Detail

- ณ บ้านส้อง


สืบเนื่องจาก กระทู้ "บ้านส้อง บ้านฉัน"

ตามลิงค์นี้ http://www.chomthai.com/forum/view.php?qID=1749

เห็นแค่รูปไม่พอมันต้องไปสัมผัสด้วยตัวเอง สองเท้าจึงก้าวเดินอีกครั้ง

แบบจะแกะรอยไปทุกที่ ที่ในกระทู้เขียนไว้ ผ่านพบกับน้ำใจ ไมตรีมากมาย

ความเจริญความเข้าถึงบ้านส้อง แต่ที่นี่ยังคงเรียบง่าย ไม่ฟุ่มเฟ้อกับสิ่งต่างๆเหล่านั้น

มาส่อง บ้านส้อง กันเลยดีกว่าครับ

Comment : 1

- รอรถไฟ

Comment : 2

- ปู๊ดดดดดดดดดด


เย็นย่ำของวันที่ 17/07/09

ผมเดินทางขาไปด้วย รถไฟขบวน167 กรุงเทพ-กันตัง ค่าโดยสารก็ 225บาท (ชั้น3)

ออกจากบางซื่อประมาณ 19.20น.(รถเลทจากเวลา18.43น.)

ถึง สถานีปลายทาง "บ้านส้อง" 08.00น. (เลทไปกว่า 1ชั่วโมง
เป็นเรื่องปกติในการเดินทางด้วยรถไฟ หุหุ)

ส่วนตัวแล้วผมชื่นชอบการเดินทางด้วยรถไฟนะ มันทำให้คิดถึงวันเวลาเก่าๆ สมัยเรียน
ไปรถไฟกับเพื่อนๆขึ้นเหนือลงใต้ด้วยกันบ่อยครั้ง

วิวสองข้างทางและความคลาสสิกบางอย่าง ที่ไม่อาจสัมผัสมันได้ เป็นสิ่งที่ผมชอบ
เพิ่มรสชาติการเดินทางได้อีกมากโข เช่น มีของกิน มาเดินขายตลอด

ไม่ว่าจะเป็น ไก่ทอด ก๋วยเตี๋ยวผัด ห่อละ 10บาท แถมอร่อยอีกด้วย กลับๆเข้าเรื่องบ้านส้องต่อดีกว่า

Comment : 3

- ที่ฉัน ที่เธอ

Comment : 4

- วิวริมหน้าต่าง

Comment : 5

- ลงรถไฟ


18/07/09
08.00น. เป๋งๆ เป๋งๆ ที่นี่สถานีรถไฟบ้านส้อง แล้วรถไฟก็พาฉันผ่านคืนวันที่ฉันไม่รู้ได้

จนมาถึง โอ้ววววถึงแล้วซินะ สถานีรถไฟคลาสลิกเก่าๆดี กระโดลงรถปุ๊ป ผมกะเจ๊นัน
ชักภาพเป็นที่ระลึกกันก่อนเลย

ชักภาพอยู่นานจน ชาวบ้านแถวนั้นสงสัยว่าไอ้สองคนนนี้ มันบ้าหรือไงว่ะ 555

Comment : 6

- แล้วก็จากไป

Comment : 7

- วิ่งๆไปถ่ายรูป

Comment : 8

- ที่ระลึกมาว่าเยือน

Comment : 9

- กาแฟกับชาร้อนๆ ที่ ร้านโกโหน่ง


จากนั้นผมก็เดินไปตามหาร้านโจ๊กเจ๊จิ๋ม แถวหน้าสถานี แต่เห็นแค่หน้าของเจ๊จิ๋ม พรางปากพูดว่า
โจ๊กหมดแล้ว

แง๊ววว รถไฟมาช้าเลยทำให้พลาดโจ๊กร้อนๆให้ตอนเช้าไป ไม่เป็นไรพรุ้งนี้ยังมีโอกาสแก้ตัว

ว่าแล้วก็เดินข้ามถนนมาร้านกาแฟ "โกโหน่ง" สั่งกาแฟ ชา มาพร้อม แต่ขอถ่ายรูปก่อน หุหุ
ก่อนจัดการให้เรียบ

ณ ตอนนั้นผมและเจ๊นัน เริ่มตกเป็นจุดสนใจจากชาวบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ


บ้านส้อง” คือ “ตำบลเก่าแก่” ตำบลหนึ่งของอำเภอ “เวียงสระ”
ในเขตการปกครองจังหวัด “สุราษฎร์ธานี” โดยมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ยืนยันได้ว่า เมืองนี้แต่เดิม
เคยเป็นแหล่งชุมชนโบราณที่สำคัญแห่งหนึ่งของภาคใต้ ที่มีประวัติความเป็นมายาวนาน สืบทอดถึงอาณาจักร
“ศรีวิชัย” เรื่อยมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน นับเป็นเวลาได้เป็นพันปี



โกโหน่ง แกเป็นคนอารมณ์ดีครับ เที่ยวอำคนอื่นไปทั่ว ทั้งๆที่เจอ "โกโหน่ง" แกครั้งแรก โก
ก็ยังอำคนอื่นให้ผมได้หัวเราะตามไปด้วย

โก ไปหยิบรูปแม่ค้าขายขนมครกแถวหน้าร้านแกมา แล้วพูดว่า "อ้าวดูซิ ในรูปสวยกว่าตัวจริง
ตัวจริงไม่สวยเลย"

ผมจึงได้ที ขออำโกมั่งแล้วกัน พอดีผมปริ้นรูปพร้อมข้อมูลติดไปด้วยมีรูป โก อยู่ด้วย

จึงพูดกลับไปว่า "แล้วรูปนี้ล่ะ โก อันนั้นหล่อกว่ากัน"
โกหยิบขึ้นมาดูแล้วพูดแบบตกใจว่าไป ถ่ายตอนไหนอ่า

ผมจึงเล่าให้โกฟังว่า ผมอ่านข้อมูลจากกระทู้แล้วสนใจ เลยอยากมาลองสัมผัสดู โกบอกคนเขียนเนี้ย หลายโกเอง

ความสัมพันธ์ และน้ำใจเริ่มเปล่งบาน โกพูด "ไป ไปอาบน้ำก่อน ไปที่บ้าน นู้นมอไซด์
ขับไปเลย" ทั้งๆที่เพิ่งพบกันครั้งแรก

แต่โก ก็มีน้ำใจกับคนต่างถิ่นอย่างผมอย่างมากมาย

"เดี๋ยวๆโกจ่ายตังค์ค่ากาแฟก่อน เท่าไรครับ" ผมถาม แฟนโกตอบ "ไม่เป็นไร"
แต่ผมเกรงใจผมบอกว่าคิดเเงินเถอะครับ

บ้านโกอยู่ห่างจากสถานีรถไฟ ประมาณ 100ก้าวเดิน

ผมล้างหน้าล้างตาที่บ้านโก ซักพัก คุยกับโก เรื่อยเปื่อย เรื่อง บ้านส้อง และสถานที่ท่องเที่ยว

บอกตรงๆ แผนตอนนั้นกะจะหาเช่า มอไซด์กัน

แต่โกบอกว่า เอารถมอไซด์โกไปเลย มีหลายคันเอาไปซักคัน เดี๋ยวค่อยเอากลับมาคืนตอนเย็นๆ

โกโหน่ง นี้ทำให้ผมและเจ๊นันประทับใจมากมาย กับบ้านส้อง ในเวลาไม่ถึงครึ่งวันที่ได้สัมผัส

Comment : 10

- ป้ายหน้าซอยบ้านโกโหน่ง งงๆดีม่ะ นึกว่าอยู่กทม.

Comment : 11

- โต๊ะสนุกเกอร์ ข้างๆบ้านโกโหน่ง อย่างคลาสสิกเลย

Comment : 12

- ระยะทาง


จุดหมายแรกของผมคือ น้ำตก 357 (น้ำตกธารทิพย์) อยู่ในอุทยานแห่งชาติ ใต้ร่มเย็น รย.3 (คลองตาล)

ใช้เส้นทางสายสุราษฏร์- นครศรีธรรมราช (ถนนหมายเลข 4009) ให้สังเกตป้ายบอกทางไปยัง “บ้านเหนือคลอง”

เส้นทางเรียบสายธาร เชิงเทือกเขาบรรทัด อากาศและบรรยากาศสดชื่นดีจัง

ถึงที่ อช. แล้วต้องเดินไปอีกประมาณ 1 กิโลเมตร ถึงจะถึงน้ำตกชั้นแรก

Comment : 13

- น้ำใสๆ

Comment : 14

- ชอุ่มไปทุกสิ่ง

Comment : 15

- กล้วยป่า ล้มทับทาง

Comment : 16

- เปลี่ยนสี

Comment : 17

- ร่องรอย

น้ำตก 357 บริเวณนี้เคยเป็นสถานที่หลบซ่อนของพวกคอมมิวนิสต์ จึงมีร่องรอยประวัติศาสตร์

เช่นเสื้อผ้า หม้อ ช้อน ชาม หลงเหลืออยู่ (โครตหลอน)

ผมแอบคิดใจใน ครั้งนี้กะมาเที่ยวในเมืองสบายๆนี้หว่า แอบมุดเข้าป่า ตามสันดานอีกตามเคย

Comment : 18

- หนึ่งชีวิต

Comment : 19

- มันช้างใหญ่


ทางเดินก็สบายๆไม่ลำบากมากนัก แต่สภาพมันชื้นๆ จนผมอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไม มันไม่มีทากว่ะ

จึงเดินอย่างไม่ระแวงเท่าไร พอจะมาถึงน้ำตกชั้นแรก (มันช้างใหญ่) เท่านั้นแหระ
หางตาเหลือบไปมองข้อเท้าขวา

โอ้ววว ทากตัวพ่อ ตัวแม่ และตัวลูกกำลัง จู่โจมข้อเท้า ผมอย่างเร็วพลันข้อเท้าซ้ายก็เกาะมา อีก 2ตัว

ถุงกันทากก็ไม่ได้พกมา ยากันทากก็ไม่มี เจ๊ผมเริ่มระแวงมากเป็นเท่าตัว

แวะถ่ายรูปที่ชั้น1 ก่อนตัดสินใจไปชั้น2 กันต่อ ทาก เทอกไม่สนใจ ตอนนั้นสายฝนก็เริ่มปรายปรายมาแหระ

Comment : 20

- น้ำตกชั้นแรก

Comment : 21

- ป่า คือ ต้นน้ำ

Comment : 22

- ไหลเป็นธาร


จากชั้น1 ถึงชั้น2 นี้ค่อนข้างชันที่เดียว เจ้าทากไม่รู้ไปเรียกพวกมาจากไหน
มากันเพียบตัวเล็กตัวน้อยมากันหมด

เดินไปแกะทากไป หุหุ หยุดไม่ได้เลยที่เดียว น้ำตกชั้นที่2 เรียกว่า หนานไผ่ เพราะต้องตัดลงเขาชันๆ
ตามดงไผ่(และดงทาก)ลงไป

และแล้วเจ้าสายฝนก็เทลงมาเป็นเม็ดใหญ่ๆ จึงทำให้ผมตัดสินใจกลับออกจากป่า จึงอดยลโฉมของชั้นที่3 เลย

เหตุผลที่ต้องยอมออกจากป่ามาทั้งๆที่ไม่อยากออกก็คือ กลัวน้ำป่าครับ ยิ่งช่วงนี้กระแสเเรงด้วย
และป้ายที่เตือนก่อนทางเข้าว่า ระวัง น้ำป่าและดินถล่ม

Comment : 23

- ไต่ลงไป น้ำตกชั้น2 (หนานไผ่)

Comment : 24

- ไหลผ่านซอกหิน

Comment : 25

- ภาพชั้น 2 ถ่ายมาได้แค่ 2 รูปครับ ก่อนฝนเทลงมา


หลุดออกจากป่ามาได้ เจอแม่ค้าที่ร้าน อช. ถามคำแรกเลยว่า "เป็นไงเจอทาก มั๊ย" คำตอบ
คงรู้กันดีว่าผมตอบว่าอะไร

แม่ค้าใจดีมีน้ำใจ ยังให้ เงาะมากินเกือบครึ่งโลและ กระท้อนอีก 3 ลูกใหญ่ๆ
คนบ้านนี้เมืองนี้น้ำใจงามดีแท้

Comment : 26

- เหนือคลอง

ผมได้คำตอบแหระ ว่าทำไม หมู่บ้านใกล้น้ำตก จึงได้ชื่อว่า บ้านเหนือคลอง

Comment : 27

- สะพานข้ามเล็กๆเหนือคลอง

Comment : 28

- สะพานเหล็กข้ามทางรถไฟ

ควบมอไซด์กลับไปแถวตลาดบ้านส้องอีกครั้ง แวะถ่ายรูปกับสะพานเหล็กข้ามทางรถไฟซะหน่อย

Comment : 29

- เก่าแต่เก๋า ยังใช้งานได้อยู่

Comment : 30

- แชะ แชะ

Comment : 31

- รางรถไฟกับแท่นเติมหัวรถจักรไอน้ำ

Comment : 32

- ยึดเหนี่ยวรางเหล็ก

Comment : 33

- สับราง

Comment : 34

- มาพอดี

Comment : 35

-เก่าแก่


ก่อนท้อง มันจะรำร้องหาของมาเติมเต็ม มุ่งหน้าไปร้านไก่ทอดป้ายอม อยู่ห่างจากสถานีรถไฟประมาณ 300เมตร

อยู่ฝั่งตรงข้ามสถานี ตรงมาทางเทือกเขาบรรทัด

ร้านไก่ทอดป้ายอม คือร้านที่ผมต้องไปชิมไก่ทอดให้ได้ และก็ไม่ผิดหวังไก่ทอดสูตรบ้านส้องไม่เหมือนใคร
ขายมากว่า 40ปี

ผมนั่งกิน ที่ม้าหินข้างๆร้านเลยนั่นแหระ สังเกตุ เห็นว่าชาวบ้าน
มาอุดหนุนกับอย่างไม่ขาดสายเลยที่เดียว

และคำถามจากพี่ที่ขายไก่ทอดก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง "มาทำไรกัน ถ่ายสารคดีเหรอ"
ผมตอบ"เปล่าครับมาเที่ยวนี้แหระ"

แปลกนะเนี้ย ที่นี่ไม่มีใครมาเลย เห็นผมกับเจ๊ (ตั้งใจมา)เที่ยวเป็นคนแรก
บทสนทนาเริ่มขึ้นและจบลงด้วยคำว่า เดี๋ยวพรุ้งนี้ผมมากินใหม่ครับ

Comment : 36

- ไก่ทอดป้ายอม

Comment : 37

- ผลไม้ มากมาย

Comment : 38

- วิวจากห้องพัก


อิ่มแล้ว หาที่ซุกหัวนอน ที่นี่มีอยู่ที่เดียวคือโรงแรมเวียงสระธานี อยู่ใกล้ๆกับ ไก่ทอดป้ายอม ห่างกับ
100เมตร

ห่างจากสถานีรถไฟ ประมาณ 300เมตร

ราคาที่พัก
ห้องแอร์ 450บาท
ห้องพัดลม 350 บาท


เปิดห้องเรียบร้อยได้เวลาไปเอาเป้ที่ทิ้งไว้ที่บ้านโก แหระ
โกบอกเอาเป้ไปเก็บกันก่อนแล้วมาหาโกทีบ้านด้วยล่ะ

Comment : 39

- ยามเย็น ณ บ้านส้อง

สถานีรถไฟที่นี่ เหมือนศูนย์รวมอะไรอย่างๆหลายเลยครับ

คึกคักตลอดเวลาจริงๆ

ยามเย็นผมจึงขอมาเก็บภาพที่นี่อีกครั้ง

Comment : 40

- สะพาน(คน)ข้ามรางเหล็ก

Comment : 41

-

Comment : 42

- Class-C

Comment : 43

- เทือกเขาบรรทัด กับ เขาแร่ยิปซั่ม

Comment : 44

- แร่ยิปซั่ม

Comment : 45

- โกโหน่ง

โกจะพาผมไปตลาดกลางคืน หลังจากผมเก็บสัมภาระเรียบร้อย แล้วเบิ่งรถไปหาโกที่บ้าน

Comment : 46

- พ่อค้าใจดี


เชื่อมั๊ยโกหาผมไปบ้านนู้น บ้านนี้

โกโหน่งแกกว้างขวาง และมีแต่คนรักจริงๆ หนึ่งในบ้านที่โกพาผมไปก็คือ บ้านพี่บ๊อบบี้
พี่ชายของผู้เขียนกระทู้ "บ้านส้อง บ้านฉัน"

สนทนากับหลากหลายเรื่องราว สัมผัสได้ถึงจิตใจ น้ำใจ ที่บริสุทธิ์อย่างมากมาย และบ้านร้านสหภัณฑ์
ที่มีคำพูดแบบโอบโอ้มให้แก่เรา

เดินตลาดกลางคืน พ่อค้าใจดี ก็ให้ ขนมฟรีมากินอีก โกโหน่งเลี้ยงขนมจีน ดูแลพวกเราด้วยใจจริงๆ

เรื่องรถ โกบอกรถเอาไปใช้ก่อนเลยยังไม่ต้องเอามาคืนไปจอดที่โรงแรมเลย ค่อยเอามาให้พรุ้งนี้ตอนกลับ

ผมรู้สึกเหมือนลูก เหมือนหลานโกคนหนึ่งเลยล่ะ

ก่อนจะขอตัวไปนอน ค๊อก ฟรี้ๆๆ

Comment : 47

- โจ๊กร้อนๆยามเช้า


19/07/09
06.00น. งัว เงีย ลืมตาขึ้นมา โจ๊กเจ๊จิ๋ม คือแรงบันดาลให้ตัวลอยขึ้นออกจากเตียง

ไม่ผิดหวังกับโจ๊กเจ๊จิ๋มจริงๆ สูตรโบราณ มันโบราณยังไงนะเหรอ ผมว่าไม่เหมือนในบางกอกที่ขายแน่นนอน

หมูสับเรียกได้ว่า อัตราส่วนแทบจะ 50:50 กับโจ๊กเลย ข้าวก็ไม่ละเอียดเกินไปสรุปว่า
ไม่เหมือนใครและอร่อยด้วย

ผมกินใส่ไข่ ราคาก็แค่ 20 บาท อิ่ม <-v->

พอมันอิ่มเลยแอบกลับไปหลับที่โรงแรมอีกแป๊ป (ตื่นเช้าเผื่อกินโจ๊ก) ก่อนออกลาดตระเวณบ้านส้องอีกครั้ง

Comment : 48

- ยามเช้า

Comment : 49

- ป่าล้อมเมือง

Comment : 50

- หน้าบ้าน


ต่อหน้า 2 ครับ