..
จากค่ำวันพฤหัสฯที่ 4 ธันวาคม
..
ฉันขี่เวสป้า ปุเรงๆ พร้อมเป้สะพายหลังใบโต
หลายคนร้องถามฉันว่า
"เอ้า ไปไหนอีกหล่ะเดีย"
"ออกค่ายคร้าพพพพี่ ... " ฉันตอบ
พี่คนสวย พึงยิ้มพร้อมโบกมือให้รีบไป ..
..
ฉันขี่เวสป้าผ่าดงรถติดตามเส้นถนนพหลโยธิน ลัดเลาะออกมาทางวิภาวดี เพื่อที่จะกลับเข้ามาสู่เส้นพหลฯ
อีกครั้ง
นัยว่าเป็นเคล็ด วนซะ 3 รอบ เพื่อเป็นสิริมงคล ..
ฮา อ๊า .. แต่ป่าวหรอก ฉันยขี่เพลิน เลยลืมเลี้ยวขวา เลยต้องกลับมาอีกรอบ
ระหว่างทางคนมองฉันน่าดู .. พวกเขาเหล่านั้นคงแปลกใจ ไอ้หนุ่มวัยกลางคนขี่เวสป้าเก่าๆ
แบกเป้อันเท่าบ้าน
ขี่วนไปวนมาทำไมกันละเนี่ย ..
ฉันยิ้มพลาง ... มองผู้คนที่นั่งรอรถเมล์ที่แสนจะอัดแน่นตัว อยู่ใต้ศาลาริมทางเล็กๆ หน้า รร.หอวัง
...
รถสองข้างทางยังหนีบแน่น ขนาดถ้ารถเป็นคน คงเป็นสามีภรรยากันได้ (โดยไม่ถูกต้องตามกฎหมาย)
ฉันขี่เวสป้า ลัดเลาะไปมาอย่างทุลักทุเล จวนเจียนจะชนโครมเข้าให้กับ กระจกมองข้างของรถหรู
แต่ไร้ซึ่งน้ำใจ จะหลีกช่องทางเล็กๆ มอเตอร์ไซด์ได้ผ่านไปบ้าง
ฉันเหลือบไปมองเข้าไปในรถเก๋ง ตราดาว คันใหญ่ ..
..
มันนั่งคุยมือถือ โดยไม่สนใจจะขยับสักนิดเลย ..
..
หลังฉันส่งสายตาอ้อนวอนก็แล้ว ก็ไม่เป็นผล ฉันเลยต้องกระทำการอันอุกอาจ ท้าทายกฎหมาย
โดยการขี่รถขึ้นไปบนฟุตบาท ซึ่งเป้นการกระทำอันเลวร้ายที่สุดของฉันในวันนี้
ได้แต่ภาวนาว่า .. อย่าให้มีคนก่นด่าฉันมากไปกว่านี้เลย ...
"สาธุ ..."
..
หลังจากผ่านแยกรัชโยธิน ผ่านเมเจอร์ เจอรถตู้ปาดหน้า รถเก๋งบีบแตรไล่
ก็เลยมายังเกือบถึงแยกเสนา .. ก็เจอความมักง่ายของคนแถวนี้
ที่ทำให้ฉันเกือบกลิ้งเป็นหมูแดงไปกับท้องถนนร้อนๆ
ก็คนข้ามถนนน่ะซิ .. อยู่ดีๆ วิ่งมาเฉย เรากำลังขับอย่างไว เพื่อให้ทันเวลาทุ่มครึ่ง
ซึ่งเป็นเวลานัดของพวกเราที่ปั้ม Caltex
"เอี๊ยด ......."
รถเป๋ไปมา .. ดีที่หยุดทันพอดี คนวิ่งมาเป็นพรวนเลย ทั้งๆที่ไม่มีทางม้าลาย
"เห้อ .. มักง่ายแบบนี้ก็แย่นะ .."
ฉันบ่นพึมพำในใจ พร้อมภาวนาอย่าเพื่อนๆฉันเป็นคนไม่มีวินัยแบบนี้เลย
..
ถึงปั้มคาลเทกซ์แล้ว มองหาซ้ายขวาหน้าหลังไม่เจอใคร
อ้อ เดินไป เจอหมี เกือบจำไม่ได้ เนื่องจากไม่ได้เจอกันนาน ก็เลยเรียกไปรวมกันตรงข้างห้องน้ำ
เจอนกเอี้ยงกับเพื่อน ซึ่งมารออยู่ก่อนแล้ว ตรงเวลาจริง ๆ
ก็เลยฝากเป้ แล้วก็เอารถไปจอดไว้ที่ มก. เหมือนเดิม ก่อนกลับเจอพี่สุแฟนพี่บุญ รออยู่
เลยช่วยถือกระเป๋าข้ามมาฝั่งปั้มพอดี
..
..
ข้ามมาฝั่งนี้เพื่อนๆ รอกันหลายคนแล้ว ++ ทักทายกันไป ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกัน
ตามประสาเพื่อนฝูงที่จากกันมาหลาย(เดือน) หรือ (ปี)
ส่วนเพื่อนใหม่ๆ ก็ได้รับการต้อนรับอันอบอุ่น(ไหม) จากเพื่อนๆชมไทยและกลุ่มอาสา แรกๆอาจขัดเขินบ้าง
ต่อไป ก็ดีเองใช่ไหมหล่ะ
..
รถบัสมาแล้ว มาจอดได้พักใหญ่เพื่อรอสต้าฟชุดจากรักษ์ไทยมาอีกรอบ ก็กว่าจะได้ออกกันก็ร่วม 4 ทุ่ม
"ไม่เป็นไร ช้าหน่อย ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้เสมอ .."
..
..
กว่าจะออก 4 ทุ่มก่า บรึ่ยส์ๆๆๆ
..