พรานมา 2 คน ที่เชี่ยวพื้นที่ ขึ้นลงเป็นประจำ

แล้วระหว่างที่เตรียมสัมภาระ
ก้อมีเสียงแซวจากคนพื้นที่แว่วเข้ามากระทบติ่งหู
'เฮ้ย!! น้อง ตัวใหญ่ขนาดนี้ จะรอดเหรอ'
ใจนึงก้อโมโห อีกใจนึงก้ออยากพิสูจน์ตัวเอง
จึงหันกลับมามองคนที่พูด แล้วถามพี่คนนั้นกลับไป
'แล้วพี่เคยขึ้นมาหรือยัง' ผมถาม
'หลายรอบแล้วหว่ะ ไอ่น้อง' ชายคนนั้นตอบผม
'งั้นผมว่าผมก้อคงไหวนะ เพราะผมก้อมีส้น...ีนเหมือนพี่
แถมใหญ่กว่ากว่าอีก น่าจะไปได้สบาย' ผมตอบ
ทีท่าเขาดูฮึดฮัดขึ้นมาพอสมควร แต่พี่ที่เป็นพรานก้อเข้าไปเคลียร์ให้
ดูเขาอ่อนลงไปเลยทันที แต่ไม่รู้ว่าพรานคนนั้นไปพูดอะไร
ผมเลยรอดตัวไป เพราะอารมณ์ตัวเองแท้ๆ

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:03:21] mail not show 203.146.150.134

Comment : 4



จากนั้นเราทั้ง 15 ชีวิต รวมพรานอีก 2 คน
ก้อเริ่มออกเดินทาง
เส้นทางเดินเท้าเริ่มที่หลังหมู่บ้านนี่เอง
จำได้ว่า แค่ยืนอยู่ด้านล่างตีนภู แล้วแหงนหน้าขึ้นไป
มองทางขึ้นที่สุดแสนจะชัน
แล้วถามตัวเอง ณ ตอนนั้น ”กรูตายแน่”
แต่เราก้อมาแล้วนี่หว่า เอาไง เอากัน

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:03:55] mail not show 203.146.150.134

Comment : 5


เส้นทางช่วงแรก ชันเอาเรื่อง เดินๆ หยุดๆ ไปตลอด
เสียงหอบของแต่ละคน ประสานกันได้อัธรสดีจริง
จากที่เกาะกลุ่มกันเดิน เริ่มทิ้งระยะกันไปเรื่อยๆ
ชุดหลังสุดจะใช่ใครที่ไหน พวกผมอีกนั่นแหละ
ไหนจะทางที่ชัน อากาศที่ร้อนเอาเรื่อง
แล้วแวะถ่ายรุปไปตลอดทาง พักเหนื่อยด้วยไปในตัว
ทำให้ช้าไปมาก ผิดเวลาไปพอสมควร

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:04:28] mail not show 203.146.150.134

Comment : 6


เวลานั้น ถ้าลองมองหันหลังกลับไปด้านหลัง
ความสูงที่เราเดินผ่านกันมา
ผมถามใจตัวเองตอนนั้น
'ว่าทำไมมีไอ้บ้า 15 คน
เลือกที่จะทะลึ่งขึ้นมาลำบากลำบน บนยอดเขาลูกนี้
แทนที่จะสังสรรค์วันขึ้นปีใหม่กันข้างล่างเหมือนที่
คนปกติเขาทำกัน'

อันนี้ผมคิดเองคนเดียวเลยนะ
เพราะมันเป็นรสชาติของชีวิตไง มันเป็นความชอบส่วนตัว
ถ้าคุณหรือใครก้อตามที่ชอบท่องเที่ยว
คุณอาจจะไปในที่ที่รถสามารถไปถึงได้เลย
อยู่กินสบาย นอนสบาย ไม่ว่ากัน
แต่เราชอบแบบนี้ มีความสุขที่จะได้ทำตามที่ตัวเองต้องการ
แล้วผมก้อมีความสุขในการเดินครั้งนี้มากจริงๆเสียด้วย

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:05:00] mail not show 203.146.150.134

Comment : 7


รวมเหล่าสมาชิกผู้ร่วมเดินทาง



อีก 1 ภาพแห่งความทรงจำ

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:06:25] mail not show 203.146.150.134

Comment : 8



ไอ่กลุ่มนี้แหละครับ
ที่ล้าหลังกว่าเพื่อน
เอ้อระเหย ลอยชาย
เดินชมนกชมไม้ไปเรื่อย
เดี๋ยวแวะถ่ายรูป เดี๋ยวพักเหนื่อย
โดยไม่ได้รู้เลยว่า เวลามันเดินไปเรื่อยๆ
ไม่ได้หยุดเหมือนเรา

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:06:56] mail not show 203.146.150.134

Comment : 9



เราเดินกันมาเรื่อย
บางช่วงที่เดินต้องระวังเป็นอย่างมาก
เพราะเราเดินตามสันเขา
ซึ่งพรานที่นำทางได้บอกกับพวกเราว่า
บางช่วงของเส้นทาง จะแคบมาก
ต้องเดินทีละคน ซึ่งก้อจริงอย่างที่พรานบอก
เป็นจุดระทึกทีสุดจุดหนึ่ง เพราะถ้าก้าวพลาด
ก้อหมายถึงชีวิตทันที

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:07:31] mail not show 203.146.150.134

Comment : 10



อีก 1 หมู่
ถ้ามองผู้ชายทางด้านขวามือใส่เสื้อขาว ไม่สวมมวก
เขาชื่อเปี๊ยก เป็นการเจอกันทริปแรก
ที่จะกล่าวถึงเปี๊ยกคือ
พอดีวันที่ออกเดินทาง ต้องไปรับพี่คนนึงที่ประตูน้ำ
แล้วพี่คนนี้ทำงานที่เดียวกะเปี๊ยก
พอเปี๊ยกเห็นว่ากลุ่มผมจะไปเดินป่ากัน
เปี๊ยกก้อออกตัวทันทีว่าจะร่วมเดินทางไปด้วย
ซึ่งทางเราก้อไม่ขัดข้องแต่อย่างใด
ผมยังถามเปี๊ยกอีกว่า บ้านอยู่ไหน เดี๋ยวไปเก็บกระเป๋ากัน
แต่สิ่งที่เปี๊ยกบอกผมและพวก
'เก็บไปทำไมครับ ไปชุดนี้แหละ' เปี๊ยกกล่าว
เราก้อเฮ้ย!!!!! เมิงจะไปไงชุดนี้ เสื้อยืดกับเสื้อเชิ๊ต กางเกงยีน แค่ชุดเดียว
'เชื่อผมเถอะ ผมไปได้' เปี๊ยกยังยืนยัน
แล้วมันก้อมาชุดนั้นชุดเดียว
คนอื่นหอบกันมา 3-4 ชุด แต่ไม่มีใครได้เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเลยสักคน!!!!!!!

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:08:06] mail not show 203.146.150.134

Comment : 11



เราเดินทางกันมาจนถึง ก้อเป็นเวลาเย็นมากแล้ว
ต่างคนต่างแยกย้ายกันทำหน้าที่ของแต่ละคน
ชุดนึงกางเต๊นท์ อีกชุดทำอาหาร
เป็นวันที่เหนื่อยวันนึงเลยในชีวิตผม
แต่ก้อภูมิใจที่เราเดินมาถึงจุดนี้ได้

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:08:41] mail not show 203.146.150.134

Comment : 12



เช้าวันใหม่ กับอากาศที่เย็นกำลังดี
ซึ่งผิดกับเมื่อคืน ที่อากาศมันหนาวเสียจะแทบบ้า
หลังจากมีฉลอง happy new year กันเล็กน้อย
ต่างคนก้อต่างแยกไปนอน
เดินมาก้อเหนื่อย อยากจะนอนจะแย่
แต่นอนไม่หลับเอาเสียเลย มันหนาวมาก
เพิ่งเข้าใจกับคำว่า 'หนาวจนปวดกระดูก' ที่นี่แหละครับ

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:09:18] mail not show 203.146.150.134

Comment : 13



หลังจากเราทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้ว
ก้อต้องหาคนที่ต้องเดินทางไปเอาน้ำ
น้ำที่มีอยู่ก้อถูกใช้ไปเยอะแล้ว
ซึ่งพรานบอกกับพวกเราว่า 'ไม่ไกลครับ'
เท่านั้นแหละ ผมอาสาทันทีทันใด
ได้พวกสมัครใจมาอีกชุดนึง
ผมก้อเอาของใช้ออกจากเป้ทั้งหมด
แล้วเอาขวดน้ำพลาสติกใส่เป้ไปแทน
เอาเป้ขึ้นหลังได้ ก้อออกเดินทาง
คำว่า 'ไม่ไกลครับ' ของพี่พราน
คือการใช้เวลาประมาณเกือบชั่วโมงครึ่งครับ
ซึ่งก้อไม่เท่าไหร่ เพราะเป็นการเดินลงอย่างเดียว
จุดที่เราไปเอาน้ำนั้น มันเป็นตาน้ำครับ
ซึ่งปริมาณน้ำที่ไหลก้อน้อยมาก
กว่าจะเต็มขวดนึง รอไปเถอะครับ
แล้วนี่ขนกันมา 20 กว่าขวด!!!!!
ในเป้ผมคนเดียว หมายความว่า...ขากลับไปที่พัก
ผมคงต้องหอบปางตายแน่ๆ

'ไม่ไกลครับ' คือคำพูดที่ออกมาจากปาก
พี่พรานคนที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ทางขวามือของรูปแหละครับ

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:09:52] mail not show 203.146.150.134

Comment : 14



เหล่าวีรชนผู้กล้า ที่มาเอาน้ำกับผม



เราอยู่บนนั้นกัน 2 คืน
เป็น 2 คืนที่มีสนุกมาก
ได้เรียนรู้วิถีชีวิตของพี่พรานทั้ง 2 คน
ได้ฟังเรื่องเล่าต่างๆ มากมาย
ได้หนาวจนสุดขั้ว
ได้เห็นทะเลหมอกในยามเช้า เคล้ากับกาแฟอุ่นๆ
มีความสุขดีจริง

1 รูปหมู่ ก่อนเดินทางกลับ

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:11:00] mail not show 203.146.150.134

Comment : 15


ตอนนั้นชมลม ชมไทยยังไม่เกิด
ไม่งั๊นรูปนี้ต้องมี กระโดด!!!!



เราเดินลงมาถึงเบื้องล่างในเวลาบ่ายแก่ๆ
ต่างคนต่างอาบน้ำกันเป็นหนแรก ตั้งแต่ย่างเท้าขึ้นไป
เรากินน้ำกันอย่างบ้าคลั่ง จนจุกไปก้อหลายคน

ถ้าถามว่าสนุกไหม ผมว่ามันมากกว่าคำว่าสนุกนะ
มันคุ้มค่าทุกอย่าง ทุกเวลา ตั้งแต่เราเริ่มเดิน
เราร่วมกันใช้ชีวิตบนนั้น หยอกล้อ แซวกัน ช่วยเหลือกัน
มันคือมิตรภาพ มันคือรอยยิ้ม มันมีความสุข และมันมีความทรงจำ
และนี่คือทริปเมื่อปี 2538 ที่ยังอยู่ในใจมาทุกวันนี้

ข้อมูลบางส่วนได้มาจาก
หนังสือ ‘คนเดินป่า’ ของ ‘สุรจิต จามรมาน’
เพราะกาลเวลาล่วงเลยมาถึง 12 ปีแล้ว
ความทรงจำของผมในบางช่วง
ก้อเลือนหายไปกับช่วงเวลา ที่เราเรียกมันว่า 'อายุ'

ที่บอกเล่ามาทั้งหมดนั้น
เป็น 1 ในความทรงจำที่ไม่มีวันลืมได้ของผม
ผมไม่รู้ว่าหลายคนจะคิดอย่างไร
อาจมีหลายคนแย้งผมขึ้นมาว่า
'กรูไปมายิ่งกว่าเมิงซะอีก แค่นี้ทำมาคุย'
ซึ่งผมก้อไม่ได้ว่าอะไร เพียงแค่อยากบอกกล่าว
เล่าให้เพื่อนๆฟัง และนำรูปซึ่งเก็บไว้มานานโขมาให้ชม
(ซึ่งก้อมีอีกชุดใหญ่พอสมควร)
เพียงแต่ด้วยการถ่ายที่ไม่ได้เรื่อง
ระบบการอัด และกาลเวลา
การเก็บที่ไม่ค่อยได้รักษา จึงคัดมาได้เพียงแค่นี้
ไม่ว่ากันนะครับ

มีความสุขในการเดินทางครับ
'อยากไปไหน จงไปดั่งใจหวังครับ'
บุญรักษา
ตั้ม

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:12:08] mail not show 203.146.150.134

Comment : 16

จบยังคะพี่....เยี่ยมมากเลยค่ะ และแล้วเราก็มาพบ ปรมาจารย์ แห่งการท่องไพรอีกคนแล้ว เหอๆๆๆๆ
เก็บงำความในเลยนะ...แบบนี้ต้องหาโอกาสออกทริปกับพี่ตั้มสักทริปแล้ว อยากฟังประสบการณ์ มันส์ๆ ค่ะท่าน
^_^

โดย : palmy... [ 2007-05-02 13:58:57 ]

******************************************

สุดยอดเลยพี่ ทั้งภาพ เรื่องราวชวนให้ติดตามยิ่งนัก สนุกสนานจริงๆ นับเป็นนักเดินป่ายุคแรกๆ
ที่ได้บุกเบิกเส้นทางเส้นนี้ที่เดียวครับ ...

มี link เกี่ยวกับเทือกเขาผีปันน้ำให้เพื่อนที่อย่างจะศึกษาเพิ่มเติมด้วยครับ

http://www.gmcworkshop.com/outdoor250645.html

งั้นถึงฤดูกาลเดินป่ามาลุยด้วยกันรำลึกความหลังหน่อยนะพี่



โดย : akeno.1 [ 2007-05-02 14:12:12 ]

**************************************************

สุดท้ายการเดินทางก็เป็นสิ่งที่สร้างเรื่องราวและความทรงจำ....
ไม่ว่าจะยากเย็นหรือสบายสักแค่ไหน....
การเดินทางก็มีคุณค่าในตัวมันเองเสมอ.....
แม้เวลาล่วงเลยผ่าน...
การเดินทางย่อมเปลี่ยนไปตามสังขารและเวลาล่วง

ขอบคุณพี่ตั้มสำหรับเรื่องราวดีๆที่มาแบ่งปันแลกเปลี่ยนกัน
(((อิอิ..สันปันน้ำ....ไปมาเมื่อ8ปีที่แล้ว....อิ๊วๆ...น่องโป่งตามสภาพ)))

โดย : เชาเชา [ 2007-05-02 14:19:30 ]

*****************************************************


เป็นประสบการณ์การท่องเที่ยวที่น่าตื่นตาตื่นใจมากพี่ตั๊ม ขอบคุณที่ขุดภาพจากความทรงจำมาเล่าสู่น้องๆ
ในชมไทยได้ฟังค่ะพี่

โดย : นุชตาโต [ 2007-05-02 14:50:37 ]

***************************************


ผมว่าเป็นควาทรงจำที่ประทับใจดีนะครับพี่ตั้ม

โดย : Na! [ 2007-05-02 16:32:50 ]

*********************************************************

สุดยอดเลยพี่ตั้ม 12 ปีที่แล้ว ผมยังนั่งเรียนอยู่ในห้องแคบๆเลย
ความหลังมันย้อนกลับมาให้เรายิ้มให้มันได้เสมอเลย


โดย : กานต์ [ 2007-05-02 20:19:00 ]

*********************************************************

คนที่พูดเรื่องความหลังเค้าเรียกอะไรน้า

อยากเดินทางแบบนี้มั่งนะ ตอนนี้เรากำลังเริ่มบทที่ 1 อยู่นะ
โดยมีพี่น้องชมไทยเป็นส่วนหนึ่งในบันทึกการเดินทางของเราอ่ะตั้ม

โดย : ป้ามหาภัย [ 2007-05-02 20:48:41 ]

***********************************************************

ไม่เห็นจะหล่อเลย

โดย : Super เมีย [ 2007-05-03 11:05:03 ]

********************************************************

ขอบคุณทุกความเห็นที่แสดงเข้ามาครับ
อาจเป็นเสี้ยวหนึ่งของประสบการณ์
แต่ความทรงจำนี่สิ เป็นเสี้ยวที่ใหญ่จริงๆ

ป้อม...ปรมาจารย์ ในการเดินป่าคงใช้ไม่ได้สำหรับพี่หรอก
มีอีกหลายคนมากนัก ที่เหมาะกับคำว่า 'ปรมาจารย์ '
แต่ก้อขอบคุณ ในวันหนึ่งข้างหน้า เราคงได้ร่วมเดินทางกัน

เอก... บอกว่าเป็นนักเดินป่าที่นี่ยุคแรกๆ เนี่ย ดูแก่ๆ ยังไงไม่รู้นะ
ก่อนที่จะไปเดินที่นี่ อ่านข้อมูลมาบ้าง คุยกับคุณสุรจิต มาบ้าง
บรรยากาศของขุนเขา เส้นทางเดินเท้า เสน่ห์ของมันทั้งหลายแหล่
เชื่อว่าทุกคนที่ 'ชอบเดินป่า' ก้อคงปฎิเสธมันไม่ลงเมื่อมีโอกาศ
เชื่อว่าวันหนึ่งในเวลาอันใกล้นี้ ผมกับเอก และเพื่อนๆ คงจะได้
เดินป่าด้วยกัน รำลึกความหลังเมื่อครั้งยังกระเตาะอีกสักครั้ง

เชา... ' การเดินทางย่อมเปลี่ยนไปตามสังขารและเวลาล่วง' ใช่เลยเชา
เป็นคำกล่าวที่โดนใจดีจริง อีกหลายทริปต่อมา ผมเดินแบบนี้ไม่ไหว
โทษสังขาร โทษเวลา มันเรื่อยเปื่อยไปหมด จริงๆแล้วควรจะโทษตัวเอง
นี่แหละ ที่เ..ือก ไม่ดูแลสังขารตัวเอง
กาลเวลาเมื่อย้อนกลับไป 10 - 15 ปีก่อน แนวคิดที่จะตะลอนๆ
ไปมันเรื่อยๆ ไปมันทั่วๆ อย่างเชา มันช่างแรงกล้านัก เพียงแต่ใน
แต่ละที่ที่อยากไป มันสัมผัสได้เพียงแค่รูปถ่ายในนิตรสาร การเดินทาง
ถูกจำกัดด้วย 'เวลา' ด้วย 'สังขาร' ที่ตัวเองตั้งขึ้นมาเป็นข้ออ้าง

สารภาพ... หลายกระทู้ของเชา ที่พี่เข้าไปอ่าน ไปชม
บอกกล่าวหลายต่อหลายครั้งว่า 'อิจฉา' อยากที่เป็นและเลียนแบบ
ถึงมันจะยากที่จะเหมือน แต่ก้อคงมีสักครั้งที่เราจะได้ทำมัน

นุช... ขอบคุณสำหรับความเห็นของน้องสาวน่ารักตาโตคนนี้นะ นุชก้อคงมี
ประสบการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจเหมือนกันแหละ

นะ... เช่นกันนะ พี่เชื่อว่านะก้อมีความทรงจำ มีความประทับใจ ในชีวิต
ที่ได้ตะลอนเที่ยว อาจจะทริป หรือ 2 ทริป ก้อว่ากันไป
ไอ้ความทรงจำ ความประทับใจ เนี่ย มันลบออกจากใจยากจริงๆเลยหว่ะ
หรือนะว่าไง??

กานต์... ทุกคนผ่านห้องที่แคบๆ กันมาทั้งนั้นครับ เพียงแต่เมื่อออกมาจากห้อง
เราพร้อมที่จะรับประสบการณ์จากห้องที่ใหญ่กว่าหรือเปล่า
แล้วพี่เชื่อว่ากานต์คงได้รับประสบการณ์มามาก จนมีความหลัง
ให้กานต์หันกลับมายิ้มให้มันได้อย่างมากมายเลยเชียวแหละ

แขก... ย้อนระลึกความหลังเขาเรียกว่า ...แก่... แขกกับผมก้ออายุอานาม
เท่าๆกัน แปลว่าแขกก้อต้อง...แก่ด้วยสิ อิอิอิ
บทที่ 1 ที่แขกบอก มันผ่านมาแล้วแหละแขก เพียงแต่การเดินทาง
กับพี่น้องชมไทย ในเวลาต่อไป มันจะเป็นการบันทึกความทรงจำ
บทใหม่อีกหลายบท ที่ทำให้วันหนึ่งข้างหน้า อาจจะมีคนถามแขกว่า
'คนที่พูดเรื่องความหลังเค้าเรียกอะไรน้า'

เชอรี่... แล้วใครว่าหล่อยะหล่อน แต่ไม่รู้แหละ วันแรกที่เจอกัน ไม่รู้ใครบอก
ว่า 'ถูกสเป็ก' 5555

มีโอกาศกับทริปเขาสน...เราคงได้เดินร่วมกัน
ขอบคุณอีกครั้งครับ

มีความสุขกับการเดินทางครับ
บุญรักษา
ตั้ม


โดย : amazing [ 2007-05-08 10:05:48 ]

****************************************************

มาดื่มด่ำความหลังกับพี่ตั้มอีกคน
การเดินทางมักมีเรื่องราวให้เราได้สัมผัสและจดจำ
เมื่อเวลาผ่านไป เราเอาภาพเก่าๆมาดู อีกครั้ง
มันทำให้เรายิ้มออกมา โดยที่เราไม่รู้ตัว (ว่าป่ะ)

โดย : yingki [ 2007-05-10 13:43:33 ]

**********************************************************

เป็นความหลังดี ๆ ที่น่าจดจำเน๊อะพี่ ...ว่าแต่ตอนนั้นเราทำอะไรที่มันไร้สาระอยู่หว่า ???

โดย : pomsan [ 2007-05-10 20:03:02 ]

******************************************************

อิจฉาอ่าค่ะ..อยากไปบ้าง

อยากออกจากกรอบที่สังคมสร้างขึ้น อยากออกจากโลกแห่งความกดดัน
อยากออกจากค่านิยมของใครๆที่เป็นตัวบงการชีวิตเรา

อยากมีปีก

อยากบิน
อยากเที่ยว
อยากทำใจตัวเอง
อยากล่องลอย

มันคงอีกไม่นานหรอกนะ
.....ความฝัน

โดย : 16ยังไม่หมดวันจบชีพ [ 2008-05-17 21:07:40 ]

m_chaochao.jpg chaochao [2010-02-18 12:17:13] mail not show 203.146.150.134

Comment : 17

สุดยอดคงเหนื่อยน่าดูแต่ก้อคงสนุก
แต่อยากรู้ว่าทำไมต้องเรียก "ผีปันน้ำ"
งงงงงงง?????

Post by : เล่นของสูง [2010-06-25 18:50:11] mail not show 111.84.253.34

1

Bookmark and Share

Reply

 



Board v.0.12 beta :: Powered by : PacketLove.com | รับทำ SEO | electric cigarette | เว็บไซต์สำเร็จรูป | เว็บสำเร็จรูป | นั่งสมาธิ| สติปัฏฐาน dentist bangkok | implant bangkok | veneer bangkok | implant thailand | dentist sukhumvit | dental sukhumvit | fast braces bangkok | tooth whitening bangkok | Huahin Resort | Pool Villa Huahin |

© 2543-2562-THAILAND, All rights reserved.