ปางอุ๋ง...ดินแดนแห่งความรัก
จำได้ว่านับตั้งแต่ครั้งแรกที่ชั้นได้เห็นสถานที่แห่งนี้จากรูปถ่าย
ชั้นก็เรียกที่แห่งนี้ว่าดินแดนแห่งความรักทันที สถานที่ที่ชั้นฝันไว้ว่าซักวันชั้นอยากจะมากับคนรัก
ชั้นชอบสายน้ำ ชั้นชอบอยู่กับน้ำ นั่งมองสายน้ำ ชั้นสามารถอยู่กับมันได้ครั้งละนานๆ
โดยไม่รู้จักคำว่าเบื่อ
แปลกไม๊? ทั้งที่ชั้นเรียกว่าดินแดนแห่งความรักแท้ๆ แต่ชั้นกลับไม่ได้มากับคนรัก ชั้นมากับเพื่อนรัก
"เพื่อนรัก" คงไม่มีคำนิยามคำไหนเหมาะเท่ากับคำๆ นี้
งดรับคำวิจารณ์ที่เป็นศัพท์เทคนิคทางกล้องทั้งหมด ชั้นไม่รู้จักค่า f ไม่รู้จัก speed shutter
ไม่รู้จักภาพแบบชัดลึก-ชัดตื้น ไม่รู้จัก f-stop ไม่รู้จัก White Balance ไม่รู้จักระบบวัดแสง
และศัพท์อื่นๆ อีกมากมาย ชั้นรู้เพียงอย่างเดียว ชั้นชอบรูปถ่ายของชั้นทุกรูป
รูปทุกรูปชั้นตั้งใจถ่าย มันอาจจะชัดบ้าง เบลอบ้าง บางรูปเห็นท้องฟ้าเยอะ บางรูปเห็นพื้นน้ำเยอะ
บางรูปเห็นต้นไม้ครึ่งต้น บางรูปเห็นกระท่อมแค่ครึ่งหลัง บางรูปมองแล้วมืดมัว บางรูปก้อสว่างจ้า
แต่นั่นชั้นไม่ได้ถ่ายแบบมั่วๆ นะ ชั้นตั้งใจให้เป็นอย่างนั้น ชั้นเป็นตากล้องมืออาชีพไม่ได้
เพราะชั้นเลือกที่จะถ่ายเฉพาะสิ่งที่ชั้นชอบ รูปถ่ายของชั้นอาจจะไม่สวยเหมือนของใครๆ นั่นเพราะ
รูปถ่ายคือผลพลอยได้จากการเที่ยว
เพราะชอบเที่ยวชั้นถึงถ่ายรูป ไม่ใช่เพราะชอบถ่ายรูปชั้นถึงไปเที่ยว
ทุกรูปที่เลือกมาลงไม่ได้เลือกรูปที่คิดว่าสวยที่สุด แต่เลือกรูปที่คิดว่าชอบที่สุด
บางรูปอาจจะเห็นว่าทำไมมันลงซ้ำๆ ชั้นไม่ได้ลงซ้ำ แต่ชั้นถ่ายซ้ำๆ ต่างหาก
นี่แค่หนังตัวอย่างถ้าอยากดูเต็มๆ ตามไปดูได้ที่บ้านของชั้น
แต่บ้านของชั้นไม่เหมาะกับนักวิจารณ์ภาพหรอกนะ เพราะที่บ้านของชั้นไม่ได้มีรูปสวยๆ
แต่ที่บ้านชั้นเต็มไปด้วยเรื่องราวในความทรงจำ และความประทับใจที่ชั้นเคยได้พบเจอในวันวานที่ผ่านมา
"รูปถ่ายที่นำลงไว้...เพียงเพื่ออยากให้รับรู้ไว้ว่าชั้นได้ไปมา"