หลังจากเสร็จแล้ว เด็กๆ บ้านดงนา จะได้มีแหล่งเรียนรู้แห่งใหม่ ที่สามารถเข้ามาเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง
เพราะที่ผมได้เข้าไปสัมผัส และทำกิจกรรมกับเด็กเอง ในวันที่ 15-16 ทำให้รู้ว่า เด็กๆ
เหล่านี้มีความกระตือรือล้น ในการเรียนรู้เป็นอย่างมาก แต่ยังขาดโอกาส
และสือต่างจะที่จะเข้าไปให้พวกเขาเหล่านั้นเรียนรู้ ซึ่งเด็กกลุ่มนี้ ต่างจากเด็ก
ปกาเกอะญอค่อนข้างจะมาก ไม่เหมือนครั้งที่ 1 และ2 ที่เด็กๆ ค่อนข้างขี้อาย และกลัวการเข้าหาผู้คน
แต่เด็กกลุ่มนี้ ค่อนข้างจะ เรียนรู้ ชอบเล่น ชอบสนุก ชอบความแปลกใหม่ โดยเฉพาะเด็กเล็ก
ที่ค่อนข้างจะซนเป็นพิเศษ ทำให้ให้ผมคิดว่า เราน่าจะสร้างการเรียนรู้ที่ถูกต้อง และมีประโยชน์แก่
เด็กกลุ่มนี้ เป็นอย่างมากครับ
มอร์จัง