ปิดท้ายด้วยภาพนี้แล้วกัน
ขอบคุณเอ็มที่ลากเมย์ไปจนได้
ขอบคุณพี่นันที่เปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้ายไปด้วยกัน
ขอบคุณพี่เก่งที่หาที่ดีๆ พาพวกเราไป ขอบคุณที่เลี้ยงข้าวมื้อก่อนกลับกทม.
และครอบครัวของพี่ทุกคนเลยนะคะทุกคนน่ารักมากกกก
ขอบคุณคุณลุงสองคนที่พาพวกเราไปจนถึงจุดหมาย
และก็ยอมให้ทากเกาะก่อนจะถึงพวกเรา
ขอบคุณฟ้าที่เป็นใจยอมเปิดให้เราได้เห็นความงดงาม
ของแสงอาทิตย์ และทะเลหมอก
และก็ต้องขอโทษต้นไม้บางต้นที่ต้องโดนตัดเพื่อให้เราเดินทางง่ายขึ้น
เหนื่อยแทบขาดใจแต่ความงามที่ได้เห็นเมย์ว่าไม่แพ้ที่ไหนๆ เลย
ปล.เมย์ไม่ได้ตั้งใจที่จะถ่ายพี่นันตอนดมยานะแต่พี่ยกขึ้นมาตอนเมย์กดพอดีเลย...อิอิ