ความรู้สึกในตอนนั้น ตื่นเต้นค่ะ อยากร่วมกิจกรรมด้วย แต่ยอมรับว่ารู้สึกอายนิดนึง
เพราะไม่ค่อยรู้จักใคร เลยอาจจะดูออเงียบๆไปบ้าง แต่จิงๆข้างในลึกๆสนุกนะเค้าเก็บอาการหนะตัวเอง 555
กีฬาก็อยากเล่นด้วย ตอนแรกนึกว่าจะมีบอลหญิงไม่งั้นลงแระ เพราะชอบกีฬาฟุตบอลมากๆ
แต่นั่นหละไม่ทันการแระ ปวดท้องคะพี่น้อง
รูปก็แทบไม่ได้ถ่ายมาไอ้ที่ถ่ายมาก็เอียงสโหลสเหลไปตามโลกใบเล็กๆในหัวใจเจ้าของกล้อง
ทำไงดีน้า...เดินไปหายามาซัดลงกระเพาะซักเม็ดสองเม็ดก็ดีขึ้น
และแล้วในที่สุดพี่กานต์สุดหล่อเสียงแจ้วก็เรียกให้ออไปลงแข่งกินวิบาก เหงื่อตกเลยหละสิ
เห็นของกินแต่ละอย่าง ช้านนกินไม่ได้ทั้งนั้นเลยเพราะออเป็นโรคกระเพาะคะ
อ่อนไหวกับน้ำดื่มและของกินหรือขนมต่างด้าวมากๆ55
น้ำอัดลมนี่ลืมไปได้เลยแทบจะไม่แตะต้องมัน มาม่าที่ยังม่ะได้ต้มงี้ โอ้วว กล้วยฉาบงี้ ไม่ย่อยเล้ยย
แต่ยังไงก็อยากมีส่วนร่วมโอกาสมาแระ หุหุสู้หละนะทาเคชิ แล้วก็ได้เล่นเกมส์ชักกะเย่อด้วย
เรื่องใช้แรงหละขอให้บอก ถนัดนักหละมีปวดเมื่อยไปบ้างแต่ก็ไม่ยี่หระอะไร55
ตกเย็นก็ได้ไปร่วมงานเลี้ยง ได้ร้องเพลงคาราโอเกะ ได้กระโดดโหยงเหยง สนุกสนานมากมายคะ
แต่ก็ภาคเย็นนี่จำอะไรไม่ค่อยได้แฮะ 5555 (แล้วก็ไม่ค่อยอยากเห็นภาพตัวเองในช่วงนั้นซักเท่าไหร่555)
มีความสุขจังค่ะ พี่ๆเพื่อนๆน่ารักมากมายเลย ออเป็นคนจำใครไม่ค่อยเก่ง ยิ่งชื่อนี่ยิ่งจำไม่ค่อยจะได้
ยังไงปีหน้าออจะมาอีก หากออจำชื่อใครไม่ได้ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
แต่ยังไงก็จะยิ้มและทักทายให้เพื่อนๆพี่ๆทุกคนเสมอค่ะ
มีความสุขมาก..ขอบคุณ จากใจของพยูนพังงา รักดีดีของชาวชมไทยจะอยู่ในใจออตลอดไปจ้า แล้วเจอกันใหม่นะคะ