ต้องย้อนหลังกลับไป...เมื่อกาลครั้งหนึ่ง
ตอนทีี่ชีวิตยัง "ไม่มีภาระให้ต้องรับผิดชอบ"
อะไรมากมายเท่าทุกวันนี้
เช้าตอกบัตรทำงาน ส่วนเวลาเลิกงานไม่ต้องพูดถึง
ตกเย็นทีไรมักจะหิวน้ำ (เมา) เป็นทุกที
เวลาแอลกอฮอล์มันไหลซึมเข้าเส้นเลือด
มันจะสดชื่น กระปี้กระเป่า
พอได้ที่แล้ว ก้อพาสภาพตัวเอง (ที่ไม่ค่อยจะสมประกอบแล้ว)
ไปนอนแฮ้งค์ต่อที่ office เป็นเรื่องปกติอยู่นานโข
เสาร์-อาทิตย์ มาถึงเมื่อไร ต้องหาเรื่องไปต่างจังหวัดซะทุกอาทิตย์
คือขอให้ออกไปให้พ้นกรุงเทพ...เป็นพอ
จนเมื่อปีใหม่ 2538 ผมและเพื่อนต้องการหาที่ตะกายภูซะที่ให้ได้
หลังจากปีก่อนไปดูคนเขากดชัตเตอร์บน ภูชี้ฟ้า มาแล้ว
ปีนี้เลยตกลงกันว่า 'ต้องหาที่โหดๆ ไปกัน'
พอดีไปเจอหนังสือ คนเดินป่า ของ สุรจิต จามรมาน
ช่างภาพของ อสท. (ในเวลานั้น)
หลายที่อยากไปมาก (ช่วงนั้นกำลังสด)
แต่ก้อมาสะดุดกับชื่อ ผีปันน้ำ แค่ชื่อก้อน่าเกรงขามแล้ว
จึงเริ่มหาข้อมูลการเดินทาง
พอดีมีคนรู้จักกันใน อสท. เลยได้อนิสงค์ คุยกับคุณสุรจิต โดยตรง
ข้อมูลก้อหลั่งไหลมาเพียบ....จนแปล้
เมื่อข้อมูลพร้อม ชาวคณะอีก 15 ชีวิต ก้อพร้อม (มั๊ง)
การเดินทางก้อได้เริ่มต้นขึ้น...
รุปอาจจะชัดบ้าง เบลอบ้าง
- ถ่ายด้วยกล้องฟิลม์ (เมื่อ 12 ปีก่อน)...แล้วเอารุปมาสแกน
- ช่างภาพที่ถ่ายก้อมืออาชีพมากกกกกกกก
(ในปีพ.ศ. นั้น กล้องดิจิตอลยังเป็นธาตุอากาศอยู่เลย)
ไปดูรูปกันเลยดีกว่า
บุญรักษา
ตั้ม