Detail

ไม่มีอะไรมากสำหรับกระทู้นี้ แค่อยากให้เพื่อนๆ มาลองจินตนาการ เรื่องราวจากภาพที่เราถ่ายมา

สำหรับเปิดหัวเป็นรูปนาฬิกา

ทุกครั้งที่มีการเปลี่ยน พ.ศ.ใหม่หรือถึงวันปีใหม่ หากเป็นเด็กๆ
พวกเขาจะรู้สึกมีความดีอกดีใจที่เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาอีกปี
ในขณะที่คนเฒ่าคนแก่นั้นกลับจะมีความรู้สึกแตกต่างออกไป นั่นคือ
รู้สึกมีความเศร้าและกังวลใจที่กาลเวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ซึ่งทำให้ตัวเองดูเหมือนจะเหลือเวลาอยู่ดูโลกต่อไปอีกเพียงไม่นานเท่านั้น
ปีใหม่จึงเป็นเครื่องวัดความรู้สึกของคนได้เป็นอย่างดีอีกด้วย


เวลาทุกวินาทีเป็นสิ่งที่มีคุณค่ามหาศาล
เป็นสิ่งที่เราทุกคนควรจะตระหนักและเอาใจใส่ต่อมันให้มากเป็นพิเศษ เพราะอายุที่เราได้เพิ่มมา
แท้ที่จริงแล้ว ก็คือเวลาที่เราสูญเสียไปนั่นเอง เวลาจึงคือชีวิต ชีวิตก็คือกาลเวลานั่นเอง


ตามปกติแล้วเรามักจะมองข้ามความสำคัญของเวลา และมองไม่เห็นคุณค่าของมัน
จนกว่าเราจะต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่างไปเสียก่อน
เมื่อนั้นเราถึงจะรู้คุณค่าและมองเห็นความสำคัญของเวลาอย่างแท้จริง


มีคนกล่าวเอาไว้อย่างน่าคิดว่า
\" หากคุณอยากรู้ค่าของเวลาหนึ่งปีว่ามีค่ามากเพียงใด ให้ลองไปถามนักเรียนที่สอบไล่ไม่ผ่านดู
หากคุณอยากรู้ค่าของเวลาหนึ่งเดือน ลองถามแม่ที่คลอดลูกก่อนกำหนด
หากคุณอยากรู้ค่าของเวลาหนึ่งอาทิตย์ ลองถามบรรณาธิการหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์
หากคุณอยากรูค่าของเวลาหนึ่งวัน ลองถามคนงานรายวันที่มีลูกเล็กๆ ที่ต้องเลี้ยงดู
หากคุณอยากรู้ค่าของเวลาหนึ่งชั่วโมง ลองถามคู่รักที่เขากำลังรอแฟนอย่างกระวนกระวาย
หากคุณอยากรู้ค่าของเวลาหนึ่งนาที ลองถามคนที่เพิ่งพลาดรถไฟหรือเครื่องบินเที่ยวนั้น
หากคุณอยากรู้ค่าของเวลาหนึ่งวินาที ให้ถามคนที่เพิ่งรอดพ้นอุบัติเหตุมาได้อย่างหวุดหวิด
หากคุณอยากรู้ค่าของเวลาเสี้ยววินาที ลองถามนักกีฬาโอลิมปิกที่ได้เหรียญเงิน \"


ดังนั้น เราจึงควรที่จะใช้เวลาทุกนาทีอย่างคุ้มค่า โดยที่ไม่ปล่อยให้มันล่วงเลยผ่านพ้นไปโดยเปล่า
ประโยชน์ เพราะเวลาที่ผ่านพ้นเป็นไปแล้วนั้น เรามิอาจจะหมุนย้อนมาเริ่มต้นใหม่ได้อีก
และคนที่ปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ก็ได้ชื่อว่าเป็น\"ผู้โจรกรรมเวลา\"
โดยแท้



แล้วภาพของคุณละ มันถ่ายทอดเรื่องราวอะไรบ้าง
มาเล่าสู่กันฟัง ไม่มีถูกไม่มีผิด แต่มันอยู่ที่จินตนาการ
มาเล่นกันนะครับ

Comment : 1

มาส่งการบ้านด้วย ขอเล่นเรื่องเวลาบ้างละกัน

ชื่อภาพ ความเคลื่อนไหวของกาลเวลา
สถานที่ หน้าทางเข้าน้ำตกโกรกอีดก เดือนพฤศจิกายน ปี 2546

มีมีโอกาสได้พาน้อง ๆ เพื่อนๆ ชมไทยไปเที่ยวอีกครั้งที่น้ำตกโกรกอีดก จ.สระบุรี
คราวนี้นอนที่ปากทางเข้าน้ำตกหนึ่งคืน ตื่นมาตอนเช้าก่อนเข้าไปเดินศึกษาธรรมชาติ

วันนั้นตื่นขึ้นมาตอนเช้าอากาศดีมาก ลมพัดแรง มองขึ้นไปที่ยอดไม้เห็นใบไม้ปลิวไสวดูสวยงาม
จึงอยากจะจับภาพการเคลื่อนไหวของใบไม้ ให้ดูพริ้วเป็นธรรมชาติ จึงหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายในมุมภาพเดิม
แต่ถ่ายซ้อนในจังหวะที่ใบไม้มันปลิวไหว

ความเคลื่อนไหวของกาลเวลา บางที่ผมก็อยากจะหยุดเวลานั้นไว้ตรงนี้เหมือนกัน แต่มันคงหยุดไม่ได้
ขนาดใบไม้ยังคงไหวเอน แล้วใจคนทำไมมันจะไม่อ่อนไหว

เมื่อวันเวลาผ่านไป เมื่อไหร่ที่ผมได้เห็นภาพนี้ แค่เพียงอยากจะบอกว่า
ครั้งหนึ่งเราเคยไปด้วยกันที่นี่ โกรกอีดก



อุปกรณ์ และเทคนิค
กล้องฟิล์มยาชิก้า เอฟเอ๊ก3 ซุปเปอร์สองพัน

ฟิล์มสีฟูจิสุพรีเรียสองร้อย

เลนส์ติดมากับตัวกล้อง 35 - 70 ช่องรับแสงกับความเร็วชัตเตอร์จำไม่ได้

ถ่ายภาพซ้อนเฟรม 2 ครั้ง วัดแสงอันเดอร์ ถ่ายครั้งแรก 2 สต๊อป และครั้งที่ 2 1 สต๊อป
ไม่ใช้ขาตั้งกล้อง

.......รอชมภาพจากท่านอื่นๆ บ้างนะครับ

Comment : 2

เพ้อเจ้อ

วันที่ฉันยืนอยู่คนเดียวบนสถานีรถไฟลอยฟ้า
สายตาเลื่อนลอย ไม่ได้น้อยไปกว่าใจที่ลอยเลื่อนไปทางซ้ายที ทางขวาที
ภาพตรงหน้ามันดูเบลอไปหมด ฉันไม่แน่ใจว่าเป็นด้วยคุณภาพกล้องจากแมลงซัมซุงในมือ
หรือคุณภาพสายตากันแน่ ที่ขาดความคมชัดในการมองสิ่งต่าง ๆ
แต่ก็ช่างเถอะ อะไร ๆ มันก็ไม่มีความแน่นอนหรือชัดเจนตลอดเวลาอยู่แล้วไม่ใช่หรือ
ฉันจะขวนขวายหาคำตอบไปเพื่ออะไร ในเมื่อสักวันทุกสิ่งทุกอย่างล้วนต้องเปลี่ยนแปลงกันทั้งนั้น

ฉันเหลือบไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนสถานี เข็มสั้นและเข็มยาว
อ่อ รวมทั้งเข็มวินาทีด้วยพร้อมใจกันชี้ไปที่เลข 5
งั้นก็รวมกันเป็น 555 น่ะสิ
อะไรกันนี่ แม้แต่นาฬิกาก็ยังหัวเราะเยาะฉันหรอ
กะอีแค่ฉันมายืนสับสนคนเดียวบนสถานีรถไฟฟ้านี่อ่ะนะ
แค่ฉันหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ มันคงดูน่าตลกมากสินะ

ถ้าอยากจะขำนักล่ะก็...เชิญตามสบาย ฉันคงต้องกลับบ้านแล้วล่ะ
แค่มองอะไรไม่ชัดก็เวียนหัวจะแย่ นี่ยังต้องมาหงุดหงิดกับนาฬิกาอย่างแกอีกคงจะไม่ไหว
...เชิญอยู่เพ้อเจ้อหัวเราะไปเรือนเดียวก็แล้วกัน..นาฬิกาบ้า!!

Comment : 3

พี่เอก : ทำให้อินตามกับบรรยากาศ
อ้อน : บางครั้งสิ่งรอบๆตัวเรา มานก็ทำให้เราหงุดหงิดได้เหมือนกันนะ

Comment : 4

หางานให้ตรูอีกแระ เดี๋ยวขอเวลาไปคิดสัก 2-3 ปีก่อนนะ อิอิ

Comment : 5

ลูกข่างในมือเด็ก

ของเล่นที่เด็กเมืองบางคนยังไม่เคยได้เห็น ได้เล่น แต่สำหรับเด็กที่นี่ มันเป็นของเล่นยอดนิยม
ที่ให้ความสุข อย่างเต็มเปี่ยม

Comment : 6

ชีวิตของคน ยังต้องดิ้นรนต่อไป ด้วยลมหายใจที่เหลืออยู่

Comment : 7

ในมุมนึงของสังคม อาจมีลมหายใจน้อยๆที่รอคอยน้ำใจจากใครหลายๆคน

Comment : 8

กระบือ สัตว์มีค่าที่ (เกือบ) ถูกลืม

สัตว์ ที่มีบุญคุณมหาศาล และมีความสำคัญต่อปากท้องของคนไทยมาเนิ่นน่านกระบือ
หรือที่ในภาษาชาวบ้านเรียกกันว่า ควาย กระบือหรือควายนั้น
มีความสัมพันธ์กับมนุษย์มานานไม่ว่าจะเป็นเรื่องในวรรณคดีหรือประวัติศาสตร์ ไทย อย่างเช่น ภาพยนตร์
เรื่องบางระจันที่นายทองเหม็นขี่กระบือ (ควาย) เข้าต่อสู้กับพม่า
เพื่อป้องกันเอกราชของประเทศไทยจนกระทั่งตัวตายนอกเหนือจากเราจะใช้กระบือ เป็นพาหนะในการรบแล้ว
ก็ยังถูกนำมาใช้กับการเกษตรกรรมอีกด้วย ได้แก่ การไถนา ปลูกข้าว
แต่ปัจจุบันเรามีเครื่องไถเป็นเครื่องจักร ที่ชาวบ้านเรียกว่า ควายเหล็ก
มาใช้กันเพราะมีความสะดวกสบาย รวดเร็ว ดังนั้นกระบือจึงถูกละเลยและมนุษย์ก็ค่อย ๆ
ลืมเลือนถึงคุณค่าตรงจุดนี้ทีละน้อย

ภาพจาก สวนสัตว์เขาเขียว ศรีราชา

Comment : 9

แบบว่าโพสไว้ก่อนนะ แล้วเด๊วค่อยๆ ไล่เล่าเรื่องทีหลัง ฮ่าๆๆๆ

Comment : 10

Comment : 11

Comment : 12

Comment : 13

Comment : 14

Comment : 15

Comment : 16

Comment : 17

Comment : 18

Comment : 19

Comment : 20

Comment : 21

Comment : 22

Comment : 23

Comment : 24

Comment : 25

Comment : 26

Comment : 27

Comment : 28

Comment : 29

Comment : 30

หมดละ ภาพถ่ายทุกภาพมันมีเรื่องราวในตัวมันเอง
แต่ละภาพก็มีเรื่องเล่าที่แตกต่างกันไป ตามมุมมองของแต่ละคน
ฝากแปะไว้ก่อน แล้วเด๊วว่างๆ จะมาเล่าให้ฟัง เอิ๊กๆๆๆ

เฟี้ยววววววววว>>>>>>>>>>>

Comment : 31

ชอบ Comment 8 มากมาย

ฉ๊านชอบควายยย ฉ๊านรักควายยยยย

Comment : 32

เข้ามาดูรูปสวยๆ ความหมายดีๆ

รักยม โพสต์ซะ...หลายรูปเลย คิคิ สวยจ้าสวย
รอมาเล่าเรื่องราวนะคะ

Comment : 33

บนถนนที่ทอดยาวไกลแสนไกล
อาจจะมีหลายคนที่มีเพื่อนร่วมทางไปด้วยกัน
แต่บางคนอาจจะเดียวดาย แม้มีผู้คนรอบข้างมากมาย
นั่นเพราะอะไร??

เพราะกำลังเหงา ...
เพราะกำลังคิดว่าตัวเองแตกต่าง
เพราะกำลังคิดว่าตัวเองไม่มีใคร
เพราะตัวเองทำตัวเองให้เดียวดาย หรือ...


อะไรก็ตามที ...

Comment : 34

กี่ครั้งที่ต้องร้องไห้
กี่หนที่ต้องหลับทั้งที่น้ำตาเปื้อนแก้ม
จำไม่ได้สักที

แต่คงไม่ใช่ทุกครั้งที่ร้องไห้เพราะเสียใจ
และก็คงมีหลายที ที่ร้องไห้เพราะความตื้นตันใจ
ร้องไห้ใช่ว่าไม่มีประโยชน์
อย่างน้อย มันก็ช่วยล้างตา เผื่อเราจะมองอะไรๆสดใสกว่าเดิม

แปลกใจไหม ทำไมน้ำตาไม่เคยเหือดแห้ง
ทั้งๆที่บางที เราร้องไห้ทั้งวัน
ฉันมานั่งคิด นั่นอาจจะเป็นเพราะว่า

++คนเรายังหายใจอยู่นั่นเอง++



ภาพทั้งสองภาพจากกูเกิ้ล

Comment : 35

ฉันเดินไป
โดยที่รู้ดีว่าหนทางข้างหน้า
ไม่มีความมั่นคงเอาเสียเลย
บนทางเดินที่อ่อนไหว…
ฉันไม่รู้ว่าจะมีอะไรหรือสิ่งไหน
เข้ามาทำให้หนทางข้างหน้ามันพังลงไปหรือไม่
แม้ฉันเองจะพยายามเกาะเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง
ให้ตัวเองไม่ตกลงไป…
แต่จะแน่ใจได้อย่างไรเล่า
ว่าจะไม่มีสิ่งอื่นสิ่งใดมาปัดให้ฉันตกลงไปจนได้ในสักวันหนึ่ง

ในขณะที่ความฝันที่จะไปให้ถึงสุดทางนั้นช่างแสนไกล
ฉันหยุดยืนและมองดู…
คุยกับตัวเองในใจท่ามกลางความเงียบที่รายล้อมกาย
รับรู้คำตอบของหัวใจตัวเองเพียงว่า…
ไม่ว่าฉันจะไปต่อหรือหันหลังกลับ
มันก็ไม่มีอะไรเป็นหลักที่จะรับประกันให้ฉันได้เลย
ว่าฉันจะไม่ตกลงไป จากเส้นทางที่อ่อนไหวเส้นทางนี้…
ทางที่ดีที่สุด คือฉันไม่ควรที่ก้าวเดินเข้ามาบนทางสายนี้ต่างหาก

แต่นั่น…มันก็เป็นเหตการณ์อดีต ที่เราจะย้อนมันกลับมาเพื่อแก้ไขไม่ได้
ฉันไม่ควรคิดถึงมัน ฉันควรอยู่กับวันนี้ และเลือกอนาคตของฉัน

แม้บนเส้นทางนี้จะมีแต่หนทางที่ทำให้ฉันต้องเจ็บปวด
แต่คงมีสักทางนึงที่ฉันเจ็บปวดน้อยที่สุด









…กางปีก…และบินไป…
ก็ฉันบินได้นี่นา…









…บางครั้งความหวาดกลัวกับสิ่งที่เราไม่สามารถคาดเดาอนาคตได้…
…ก็ทำให้เราลืมมองสิ่งดีๆที่ตัวเรามี…

Comment : 36

...เวลา...ของแต่ละคนไม่เท่ากัน

..บางคนบอก "เวลา"จะเป็นคำตอบ แต่บางคนบอก "ไม่จริง"

...แต่ยังไงก็ขอบคุณ "เวลา" ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน


ปล. รูปนี้ ถ้าไม่ใช่เพื่อนชมไทย คงเป็นนาฬิกาธรรมดาๆ

Comment : 37

เคยไหมที่วันหนึ่ง ตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่าไม่มีใครอีกแล้วในโลกนี้

ตัวเราช่างอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว และทุกข์ทน

แต่อย่าลืมว่าเราเกิดมาได้อย่างไร

คุณพ่อ คุณแม่ พี่น้อง ญาติติโกโหติกา อีกมากมาย ที่เราไม่ค่อยได้คิดถึง

เพื่อนพ้อง น้องพี่ ที่เรารู้จักมาตั้งแต่อนุบาลหนึ่งจนแก่ขนาดที่เราเป็นอยู่

ทำไมเราต้องอยู่กับตัวเอง ทั้งๆที่คนมากมายหกสิบล้านคน ยืนอยู่บนแผ่นดินเดียวกัน

ทำไมเราต้องอยู่ตัวคนเดียว ในเมื่อคนอีกสี่พันล้านคน ยังแย่งอากาศเราหายใจ

ทำไม

มันอยู่ที่เราคิด

อยากให้กำลังใจ คนที่กำลังเหนื่อยล้า

เพียงแค่หลับตา คิดถึงสิ่งที่พึงใจ

ลืมตา แล้วออกจากประตูที่ปิดไว้

ออกสู่โลกใบใหญ่ แล้วเธอจะเจอมัน

Comment : 38

Comment : 39

ปีกนางคว้า......


กาลครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วประมาณเมื่อวานเห็นจะได้
หญิงคนหนึ่งออกเดินทางไปพร้อมกับปีกนางคว้า
เพื่อค้นหาความรู้สึกบางอย่างที่ใครๆ เรียกมันว่าความสุข..
ระหว่างทางเธอร่าเริง สดชื่น ยิ้มให้กับทุกสิ่งที่พบเจอ
ผู้คนมากมายพร้อมจะหยิบยื่นน้ำใจไมตรีให้ตลอดทาง
รอยยิ้มและน้ำใจของผู้คนในทางที่เธอผ่าน ทำให้เธอได้พบกับความสุขที่แท้จริงของการเดินทางครั้งนี้
ไม่ใช่จุดหมายปลายทางหรอก..........
แต่ความสุขของเธอคือ รอยยิ้มจากผู้คนที่เธอได้พบเจอต่างหาก

แม้บางเวลา.....ในตอนที่ฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยความมืด
อาจมีบ้างที่เธอหวาดกลัวจนต้องร้องไห้
แต่เธอก็เข้มแข็งพอเพื่อจะผ่านไปให้ได้ เพราะเธอรู้ว่าเมื่อไหร่ที่พระอาทิตย์ขึ้น เธอจะได้เจอกับสิ่งดี
ๆ ที่รอเธออยู่...ความสุขนั้นอยู่ไม่ไกล
แค่เธอเปิดใจ...ก็จะเจอ

Comment : 40

บัตรทางด่วนกาญจนาภิเษก

ผมใช้ทางด่วนกาญจนาภิเษกเป็นประจำ ผมรับบัตรทางด่วน รับการ์ดทางด่วน ที่ไรเห็นภาพบนการ์ดทางด่วน
.........ภาพคุ้นๆนะ ..... แต่แล้ว......ผมลืมภาพบนการ์ดไป.....เพราะ

เธอ ผมตั้งชื่อว่า อ้อย สาวเก็บเงินค่าทางด่วน
เธอน่ารักมาก ยามเธอพูด เธอยิ้ม อะไรก็ดูดี ทำให้โลกสดใส

ทั้งที่ผมรู้ว่าอัตราค่าทางด่วนเท่าไร ผมก็จะถามตลอดว่าค่าทางด่วนเท่าไร เพื่อให้เธอตอบ
ให้เงินเธอเกินเพื่อให้ เธอได้ทอนเงิน แค่นี้ก็เป็นความสุขแล้ว

แต่แล้ววันหนึ่ง เธอนั้นกลับไม่สนใจในผมเลย สายตาเธอมองผมอย่างเฉยชา
แววตาธอเป็นประกายเมื่อคุยโทรศัพท์กับเพื่อนชายของเธอนะซิ ......

และแล้ว สิ่งที่ผมคิดก็เป็ความจริง....... เสียงเธอหัวเราะและคุยลั่นในตู้เก็บค่าทางด่วน......
อาจเป็นเพราะวันนี้วันศุกร์
เธออาจมีนัดสำคัญก็ได้...........ผมส่งใบชำระค่าผ่านทางให้เธออย่างใจเลื่อนลอย พร้อมค่าทางด่วน

เธอรับเงินจากมือผมโดยไม่แยแส แม้แต่หางตาก็ไม่มอง เสียงหัวเราะของเธอช่างเสียดแทงถึงขั้วหัวใจ
ผมก้มหน้าไม่กล้ามองหน้าเธอ

ทนไม่ไหวแล้ว....
ระงับอารมณ์ไม่อยู่ต้องรีบขับรถออกมาทันที่.............ก่อนที่อารมณ์จะระเบิดอยู่แล้ว..............ทนไ
ม่ไหวแล้ว.....

ผมขับรถเลยด่านทางด่วนมา 2 กิโลเมตร.............จอดรถข้างทางแล้วลงมาตะโกนว่า

"ฉันได้ภาพของฉันแล้ว"

" 55555555 "


คนขับรถผ่านไปมา งง ว่าไอ้นี้มันบ้าหรือไง จอดรถแล้วลงมาหัวเราะอยู่คนเดียว

Comment : 41

หมายเหตุ เพิ่มเติมรูปเพื่อความสมบูรณ์ของ คห.40

Comment : 42

ว้าวววววววววววว พี่ป๊อบ สุดยอดเลยค่ะ ภาพสวยจริงๆ

แต่อ่านเรื่องที่พี่เล่าแล้วฮาดี ฮ่าๆๆๆๆ สุดยอด
และยินดีด้วยนะคะ ที่ได้ภาพของตัวเองมาครอบครอง คริคริ

Comment : 43

ดีใจกับพี่ป๊อบด้วยจริงๆ เลยครับ มันคงเป็นความรู้สึกที่สุดยอดจริงๆ

Comment : 44

- หลุดพ้นทางโลก

Comment : 45

.........................

Comment : 46

ในมุมนี้

Comment : 47

ใหญ่มากเลยครับ คุณonestar1528 สามารถย่อภาพซัก 600*800 แล้วเข้าไป edit
ภาพที่แก้ไข้แล้วแทนที่ภาพนี้ได้ครับ

รอชมนะครับ

Comment : 48

\"รถตักดินริมเล\"

ฉันกำลังเดินจากที่พักไปสูดอากาศ ตากแสงแดดที่ชายหาด
น้ำทะเลสีฟ้าใสกำลังซัดคลื่นระลอกน้อย ๆ เข้าหาฝั่ง
ณ เวลาประมาณบ่าย 3 โมง แสงแดดร้อนแรงมาก
ทำฉันแสบผิวไปหมด..ที่ชายหาดผู้คนก็บางตา
จากวงสวิงของดวงตาทั้ง 2 ข้างของฉัน นับผู้คนที่มองเห็นได้ ลิบ ๆ บ้าง ใกล้ ๆ บ้าง
รวมแล้วประมาณ 10 คน !!
แต่สำหรับฉัน แสงแดดถือเป็นอุปสรรคอันน้อยนิด
ฉันเดินฝ่าแดดออกไปที่ชายหาด เดินไล่เหยียบฟองคลื่นที่ซัดเข้ามาเรื่อย ๆ
เงียบ....มีแต่เสียงคลื่นกับเสียงเต้นของหัวใจ ดังเข้ามาในหูเท่านั้น...ฉันชอบที่นี่

................................................................

เวลาผ่านไปซักพัก ฉันเองก็เริ่มจะอ่อนแรงที่จะสู้กับแสงแดด จึงเดินย้อนกลับมาทางเดิม

ตรงชายหาดแถวที่พัก มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังสร้างบังกะโลใหม่อย่างขมักเขม้น
แสงแดดจ้า ทำให้พวกเขาเหงื่อไหลโทรมกาย แต่ก็ไม่ได้ทำให้การทำงานนั้นหยุดลง
......คนกลุ่มนั้น กำลังเหนื่อยและพยายามที่จะสร้างที่พักดี ๆ ให้นักท่องเที่ยวไว้พักผ่อนหย่อนใจ
มองดูน้ำ มองดูฟ้า.....โดยที่พวกเขาเองก็ไม่รู้จะมีโอกาสได้มานอนพักในสถานที่ที่ตนเองได้สร้างมากับมือ
สักครั้งหรือไม่......

Comment : 49

เธอเห็นอะไรแปลกไปบ้างไหม
เห็นอะไรเปลี่ยนไปบ้าง
เหมือนกันหรือเปล่าเธอ

มองดูแก้วน้ำ แจกันที่วางไว้
ก็เหมือนว่าไม่ใช่ใบเก่า
แมวที่ง่วงเหงา ลืมตาตั้งแต่เช้า
ไปนั่งดูดวงตะวัน

เพลงที่ฟังแล้ว ได้ฟังก็ยังเพราะ
ซาบซึ้งเสียหัวใจยิ่งสั่น
แม้แต่รอยร้าวที่บนกำแพงนั้น
ก็สวยเหมือนใครมาแต่ง

อยากให้เธอนั้นมองๆ เห็นเหมือนกัน
ตื่นจากฝันก็มองๆ เห็นวันใหม่
ตื่นมาตอนเช้า ทุกอย่างก็สดใส
ได้มองเห็นมุมเดิมๆ ไม่เหมือนเก่า

เธอจะเป็นเหมือนกันๆ บ้างหรือเปล่า
คำว่าเหงาไม่มาๆ รบกวนกัน
เกิดปาฏิหาริย์ ที่ในใจของฉัน
เมื่อในใจนั้นมีเธอ เป็นเหมือนกันหรือเปล่า

Comment : 50

ภาพนำเริ่มต้น พร้อมบทความ ของคุณ TonKlongwan ดึงดูดใจมาก ขอเวลาหาเรื่องก่อนนะคะ แล้วจะมาเล่าบ้าง
อืม...เล่าเรื่องจากภาพนี่น่าสนใจจริงๆ