อยากเชิญพวกเรานำเอาภาพมากมายที่ผ่านความทรงจำของคนทุกคน ในทุกฤดูกาล เก็บมันมาร้อยเป็นเรื่องราว
บอกเล่าเรื่องให้ทุกคนได้รับรู้ไปด้วยกัน...
...บางทีความทรงจำในบางเวลาที่รางเลือนอาจจะกลับมาชัดเจน..อีกครั้ง
จากฤดูหนึ่ง ก้าวย่างผ่านไปอีกฤดูหนึ่ง
ร้อนรุ่มไปเยือน....ฝนชุ่มฉ่ำ...พอก้าวผ่านพ้น...ปลายฝนต้นหนาว....ก่อนที่จะย่างเท้าก้าวไปหนาวเหน็บกาย.
..บางทีก็ลึกถึงใจ
เปิดด้วยภาพนี้ในตอนปลายฤดูหนาว....กับการไปเยือนเชียงคานและทริบไบค์คนเดียวกับดอกหญ้าริมทาง
...เมื่อใดที่เจ้าดอกหญ้าขจรจบหรือหญ้าคอมมูนิสต์เริ่มบาน
หมายถึงกาลเวลาแห่งฤดูหนาวได้มาเยือนอีกคราว...
ผมยกให้เจ้านี่เป็นสัญลักษณ์แห่งฤดูหนาวอย่างหนึ่ง...