แต่ยังไม่ทันขาดคำ มันโผล่มาอีกตัว ตัวนี้ไม่ธรรมดา มันยิ้มให้เราด้วย
อันนี้เราคิดเองนะว่าตุ๊กแกมันต้องพูดแบบนี้แน่เลย
ตุ๊กแกตัวที่ 2 : แฮ....เป็นไงบ้างอยู่คนเดียวเหงาป่าว
หมิว : ไม่เหงานะ ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ (อันนี้เราคิดว่าน่าจะเป็นน้องมันนะ)
สักพักไม่ทันขาดคำ ตุ๊กแกตัวที่ 3 โผล่มาจากผนังอย่างรวดเร็ว ตัวนี้หน้าตาเหมือนตัวที่ 2
สงสัยมันจะเป็นฝาแฝดกัน กับตัวที่ 2แถมมันสไลด์ตัวมาทางเราด้วย
แล้วเสียงมันก็ร้องประสานกัน ตั๊บแก ตั๊บแก ตั๊บแก เหมือนมันจะปรึกษากันยังไงไม่รู้ แล้วตัวที่ 4
ก็โผล่มาทันที เรียงกันเป็นแผง 4 ตัว
***พ่อแก้ว แม่แก้วเอ้ย..เกิดมาไม่เคยอยู่ท่ามกลางตุ๊กแก 4 ตัว
จะขยับเยื้อนก็ไม่ได้กลัวมันจะรู้ความเคลื่นไหว ต้องนั่งนิ่งๆ
แต่เราก็ยังสบายใจว่ามันยังอยู่ห่างเราประมาณ 1 เมตร
....แต่แล้ว เมื่อแหงนขึ้นไปบนหัวเท่านั้นแหละ
หมิว : ฮะ..นั่นมันตุ๊กแกหรือตะกวดเนี้ย ตัวใหญ่เท่าแขนเลย
มองพิจาณาดีๆ ตะกวดมันปีนข้างฝาได้ด้วยหรอ นั่นมันตุ๊กแกชัดๆ
ในมือตอนนั้นกำกล้องราคาเรือนแสนของเจ้าพีไว้แน่น (เอ่อ จะถ่ายรูปมันไว้หรอ)
..ป่าวหรอกถ้ามันกระโดดเข้ามา จะเอากล้องราคาเรือนแสนนั่นแหละปาหัวมัน...