พวกเราเดินลัดเลาะริมน้ำตกมาเรื่อยๆ มีเรื่องให้ระทึกใจอีก เพราะพี่ลูกหาบทั้ง 3 คน ทิ้งของไว้
แล้วหาไม่เจอ พี่เจ้าหน้าที่ถึงกับต้องยิงปืนเพื่อเปิดป่า เรียกหากันเลยทีเดียว ก็ยังไม่มา
จนสรุปได้ว่าพวกเราต้องช่วยกันแบกของกันเอง
พี่เจ้าหน้าที่ไปดูเห็นบอกว่าเจอรอยเท้าปีนหน้าผาไปฝั่งตรงข้ามน้ำตก
อาจเป็นเพราะพี่ลูกหาบเจอเข้ากับอะไรสักอย่าง อาจจะเจอ เสือไม่ก็หมี พวกเราเริ่มระทึกใจเข้าไปอีก
เดินกันเงียบ ท้องฟ้าก็เริ่มมืด แถมยังไม่ถึงครึ่งทางซะอีก หนทางอีกยาวไกลมาก
พี่เจ้าหน้าที่ยิงปืนอีกครั้ง คราวนี้พี่ลูกหาบก็เดินมาทันพวกเรา ถามเลยพี่เจอเสือหรือหมีเหรอ
พี่ลูกหาบบอกว่าเปล่า เดินย้อนกลับไปเพื่อจะไปช่วยพวกเรา ที่เจ็บขา
พวกเราก็แค่บ่นๆว่าเจ็บขาแต่ก็เดินมากันไหวทุกคน (พี่ลูกหาบโกหกพวกเรารึป่าวไม่อาจรู้ได้
หรืออาจจะเจอจริงๆ แต่พี่เค้าคงไม่กล้าบอกรึป่าว จริงหรือไม่) แล้วพวกเราก็เดิน เดิน เดิน
จน2ทุ่มยังไม่ออกจากป่า เป็นครั้งแรกที่เดินป่ากลางคืน น่ากลัวใช้ได้แต่ดีที่ไปกันเยอะ
ไฟฉายมีแทบจะทุกคน เลยไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่ กว่าจะหลุดออกจากป่า สะบักสะบอมกันไป
ลื่นมากเพราะทางริมน้ำตกอย่างเดียวเลย ลื่น ลื่น เหนื่อย เหนื่อย พักก็ไม่ได้ เพราะมืดแล้ว
แต่ทุกคนก็ออกมาจากตรงนั้นได้